Δουλεύοντας στο Παρίσι ως ανταποκρίτρια, για την ελληνική Vogue αλλά και στο πλευρό του Giambattista Valli, η Χριστίνα Οικονόμου έτρεφε το όνειρο να δημιουργήσει το δικό της brand στην Ελλάδα. Το όνομα της σήμερα, φιγουράρει στις σελίδες του Forbes, μέσα στους πέντε πιο ταλαντούχους σχεδιαστές μόδας, κάτω των τριάντα ενώ προμηθεύεται μεταξένια υφάσματα από την "ελληνική πρωτεύουσα" του μεταξιού, το ιστορικό Σουφλί.
Τα συγκλονιστικά φορέματα που φορούσαν οι Πρωθιέρειες αλλά και η τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας σαν σύνολο καθώς και μια έκθεση με βικτωριανά κουστούμια που έμοιαζαν με έργα τέχνης στο Musée de la Mode et du Textile στο Λούβρο, την οποία επισκέφθηκε με τους γονείς της σε ηλικία 15 ετών, συνετέλεσαν στην απόφασή της, να ασχοληθεί με το χώρο της μόδας. Ήδη από το Λύκειο, ξεκίνησε να ζωγραφίζει και να σχεδιάζει ενώ οι αγαπημένες της καθηγήτριες, γνωρίζοντας την κατεύθυνση που ήθελε να ακολουθήσει, της ανέθεταν projects, στα οποία μπορούσε να χρησιμοποιήσει υφάσματα, πυροδοτώντας τη δημιουργικότητα της. Μέχρι και σήμερα, πιστεύει ακράδαντα ότι κάτι που έχει δημιουργηθεί, αποτυπωθεί ή εκφραστεί σε ένα lookbook ή σε ένα defile αποτελεί από μόνο του μια εμπειρία για εκείνον που το βλέπει ή καλύτερα που το "βιώνει". Στην παραμικρή του λεπτομέρεια μάλιστα, μιας και τα πάντα παίζουν ρόλο, από το χώρο που επιλέγεται, το φόντο, έως την μουσική που ντύνει το όλο εγχείρημα.
Στην τελευταία της συλλογή, χρησιμοποιεί σκίτσα που είχε δημιουργήσει στο πρώτο έτος σπουδών της, στο παράρτημα του Parsons School of Design στο Παρίσι, όπου παρακολουθούσε μια ευρεία γκάμα μαθημάτων που συμπεριλάμβαναν τη γλυπτική, τη ζωγραφική και το video. Παράλληλα, είχε ξεκινήσει και τη συνεργασία της με την ελληνική Vogue για την οποία εργαζόταν ως ανταποκρίτρια, καλύπτοντας διάφορα events στο Παρίσι. Ωστόσο, τότε για να αποφοιτήσει κανείς από το Parsons, όφειλε να πάει για ένα χρόνο στη Νέα Υόρκη. Εκείνη όμως, είχε ερωτευθεί τόσο το Παρίσι που δεν ήθελε να φύγει και έτσι μεταφέρθηκε στο Marangoni, για τρία χρόνια εντατικής ενασχόλησης με τη ραπτική, το σχέδιο, το πατρόν και το design. Στο τέλος των σπουδών της, κέρδισε το International Award στον διαγωνισμό London Fashion Graduate Award.
Ακολούθησε μια χρονιά, όπου δούλεψε στον Giambatista Valli, περνώντας από κάθε δυνατό πόστο μαθαίνοντας σφαιρικά τη δουλειά: Ασχολήθηκε με το κομμάτι του press, με το studio, με το πως στήνεται το defile, έβλεπε τα υφάσματα και συμμετείχε σε celebrtity dressings. Η εμπειρία της αυτή υπήρξε μεγάλο σχολείο, όπως λέει, φέρνοντας την αντιμέτωπη, πολύ νωρίτερα, με ζητήματα που συναντά συχνά πια από το 2013, τη χρονιά δηλαδή που επέστρεψε στην Ελλάδα και δημιούργησε το δικό της brand. Μου εκμυστηρεύεται ότι η επιλογή της να επιστρέψει την άγχωνε αρχικά πολύ αλλά από την άλλη, υπήρχαν και τα θετικά στοιχεία που έδωσαν ώθηση στην απόφασή της, όπως το δεδομένο ότι η Ελλάδα διαθέτει πολύ καλούς τεχνίτες αλλά και το ότι υπάρχουν μεγάλα brands που κάνουν την παραγωγή τους εδώ.
Είναι γνωστό επίσης το γεγονός ότι προμηθεύεται μετάξι από το Σουφλί. Σε πολύ αρχικό στάδιο, είχε αγοράσει ένα όμορφο λευκό μεταξωτό ύφασμα το οποίο ήθελε να τυπώσει. Κάνοντας μεγάλη έρευνα ώστε να βρει κάποιον στην Ελλάδα προκειμένου να διεκπεραιώσει τη διαδικασία, διαπίστωσε ότι δεν τύπωνε κανείς σε μετάξι. Ψάχνοντας ακόμη πιο διεξοδικά, ανακάλυψε το μουσείο του μεταξιού στο Σουφλί το οποίο επισκέφθηκε την επόμενη κιόλας μέρα, παίρνοντας την πρώτη πτήση για Αλεξανδρούπολη. Ξεναγήθηκε στο μουσείο και έμαθε ότι με τις συνθήκες του 1922-23 η Ανατολική Θράκη και η Ρωμυλία πέρασαν στην κυριότητα του τουρκικού κράτους, και έτσι το Σουφλί έχασε το μεγαλύτερο μέρος της πεδιάδας 70.000 στρεμμάτων, τα οποία ήταν απέραντα λιβάδια με μουριές από τις οποίες τρέφεται αποκλειστικά ο μεταξοσκώληκας. Ακόμα, όπως ήταν αναμενόμενο, η παραγωγή της Κίνας την τελευταία εικοσαετία έχει κάνει τρομερή ζημιά στην ελληνική παραγωγή. Σύμφωνα με τα στοιχεία από 800.000 κιλά κουκουλιών το 1908, η παραγωγή μειώθηκε σε 5.000 κιλά, το 1993. Η Χριστίνα επισημαίνει ωστόσο, ότι αν λάβουμε υπόψιν και άλλες περιοχές στην Ελλάδα που διαθέτουν μεγάλα μορεολίβαδα, όπως είναι ενδεικτικά η Εύβοια, η Ελλάδα θα μπορούσε να είναι σημαντική χώρα στην εξαγωγή μεταξιού.
Όσον αφορά στις δικές της εξαγωγές, η Χριστίνα Οικονόμου έχει στοχεύσει κυρίως σε Αμερική, Ευρώπη και Μέση Ανατολή. Περιγράφει ότι στα περισσότερα επαγγέλματα που έχουν να κάνουν με τις τέχνες, το που βρίσκεται η έδρα κάποιου, το που ζει και σχεδιάζει δεν έχει μεγάλη σημασία. Υπάρχουν πολύ επιτυχημένοι σχεδιαστές που ζουν σε ράντσα στο Texas και συνηθίζουν να ταξιδεύουν συχνά για τις ανάγκες του brand τους, όπως οι Proenza Schouler. To showroom της Χριστίνας Οικονόμου λειτουργεί με ραντεβού ενώ από το eshop γίνεται το μεγαλύτερο ποσοστό των πωλήσεων λιανικής. Θεωρεί ότι o Έλληνας καταναλωτής έχει εξοικειωθεί πλέον με την ιδέα των online αγορών και όπως λέει χαρακτηριστικα: "Πια τα ηλεκτρονικά καταστήματα αποτελούν το παρόν και όχι το μέλλον".
Εκτιμά το ταλέντο των Ελλήνων σχεδιαστών ρούχων, κοσμημάτων και αξεσουάρ ενώ θεωρεί ότι η πίστη στην ποιότητα και τη λεπτομέρεια είναι αυτή που εξασφαλίζει την επιτυχία στα καλά ελληνικά brands τόσο εντός όσο και εκτός συνόρων. Μας αναφέρει ενδεικτικά, τους Νίκο Κούλη, Ιλεάνα Μακρή, Lito, Callista, Στέλιο Κουδουνάρη και Γιώργο Ελευθεριάδη. Ακόμη περισσότερο πιστεύει σε ένος είδος βιωματικού "ντόμινο" δημιουργικότητας αφού όπως λέει: «Ένα κίνημα μουσικής επηρεάζει την τέχνη, η τέχνη τη μόδα, η μόδα το street style, το street style το graffiti... όλα είναι ένα τεράστιο δημιουργικό ντόμινο».
Σχόλια