Γυναίκα πολιτικός, βραβευμένη ηθοποιός, μία συναρπαστική προσωπικότητα που άφησε εποχή και δημιούργησε ιστορία, δεν είναι άλλη από τη Μελίνα Μερκούρη!
Η Μελίνα γεννήθηκε το 1920 στην Αθήνα και πέθανε το 1994 στη Νέα Υόρκη. Πρόκειται πραγματικά για μία πολύπλευρη και πολυτάλαντη προσωπικότητα, για έναν άνθρωπο που δεν έκανε ποτέ πίσω. Η Μελίνα δεν ήταν μόνο μία πολύ ταλαντούχα ηθοποιός, ούτε μόνο μία πολύ καλή πολιτικός, ούτε μόνο μία υπέροχη τραγουδίστρια (κυκλοφόρησε πάνω από 15 δίσκους με έργα των Θεοδωράκη, Χατζηδάκη, Ξαρχάκου και άλλων), ούτε μόνο ακτιβίστρια. Ήταν τόσα πολλά και είχε τόση λάμψη που το άστρο της έλαμψε και εκτός των ελλαδικών συνόρων.
Προερχόταν από καλή και εύπορη οικογένεια. Ο παππούς της Σπύρος Μερκούρης, στον οποίο και είχε ιδιαίτερη αδυναμία ήταν δήμαρχος της Αθήνας για 20 χρόνια, ενώ και ο πατέρας της Σταμάτης, είχε διατελέσει Υπουργός Εργασίας. Η επαφή της με την πολιτική και την έννοια της δημοκρατίας υπήρχε από μικρή ηλικία, κάτι που διαμόρφωσε τελικά και ένα μέρος της πορείας της στο μέλλον. Μεγάλη της αγάπη από πολύ μικρή ηλικία ήταν η ηθοποιία, έτσι δεν αποτέλεσε έκπληξη το γεγονός ότι αμέσως μετά το σχολείο πέρασε στη δραματική σχολή και από κει και πέρα η επιτυχία δεν άργησε να έρθει. Η πρώτη διάκριση ήρθε με την παράσταση «Λεωφορείον ο Πόθος» το 1949 στην οποία ήταν πρωταγωνίστρια, ενώ ακολούθησε και η κινηματογραφική της πορεία με το γνωστό σε όλους μας «Στέλλα» το 1955, που ήταν και η μόνη ταινία ελληνικής παραγωγής. Η πορεία της και στο θέατρο και στον κινηματογράφο ήταν μεγάλη ενώ από το 1951 και μετά άρχισε να πρωταγωνιστεί και στην παριζιάνικη σκηνή.
Ορόσημο στη ζωή της και στην καριέρα της αποτέλεσε η γνωριμία της με τον Ζιλ Ντασέν με αφορμή την ταινία «Στέλλα», στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Καννών του 1955, στο οποίο και πήγε για να παραλάβει το βραβείο ερμηνείας Isa Miranda, για την ερμηνεία της! Ο Ζιλ Ντασέν ήταν ο άνθρωπος της ζωής της, τον αγάπησε πολύ, θεωρούσε πως ήταν καλύτερος από εκείνη, τον παντρεύτηκε μετά από δέκα χρόνια γνωριμίας και έμεινε μαζί του μέχρι το τέλος.
Το υποκριτικό της ταλέντο την οδήγησε μέχρι και το Broadway με την ταινία "Illya Darling" όπου έπαιξε με συμπρωταγωνιστή το Νίκο Κούρκουλο, ενώ κατά τη διάρκεια της δικτατορίας, το 1972 έπαιξε τη Λυσιστράτη.
Εκτός από την υποκριτική, στο αίμα της κυλούσε και η ενασχόληση με τα κοινά, καθώς ήταν δημοκράτισσα, επαναστάτρια και αγωνίστρια. Έτσι «κατάφερε» να της αφαιρεθεί η ελληνική ιθαγένεια και να της κατασχεθεί η περιουσία, επειδή από τη στιγμή που πληροφορήθηκε το πραξικόπημα, ξεκίνησε να δίνει τον δικό της αγώνα κατά της χούντας από το εξωτερικό όπου βρισκόταν, κάνοντας δηλώσεις, δίνοντας συνεντεύξεις, οργανώνοντας πολιτικές εκδηλώσεις, συναυλίες, συσπειρώνοντας προσωπικότητες της εποχής και άλλα. Αυτό βέβαια της στοίχισε, καθώς εκτός από τον πόνο της αποχής, δεν την άφησαν να παρευρεθεί στην κηδεία του πατέρα της το 1968, ενώ της έδωσαν μερικές ώρες για να αποχαιρετίσει τη μητέρα της το 1972.
Πικραμένη γιατί; Οι πληγές είναι παράσημα. -Μελίνα Μερκούρη-
Μόλις έπεσε η χούντα η Μελίνα επιτέλους επέστρεψε στην αγαπημένη της γενέτειρα με σκοπό πια να μείνει εκεί. Ο πολιτισμός ήταν ένα από τα πάθη της έτσι έβαλε υποψηφιότητα με το ΠΑΣΟΚ του οποίου και ήταν ιδρυτικό μέλος και διετέλεσε Υπουργός πολιτισμού από το 1981 μέχρι το 1989 και από το 1993 μέχρι το 1994. Ήταν η πιο μάχιμη υπουργός πολιτισμού, επέδειξε ιδιαίτερο ζήλο, καθώς πίστευε πραγματικά στον ελληνικό πολιτισμό.
Η εκστρατεία της για την επιστροφή των γλυπτών του Παρθενώνα ξεκίνησε το 1982 στη Διεθνή Διάσκεψη Υπουργών Πολιτισμού της UNESCO στο Μεξικό. Για τον σκοπό αυτό δημιουργήθηκε και το Ίδρυμα Μελίνα Μερκούρη.
Θεωρούσε ότι ο πολιτισμός είναι η ψυχή μας και η τέχνη και η δημιουργικότητα είναι τα μόνα που μπορούν να δώσουν ζωή. Η Μελίνα εκτός από την εκστρατεία για την επιστροφή των γλυπτών του Παρθενώνα, ξεκίνησε τον θεσμό των δημοτικών περιφερειακών θεάτρων, που σκοπό είχαν τη διάδοση του θεάτρου και στην περιφέρεια καθώς και τον θεσμό των πολιτιστικών πρωτευουσών την Ευρώπης που επιβραβεύει την πολιτιστική ενοποίηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Η Μελίνα Μερκούρη άφησε την τελευταία της πνοή το 1994 στο νοσοκομείο Memorial της Νέας Υόρκης από καρκίνο στον πνεύμονα. Η σορός της μεταφέρθηκε μετά από δύο μέρες στην Ελλάδα, και ήταν η πρώτη Ελληνίδα που τάφηκε με τιμές αρχηγού κράτους.
Το 1997 δημιουργήθηκε από την UNESCO το Βραβείο «Μελίνα Μερκούρη» ως βραβείο πολιτιστικής προσφοράς. Το βραβείο Μελίνα Μερκούρη για ηθοποιούς δημιουργήθηκε το 2007.
Η Μελίνα ήταν ένας άνθρωπος με απίστευτη ενέργεια, πυγμή, ταλέντο και αγωνιστικότητα. Η κληρονομιά που μας άφησε είναι τεράστια ενώ η ενέργειά της και η όρεξή της είναι ακόμα μαζί μας!
Σχόλια