Μία διαδικασία που μόνο εμείς μπορούμε να δώσουμε λύσεις!
Επιλέγοντας να βαδίσουμε τον δρόμο της εξερεύνησης και της αφύπνισης του εαυτού, συνειδητοποιούμε ότι παρά την βοήθεια, την συνεισφορά και την συμπόρευση των-επιλεγμένων- ανθρώπων κοντά μας, υπάρχουν ‘’σταυροδρόμια’’ και μονοπάτια που προχωρούμε μόνοι.
Παράλληλα με την καθοριστική και ιδιαιτέρως σημαντική αυτή κατεύθυνση ζωής , αντιμετωπίζουμε και την καθημερινή και ‘’προσγειωμένη’’ πλευρά της ζωής μας , τα καθημερινά και πρακτικά μας θέματα , που συνθέτουν το πεδίο εφαρμογής αυτών που μαθαίνουμε και βιώνουμε στο βαθύτερο επίπεδο συνειδητότητας. Δημιουργούνται λοιπόν τα ακόλουθα διλήμματα, που συνδέονται άμεσα και μεταξύ τους, καθώς καλούμαστε εκ των πραγμάτων να διαχειριστούμε με νέο, πιο διεισδυτικό και συνειδητό τρόπο τα θέματα ή/και προβλήματά μας.
1.Στόχοι / προσδοκίες. Είμαστε στην φάση όπου βάζοντας τους στόχους στην ζωή μας, είναι απαραίτητο να εκφράζουν ανάγκες του ουσιαστικού και βαθύτερου εαυτού μας και όχι μόνο του ΕΓΩ-όπως, ίσως, είχαμε συνηθίσει να κάνουμε ως τώρα. Οι στόχοι του ΕΓΩ δημιουργούν την σύνδεση με την απαίτηση και προσδοκία , γνωστών και μη εξαιρετέων ‘’συμβούλων’’ της απογοήτευσης και της αποτυχίας. Η πρόκληση εδώ είναι η εμπιστοσύνη στην συνειδητή και μέγιστη προσπάθεια επίτευξης των στόχων, χωρίς την ταυτόχρονη δημιουργία της προσδοκίας(αυτή προσβλέπει στο πως ‘’οφείλουν’’ να εξελιχθούν τελικά τα πράγματα).
2.‘’Παίρνουμε προσωπικά’’ τα πράγματα μέσα από περιοριστική οπτική γωνία / Αντιλαμβανόμαστε τα μαθήματα ζωής που βιώνουμε , την συγχρονικότητα και τα μηνύματά της. Είναι σύνηθες και βολικό να δικαιολογούμε την έλλειψη αποτελεσματικότητάς μας, μετατοπίζοντας την ευθύνη της ζωής μας στις ‘’αδυναμίες’’ και την ‘’κακή πρόθεση’’ των άλλων. Τώρα καλούμαστε να μάθουμε έναν υπεύθυνο και διευρυμένο τρόπο θέασης και αποδοχής όλων των εμπειριών μας και ταυτόχρονα να αποκομίσουμε κατανόηση και εμπειρία από την διδαχή των γεγονότων και των αλληλεπιδράσεων με τους άλλους.
3.Επιμονή και προσκόλληση στον στόχο που δεν καρποφορεί / Επαναπροσδιορισμός πορείας και σχεδιασμού . Ίσως η πιο δύσκολη διάκριση στην ζωή μας καθώς σε όλα τα επίπεδα και τους στόχους μας βάζουμε τα δυνατά μας και δεν ‘’εγκαταλείπουμε’’ αν δεν ευοδωθεί το αποτέλεσμα που επιθυμούμε. Επιτυγχάνοντας την σύνδεση με το εσωτερικό κομμάτι μας, μπορούμε να κατανοήσουμε την χρησιμότητα είτε της συνέχειας των προσπαθειών για τον στόχο ή την χάραξη νέας οπτικής και πορείας στο μέλλον.
4. Σκληρή κριτική στον εαυτό μας και χρέωση αποτυχίας / Αποδοχή με εμπιστοσύνη στις δυνάμεις μας , ακόμα και σε έλλειψη μετρήσιμων αποτελεσμάτων. Μεγαλώσαμε σε έντονα κριτικό περιβάλλον και έχουμε δυσκολία να χωρέσουμε στον ίδιο χώρο με τα πεπραγμένα μας : συγχώρεση του εαυτού και ανάληψη ευθύνης για ότι έχουμε ζήσει και θα ζήσουμε στο μέλλον. Είμαστε οι μόνοι ‘’σίγουροι’’ να ζήσουμε μαζί με τον εαυτό μας με ενδυναμωτικό και υποστηρικτικό τρόπο για όλη μας την ζωή. Οι παραπάνω καταστάσεις και δοκιμασίες – και οι πιθανοί συνδυασμοί μεταξύ τους- σε συνδυασμό με την δική μας απόκριση σε αυτές, αποτελούν αποχρώσες ενδείξεις της εξέλιξης και ωρίμανσής μας στα βήματα προς την αφύπνιση .
Σχόλια