H ψήφιση του νέου πτωχευτικού νόμου (που θα πρέπει να έχει ψηφιστεί μέχρι το τέλος Ιουλίου 2020) έρχεται σε μία περίοδο που και οι πτωχεύσεις θα είναι πολύ περισσότερες σε σχέση με άλλες χρονιές και τα εισοδήματα των εργαζομένων πολύ μικρότερα.
Η φιλοσοφία του νέου πτωχευτικού είναι εστιασμένη κυρίως στη μείωση της γραφειοκρατικής διαδικασίας. Ακολουθεί δηλαδή τις τάσεις που επικρατούν σε Ευρώπη και Αμερική και επιτρέπουν στον επιχειρηματία να κηρύσσει πτώχευση εύκολα ώστε να διαγράφονται πολλά χρέη του και να προχωρεί σε άλλες επιχειρηματικές δραστηριότητες.
Οι δύο στόχοι
Οι δύο βασικοί στόχοι είναι η δυνατότητα αυτόματης απαλλαγής του οφειλέτη από το χρέος με την πτώχευση και η λειτουργία του κρατικού φορέα που θα αποκτά τα ακίνητα των οφειλετών που θα πτωχεύουν. Με απλά λόγια θα μπορεί και διαγράφεται το χρέος σε περίπτωση πτώχευσης λόγω ανώτερων αντικειμενικών συνθηκών (πχ λόγω covid 19) και θα επιτρέπει την ρευστοποίηση ακινήτων προκειμένου να αποζημιώνονται οι τράπεζες και τα Ασφαλιστικά Ταμεία.
Την ίδια στιγμή, οι παλαιότερες εκδόσεις του πτωχευτικού νόμου που ψηφίστηκαν και επί πρωθυπουργίας Σαμαρά και επί πρωθυπουργίας Τσίπρα, ευνοούν τις τράπεζες και τους φορείς του Δημοσίου (εφορία, Ταμεία) και αφήνουν στο τέλος τους προμηθευτές και τους εργαζόμενους. Το φαινόμενο της καταδολίευσης των εργαζομένων το είδαμε στην κρίση του Τύπου με τους παλαιούς εργαζόμενους διάφορων ομίλων και γνωστών εφημερίδων, να μην παίρνουν ούτε ένα ευρώ από τις υπαρκτές ή μη (υπάρχουν άλλοι λόγοι που συμβαίνει αυτό) πτωχεύσεις των ομίλων των Media. Σαφέστατα, τα ίδια φαινόμενα υπάρχουν και στους υπόλοιπους κλάδους της οικονομίας.
Οι κίνδυνοι
Ο μεγάλος κίνδυνος είναι να δημιουργηθεί μία επιχειρηματική τάξη που με την παραμικρή δυσκολία να προχωρεί άμεσα σε πτωχεύσεις ασχέτως εάν οι επιχειρηματίες έχουν μεγάλη προσωπική περιουσία. Δηλαδή να διευρυνθεί αυτό που βλέπουμε σήμερα σε πολλές περιπτώσεις, πτωχευμένες επιχειρήσεις και πάμπλουτοι «πτωχευμένοι» επιχειρηματίες. Το φαινόμενο είναι ιδιαίτερα έντονο στην Αμερική, όπου η πτώχευση αποτελεί «επιχειρηματικό εργαλείο». Ενδεικτικά ο νυν πρόεδρος των ΗΠΑ , Ντόναλντ Τραμπ έχει πτωχεύσει ως επιχειρηματίας 5 φορές.
Οι τράπεζες έχουν επισημάνει, τοποθετούμενες στο προσχέδιο του νέου πτωχευτικού νόμου, ότι στο διάστημα της τριετίας που μεσολαβεί από την κήρυξη της πτώχευσης μέχρι ο οφειλέτης να επανέλθει ξανά στην οικονομική δραστηριότητα, (ο οφειλέτης) να καταβάλλει στους πιστωτές του ό,τι εισόδημα έχει πέραν αυτού που χρειάζεται για την κάλυψη των εύλογων δαπανών του. Οι ίδιες οι τράπεζες τοποθετούνται στη 2η θέση των αποζημιώσεων μετά την εφορία και τα Δημόσια Ταμεία, ενώ οι εργαζόμενοι θα παίρνουν ό,τι απομείνει από τις νόμιμες απαιτήσεις τους.
Ο νέος νόμος θα πρέπει να έχει και ηθικά κίνητρα και όχι μόνο επιχειρηματικά. Θα πρέπει ουσιαστικά να αποτραπούν οι δόλιες πτωχεύσεις επιχειρήσεων που στοιχίζουν και στο Κράτος και στις τράπεζες και στους εργαζόμενους.
Σχόλια