Όπως οι περισσότεροι γνωρίζουμε, τα τελευταία χρόνια με τις πρόσφατες φορολογικές εξελίξεις έχουν καταργηθεί σχεδόν όλες οι φοροαπαλλαγές που ίσχυαν παλαιότερα όπως οι τόκοι στεγαστικών δανείων, τα ασφάλιστρα ζωής, τα δίδακτρα φροντιστηρίων, τα ενοίκια κτλ. Μπορεί το γεγονός αυτό να αποτελεί μια δυσάρεστη εξέλιξη για την πλειονότητα των εργαζόμενων μισθωτών, από την άλλη οφείλουμε να επισημάνουμε ότι δεν έχουν καταργηθεί όλες οι φοροαπαλλαγές που αφορούν τον κλάδο των ασφαλίσεων. Συγκεκριμένα αναφερόμαστε στα ομαδικά ασφαλιστήρια των συνταξιοδοτικών συμβολαίων των επιχειρήσεων, όπως και τα αντίστοιχα της υγείας.
Σύμφωνα λοιπόν με το άρθρο 14 του Ν.4172, απαλλάσσονται:
Α) το 100% των ασφαλίστρων που καταβάλλονται από τον εργαζόμενο ή τον εργοδότη για λογαριασμό του εργαζομένου στο πλαίσιο ομαδικών ασφαλιστηρίων συνταξιοδοτικών συμβολαίων και Β) τα ασφάλιστρα που καταβάλλονται από τον εργοδότη για την ιατροφαρμακευτική και νοσοκομειακή κάλυψη του υπαλληλικού του προσωπικού μέχρι του ποσού των 1.500 ευρώ ετησίως ανά εργαζόμενο.
Επιπρόσθετα των παραπάνω φοροαπαλλαγών, δίνεται η δυνατότητα με βάση το άρθρο 15 του Ν.4172 και για μειωμένη φορολόγηση των παροχών αυτών, αφού ο συντελεστής παρακράτησης για το ασφάλισμα που καταβάλλεται εφάπαξ μέχρι του ποσού των 40.000 ευρώ είναι 10% και για το ασφάλισμα που καταβάλλεται με τη μορφή περιοδικά καταβαλλόμενης παροχής είναι 15%. Οι παρακρατήσεις αυτές εξαντλούν την φορολογική υποχρέωση του φυσικού προσώπου. Αυτό σημαίνει ότι αν ο εργαζόμενος εισπράξει το ασφάλισμα στη λήξη του συμβολαίου τότε θα φορολογηθεί με 10% για τα πρώτα 40.000 ευρώ και με 20% για το επιπλέον ποσό. Αν σπάσει πρόωρα το συμβόλαιο του τότε θα επιβαρυνθεί με φόρο 15% για τα πρώτα 40.000 ευρώ και 30% για το υπόλοιπο ποσό.
Δεν θεωρείται πρόωρη εξαγορά κάθε καταβολή που πραγματοποιείται σε εργαζόμενο ο οποίος έχει θεμελιώσει συνταξιοδοτικό δικαίωμα ή έχει υπερβεί το 60ο έτος της ηλικίας του, καθώς και κάθε καταβολή που γίνεται χωρίς τη βούληση του εργαζομένου, όπως σε περίπτωση απόλυσης του εργαζομένου ή πτώχευσης του εργοδότη.
Περαιτέρω, με την ΠΟΛ.1085/14, είχε διευκρινιστεί ότι δεν θεωρείται επίσης πρόωρη εξαγορά καταβολή που πραγματοποιείται σε εργαζόμενο ο οποίος συνταξιοδοτήθηκε πρόωρα λόγω ασθένειας, αναπηρίας ή ανικανότητας, καθώς επίσης και καταβολή που πραγματοποιείται σε εργαζόμενο εξαιτίας καταγγελίας του ασφαλιστηρίου συμβολαίου για λόγους αδυναμίας πληρωμής από τον εργοδότη των ασφαλίστρων και ρευστοποίηση του υπάρχοντος λογαριασμού.
Όπως εύκολα καταλαβαίνουμε, παρουσιάζεται μία ευκαιρία αφενός στις επιχειρήσεις να παρέχουν στους εργαζομένους τους μία μορφή εκπιπτόμενου bonus σε εποχές δύσκολες για αυξήσεις μισθών και αφετέρου οι εργαζόμενοι μπορούν να συνεχίσουν να απαλλάσσονται των ασφαλίστρων τους σε συνεργασία με τον εργοδότη. Θα πρέπει βέβαια να τονίσουμε και το ισχυρό κίνητρο που δίνεται στους εργαζόμενους να παραμένουν στις επιχειρήσεις που διαθέτουν τέτοιου είδους προγράμματα, πέρα από το όποιο οικονομικό όφελος.
Σχόλια