Όποιος παρακολουθεί έστω και στοιχειωδώς τα διεθνή εμπορικά και επιχειρηματικά δρώμενα, έχει αναρωτηθεί πολλές φορές γιατί όλες οι μεγάλες οικονομίες έχουν στρέψει την προσοχή τους στην Αφρική, και ιδιαίτερα στην υποσαχάρια Αφρική.
Η εύκολη απάντηση είναι η παγίδα που πολλοί πέφτουν προσπαθώντας να απαντήσουν σε αυτό το ερώτημα. Όχι, δεν είναι γιατί θέλουν να εκμεταλλευτούν τον ορυκτό της πλούτο, κάτι το οποίο συμβαίνει εδώ και πολλές δεκαετίες. Έχουν αντιληφθεί ότι ο δυτικός κόσμος έχει φτάσει σε ένα τέλμα αναφορικά με τις δυνατότητες κατανάλωσης και σε συνδυασμό με την παγκόσμια οικονομική κρίση και την ραγδαία αύξηση της μεσαίας τάξης στην Αφρική, οφείλουν στον επαγγελματισμό τους να αρχίσουν να οραματίζονται την βιωσιμότητα και ανάπτυξη των εταιριών τους τις επόμενες δεκαετίες.
Χώρες όπως η Αγκόλα και η Νιγηρία «διψούν» για κρασί. Ήδη οι μεγαλύτερες οινοπαραγωγοί χώρες το έχουν αντιληφθεί και κάνουν τις πρώτες κινήσεις διείσδυσης. Η Νότιος Αφρική προσβλέπει σε διπλασιασμό των εξαγωγών οίνου στη Νιγηρία μέσα στο 2016. Ήδη οι εξαγωγές ερυθρού οίνου έχουν αυξηθεί στα 4.5 εκ. λίτρα το χρόνο στην Νιγηρία, ενώ στην Αγκόλα πουλήθηκαν 5 εκ. λίτρα σαμπανιζέ οίνου την ίδια χρονιά. Από κοντά ακολουθούν στη ζήτηση η Ουγκάντα, η Γκάνα και η Κένυα.
Το ελαιόλαδο έχει αρχίσει και γίνεται ιδιαίτερα δημοφιλές στην Αφρική, ιδιαίτερα στις πιο ανεπτυγμένες χώρες όπου η μεσαία τάξη αριθμεί μεγάλο πληθυσμό. Οι καταναλωτές είναι πιο ευαισθητοποιημένοι σε θέματα διατροφής και υγείας και αφήνουν πίσω τα χαμηλότερης διατροφικής αξίας λάδια από τις χώρες της Ασίας. Χώρες όπως η Νότιος Αφρική, η Ναμίμπια, η Μποτσουάνα, η Κένυα, η Νιγηρία και πολλές άλλες έχουν αυξήσει δραματικά τη ζήτηση τους σε ελαιόλαδο. Τα ποιοτικά εστιατόρια επιλέγουν πλέον αποκλειστικά υψηλής ποιότητας λάδι. Το ίδιο συμβαίνει και στα ξενοδοχεία τα οποία δέχονται εκατομμύρια τουρίστες από όλο τον κόσμο. Η μοναδική χώρα με αξιόλογη παραγωγή ελαιόλαδου είναι η Νότια Αφρική, όμως και αυτή υπολείπεται κατά πολύ της ελληνικής ποιότητας.
Ιδιαίτερα μεγάλη άνοδος παρατηρείται στις επενδύσεις που αφορούν τις αλυσίδες λιανικής πώλησης προϊόντων αλλά και μαζικής εστίασης. Πέρα από τις εταιρίες κολοσσούς που δραστηριοποιούνται εδώ και πολλά χρόνια στην Αφρική, οι επιχειρηματίες της Νότιας Αφρικής συναντούσαν σχεδόν μηδενικό ανταγωνισμό. Τα τελευταία χρόνια, αυτό το παρατήρησαν πολλοί επιχειρηματίες από την Ευρώπη και την Ασία και έχουν αρχίσει να δραστηριοποιούνται με μεγάλη επιτυχία.
Ένα λαμπρό παράδειγμα αποτελεί η Νορβηγία, της οποίας η υπουργός εμπορίου και βιομηχανίας, έκλεισε συμφωνία εκ μέρους 50 επιχειρήσεων της χώρας της με σκοπό να ξεκινήσουν να δραστηριοποιούνται εκεί τόσο αυτόνομα όσο και με συνεργασίες. Όπως αναφέρθηκε, καθοριστικό ρόλο έπαιξε η συμβολή ιδιωτικών εταιριών συμβούλων επενδύσεων και ανάπτυξης πωλήσεων, ενώ παραδοσιακά ο κρατικός παράγοντας (προξενεία, πρεσβείες και επιμελητήρια) αρκέστηκαν σε ελάχιστη συμμετοχή λόγω έλλειψης καταρτισμένου προσωπικού. Στόχος είναι οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, τα αγροτικά προϊόντα και η παραγωγή τους και οι επενδύσεις.
Αντίστοιχης μορφής στρατηγική έχει αναπτυχθεί από πολλές χώρες με στόχο τη Ρουάντα, τη Μοζαμβίκη, το Cape Verde, το Μαλάουι, το Sao Tome and Principe, την Αγκόλα, την Ουγκάντα και πολλές άλλες. Η αμερικανική Kellogg's έκλεισε συμφωνία εξαγοράς της Νιγηριανής Multipro, εταιρίας που δραστηριοποιείται στη διανομή προϊόντων διατροφής, με σκοπό τον διπλασιασμό του τζίρου της στην εν λόγω χώρα. Όπως δήλωσε στέλεχος της Kellogg's «Εφαρμόζουμε πολύ επιθετική στρατηγική για την ανάπτυξη μας στις χώρες της υποσαχάριας Αφρικής καθώς παρατηρούμε την αγοραστική δύναμη εκεί να αυξάνεται και το μέλλον να προμηνύεται πολύ ελπιδοφόρο για όποια εταιρία τολμήσει να αναπτυχθεί εκεί. Τα δημητριακά, το ρύζι και τα γαλακτοκομικά προϊόντα αναμένουμε να παρουσιάσουν αύξηση περισσότερο από 100% μέσα στην επόμενη δεκαετία». Είναι έκδηλη η ελπίδα πολλών εταιριών να ισοσταθμίσουν τη μείωση των κερδών τους από τις «δυτικές» χώρες δρώντας στην Αφρική.
Μεγάλες επενδύσεις αναμένονται στον κατασκευαστικό κλάδο με πρωτοπόρους την Κίνα και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Η ανάγκη για στέγαση είναι τεράστια στην Αφρική και αυτό έχει γίνει αντιληπτό από τους παραγωγούς υλικών κατασκευών(τσιμέντο, μεταλλικές και ξύλινες κατασκευές, ηλεκτρολογικά και υδραυλικά υλικά κτλ.) και τεχνικών μελετητικών εταιριών, την στιγμή που ο συγκεκριμένος κλάδος διέρχεται κρίση στην Ευρώπη.
Κάτι που ενισχύει όλα τα παραπάνω που αναφέρθηκαν, είναι η πολύ χαμηλή φορολογία στις περισσότερες αφρικανικές χώρες. Επίσης οι επενδύσεις και οι επιχειρηματικές δραστηριότητες ευνοούνται και ο κρατικός μηχανισμός γίνεται προσπάθεια να στέκεται μακριά από την γραφειοκρατία και τα εμπόδια που έχουμε συνηθίσει στην Ευρώπη με σκοπό να καθίσταται το περιβάλλον πιο ελκυστικό στους «δυτικούς» επενδυτές. Ο συνεχής έλεγχος από τις αρχές και τα διεθνή ινστιτούτα και οργανισμούς, έχει μειώσει κατά πολύ την διαφθορά, καθιστώντας τις επιχειρηματικές δραστηριότητες ακόμη πιο εύκολες.
Αυτό που πρέπει να θυμόμαστε είναι ότι η Ελλάδα παράγει μοναδικής ποιότητας προϊόντα, τα οποία όμως δεν βρίσκουν την έξοδο στις διεθνείς αγορές λόγω έλλειψης τεχνογνωσίας και εμπειρίας. Η Αφρική είναι το γόνιμο έδαφος που πρέπει να προλάβουμε να σπείρουμε, διότι οι διεθνείς ανταγωνιστές μας το έχουν συνειδητοποιήσει και σύντομα θα αρχίσουν να θερίζουν τους καρπούς της προνοητικότητας τους. Δεν έχουμε πια την πολυτέλεια να βασιζόμαστε στην ελληνική αγορά που θα της πάρει χρόνια να ανακάμψει αλλά και σε αυτή του δυτικού κόσμου που διανύει χρόνια στασιμότητας.
Σχόλια