ΓΣΕΕ: Απουσία συνθηκών ποιότητας στις μισές θέσεις εργασίας του ιδιωτικού τομέα

Η παγίωση ενός κλίματος απαισιοδοξίας στους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα, οι «μηδενικές προσδοκίες» για την αύξηση των αποδοχών τους, το μαζικό αίσθημα ανασφάλειας για τη διατήρηση της θέσης δουλειάς τους με την ποιοτική υποβάθμιση των όρων εργασίας αποτελούν, μεταξύ άλλων, τα βασικά ευρήματα της δεύτερης μέτρησης της Έρευνας Κοινής Γνώμης: «Δείκτες Κλίματος Αγοράς Εργασίας», του Ινστιτούτου Εργασίας / ΓΣΕΕ.

Το 71% των μερικώς απασχολουμένων δηλώνουν απαισιόδοξοι για την πορεία της χώρας τους επερχόμενους μήνες. Έλλειμμα αισιοδοξίας εντοπίζεται στο 56% του συνόλου των εργαζομένων ενώ περισσότεροι από 6 στους 10 δεν αναμένουν κάποια θετική εξέλιξη στο μισθό τους.

Παράλληλα, μόλις το 58% των εργαζομένων εκφράζουν βεβαιότητα αναφορικά με τη διατήρηση της δουλειάς τους για το επόμενο εξάμηνο, ενώ περίπου 3 στους 10 υποστηρίζουν ότι ο εργοδότης τους δεν σέβεται εργασιακά δικαιώματα –με το σχετικό ποσοστό να ανέρχεται στο 40% για τους μερικώς απασχολούμενους.

Η κατάσταση που επικρατεί στην αγορά εργασίας αποτυπώνεται στο δείκτη «ποιότητα εργασίας» (και συγκριτικά με την προηγούμενη μέτρηση του Σεπτεμβρίου):

• σαν απόλυτο μέγεθος, με το 43% των μισθωτών του ιδιωτικού τομέα να μην είναι ικανοποιημένοι από την ποιότητα των όρων εργασίας τους,
• καθώς και ως διακύμανση, αφού σε χρονικό διάστημα 3 μηνών από την προηγούμενη μέτρηση, και όταν τα υπόλοιπα μεγέθη εμφανίζονται σταθερά ή οριακά βελτιωμένα, ο εν λόγω δείκτης ικανοποίησης επιδεινώνεται κατά 13 μονάδες.

Αξίζει να σημειωθεί πως η ποιότητα των όρων εργασίας είναι ένα σύνθετος δείκτης εντός του οποίου εκφράζονται αναντιστοιχίες αμοιβών με το φόρτο δουλειάς και σπουδών, με τη θέση ή το αντικείμενο εργασίας, με την έλλειψη προοπτικής σταδιοδρομίας, αποκλίσεις σε ωράρια, καθήκοντα, υγιεινή και ασφάλεια κ.λπ.

Σύμφωνα με την ΓΣΕΕ «απαιτείται η πραγματική, αποκατάσταση δικαιωμάτων με γνώμονα την πλήρη επαναφορά και ενεργοποίηση των Ελεύθερων Συλλογικών Διαπραγματεύσεων, τον κοινωνικό διάλογο, τη διαμόρφωση του –ενός και μόνο ενός– κατώτατου μισθού στο πλαίσιο της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας, και όχι τη «ρύθμισή» του μέσα από υπουργικές αποφάσεις αγνώστων προθέσεων και εμπνεύσεων».