NEWSFLASH...
Food for Thought
ανάγνωση

Αναζητούνται ήρωες...

Αναζητούνται ήρωες...

Σήμερα αντιμετωπίζουμε κάθε είδους κρίσεις: πιστωτική, ανθρωπιστική, προσφυγική, ηθική, εθνική και πολιτική.  Και πρόσφατα αναρωτιόμουν πώς μπορεί να λύνονται τα προβλήματα που αυτές οι κρίσεις προκαλούν.  Εύκολες λύσεις σίγουρα δεν υπάρχουν.

Λύνονται με το να περιμένουμε χωρίς να αλλάξουμε εμείς οι ίδιοι; Δύσκολο.

Λύνονται με το να ψηφίσουμε νέα κυβέρνηση στην πολιτική σκηνή; Ίσως σε βάθος χρόνου, αλλά θαύματα δεν γίνονται.

Λύνονται με το να περιμένουμε να μας σώσει κάποια εξωτερική δύναμη χωρίς να λάβει ανταλλάγματα; Δεν δουλεύουν έτσι τα πράγματα.

Αν με κάποιο τρόπο κάνουμε κάποια πρώτα θετικά βήματα  –γιατί για να ξεπεράσουμε την κρίση συνολικά ας μην περιμένουμε αποτελέσματα πριν το 2030–  μπορούμε να αρχίσουμε να βλέπουμε φως στο βάθος του τούνελ.

Πρωτίστως ας διευκρινίσουμε ότι δεν πληττόμαστε από την ίδια κρίση που χτυπά την υπόλοιπη Υφήλιο. Η κρίση σε Ευρώπη και ΗΠΑ είναι συνδεδεμένη με μια φούσκα τραπεζικών προϊόντων η οποία άρχισε να γιγαντώνεται από τα 80s και έσκασε την προηγούμενη δεκαετία. Η ύφεση είναι φυσικό και επαναλαμβανόμενο αποτέλεσμα του καπιταλιστικού συστήματος με το οποίο έχουν προοδεύσει οι περισσότερες δυτικές χώρες, όπως ακριβώς είναι και η ανάπτυξη. Αυτά τα δύο φαινόμενα είναι εναλλασσόμενα και στα επιτυχημένα οικονομικά συστήματα δημιουργούν πλούτο με τον καιρό. Περισσότερα για οικονομική θεωρία μπορείτε να διαβάσετε online, δεν είμαι εγώ ειδικός σε αυτά.

Η δική μας κρίση είναι διαφορετική, καθώς την προκαλέσαμε ψηφίζοντας κρατικοδίαιτες κυβερνήσεις που ξοδεύανε περισσότερα από όσα εισπράττανε. Τόσο καιρό δανειζόμασταν για να καλύψουμε το έλλειμα, αλλά τώρα που στένεψαν τα πράγματα και για τους ξένους, έκλεισαν τη στρόφιγγα. Και αντί να δούμε ότι το βασικό πρόβλημα είναι ότι ξοδεύουμε (ακόμα) σα να μην υπάρχει αύριο, δαιμονίζουμε τους ξένους που δε μας δανείζουν κι άλλα.

Όταν αυτή η σπατάλη συμβαίνει σε προσωπικό επίπεδο, κάποιος δανείζεται μέχρι να μαζευτεί οικονομικά για να καλύψει τις δόσεις του δανείου. Εμείς αντίθετα βαφτίζουμε εχθρούς μας όσους ξαφνικά μας ζητάνε πίσω τα δανεικά και πορευόμαστε κουνώντας το δάχτυλο σε άλλους.

Και φυσικά, η δική μας η καμπούρα, το πάρτυ του Δημοσίου που ακόμα συνεχίζεται στην πλάτη του ιδιωτικού τομέα δεν είναι αντικείμενο συζήτησης. Και όσοι τα αναφέρουμε, είμαστε γερμανοτσολιάδες μνημονιολάγνοι…

Ποιος λοιπόν πιστεύετε θα μας σώσει χωρίς να ζητήσει πρώτα ανταλλάγματα; Η κυβέρνηση; Το Δημόσιο; Οι ξένοι; Οι εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα;

Δυστυχώς κανείς από αυτούς δεν έχει ούτε τη δύναμη, ούτε τη θέληση να σώσει κανέναν. Το πολύ-πολύ, αν έχουμε την κατάλληλη ηγεσία σαν χώρα να μπορούμε να δημιουργήσουμε λίγο καλύτερες συνθήκες τόσο με εξορθολογισμό του υπέρογκου Δημοσίου, καθώς και ίσως με μια διαπραγμάτευση με τους πιστωτές μας για οφέλη τα οποία είναι λιγότερο εμπροσθοβαρή.

Πέρα από αυτό, οι μόνοι που βλέπω εγώ είναι οι νέοι (όχι σε ηλικία) επιχειρηματίες. Και αυτούς με κυάλια… Όποιος μπορεί να δημιουργήσει μια βιώσιμη επιχείρηση βάζει το λιθαράκι του. Εκτός αν κάποιος βλέπει άλλη βιώσιμη λύση...

Μέχρι τότε, βρισκόμαστε σε φάση αναζήτησης ηρώων, δηλαδή ανθρώπων που θα δώσουν πολλές ώρες στο να αναπτύξουν κάτι μοναδικό το οποίο να θέλουν οι καταναλωτές να πιστέψουν ώστε να κινηθεί λίγο παραπάνω η αγορά. Τέτοιους ήρωες θέλουμε, με έργα, όχι λόγια. Και άμεσα!


... σχόλια | Κάνε click για να σχολιάσεις
Επιχειρώ - epixeiro.gr
Επιχειρώ - epixeiro.gr