«Ένα μικρό βήμα για τον άνθρωπο, ένα μεγάλο άλμα για την ανθρωπότητα». Είναι 21 Ιουλίου του 1969 και ο Αμερικανός αστροναύτης Neil Armstrong γίνεται ο πρώτος άνθρωπος που πατάει το πόδι του στο φεγγάρι. Όταν τα λόγια και η εικόνα του φτάνουν στη Γη, πάνω από 300.000 χιλιόμετρα μακρά, είναι η πρώτη φορά που μεταδίδεται τηλεπικοινωνία σε τόσο μεγάλη απόσταση.
Όταν ο Armstrong και ο Buzz Aldrin πατάνε το πόδι τους στο φεγγάρι το 1969, ένας αναμεταδότης S-Band που έχει σχεδιαστεί και κατασκευαστεί από την General Dynamics Mission Systems, που αποτελεί εκείνη την εποχή μονάδα της Motorola, είναι ο μόνος «σύνδεσμος» επικοινωνίας που έχουν οι αστροναύτες του Apollo 11 με το κέντρο ελέγχου της NASA και τους εκατομμύρια ανθρώπους που παρακολουθούν καθηλωμένοι από τη Γη.
Τα εξαρτήματα που ανέπτυξε η εταιρεία προσφέρουν στο διαστημικό σκάφος Apollo τις βασικές δυνατότητες επικοινωνίας, ώστε να παραμένουν οι αστροναύτες σε επαφή με το κέντρο ελέγχου καθ' όλη τη διάρκεια του ταξιδιού. Μόλις το διαστημικό σκάφος βρίσκεται 48.000 χιλιόμετρα μακριά από τη Γη, οι αστροναύτες βασίζονται αποκλειστικά στον συγκεκριμένο αναμεταδότη για την επικοινωνία τους, παραμένοντας ο μόνος σύνδεσμος για τον έλεγχο της αποστολής και μεταδίδοντας όλες τις επικοινωνίες φωνής και βίντεο.
Άλλωστε, οι αποστολές του προγράμματος Apollo είναι απίστευτα περίπλοκες, με πολλαπλά οχήματα που κάνουν περίπλοκους ελιγμούς στο βαθύ διάστημα, απαιτώντας ακριβή παρακολούθηση σε ακραίες αποστάσεις. Ο εξοπλισμός πρέπει να σχεδιαστεί για να αντέξει το υπερβολικό κρύο, τη θερμότητα και την ακτινοβολία. Την ίδια στιγμή, για το Apollo 11, χρειάζεται να μεταδίδονται περισσότερα δεδομένα σε σύγκριση με τις προηγούμενες αποστολές του προγράμματος, όπως εικόνα και βίντεο.
Εκατοντάδες εργαζόμενοι στο Scottsdale της Arizona, την έδρα της General Dynamics Mission Systems, αναπτύσσουν από το 1962 το Unified S-Band Transponder, ένα νέο σύστημα που παρακολουθεί με ακρίβεια το διαστημικό σκάφος Apollo, μεταδίδει και λαμβάνει σήματα τηλεμετρίας, βιοϊατρικά δεδομένα και επικοινωνίες μεταξύ των επίγειων σταθμών και του διαστημικού σκάφους, παρέχοντας και τη σύνδεση για την ιστορική αναμετάδοση από την επιφάνεια του φεγγαριού.
Η επίσημη σύμβαση ανατίθεται το 1963 στη Motorola Government Electronics Division. Μέσω αυτής, η Motorola παρέχει την ειδικά αναπτυγμένη κεραία που βρίσκεται στα σακίδια πλάτης που φορούν οι αστροναύτες, καθώς και εξοπλισμό για την επεξεργασία σημάτων στη Γη, αλλά και εξοπλισμό υπεύθυνο για την ασφάλεια και την ακρίβεια παρακολούθησης του πυραύλου Saturn V κατά τη φάση εκτόξευσης.
Η συνεργασία Motorola - NASA δεν ξεκίνησε εκεί, αλλά μερικά χρόνια πριν. Η κατασκευάστρια διέθετε μακροχρόνια συνεργασία με τη διαστημική υπηρεσία, όσον αφορά στην επικοινωνία των διαστημικών σκαφών με τη Γη. Όταν η αμερικανική κυβέρνηση ίδρυσε την NASA το 1958, η Motorola γίνεται ένας από τους πρώτους παρόχους διαστημικών επικοινωνιών. Μεταξύ των πρώτων συνεισφορών της εταιρείας είναι οι αναμεταδότες στο Mariner II, που εκτοξεύτηκε το 1962 για να εξερευνήσει τον πλανήτη Αφροδίτη.
Η Motorola συμμετέχει και σε άλλες αποστολές, όπως στο Project Mercury, το πρώτο επανδρωμένο διαστημικό πρόγραμμα των ΗΠΑ, που θα μείνει ενεργό από το 1959 έως το 1963. Σε αυτό, η εταιρεία παρέχει τα συστήματα που χρησιμοποιούνται για τη λήψη ζωτικών σημάτων ελέγχου και έκτακτης ανάγκης. Το 1966, το Surveyor I, ένα μη επανδρωμένο διαστημικό σκάφος που θα καταγράψει περισσότερες από 11.000 φωτογραφίες για να χαρτογραφήσει την επιφάνεια του φεγγαριού, χρησιμοποιεί έναν πομποδέκτη Motorola.
Για το πρόγραμμα Apollo, η Motorola προμηθεύει χιλιάδες συσκευές παρακολούθησης και επικοινωνίας που χρησιμοποιούνται σε διάφορα σημεία. Ένα σύστημα στη μονάδα εντολών του Apollo λαμβάνει σήματα από τη Γη για μετάδοση σε άλλα ενσωματωμένα συστήματα. Ένας αναμεταδότης Motorola λαμβάνει και διαβιβάζει σήματα φωνής, εικόνας και επιστημονικά δεδομένα. Ένας άλλος πομποδέκτης στέλνει ραδιοσήματα σε τρεις σταθμούς λήψης στη Γη, όπου μετατρέπονται σε ραδιοφωνικά και τηλεοπτικά σήμερα.
Δύο χρόνια αργότερα, κατά τη διάρκεια της αποστολής Apollo 15 το 1971, ο αστροναύτης Al Worden βασίζεται και πάλι στα επικοινωνιακά συστήματα που παρέχει η Motorola. Ο Worden βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη ενώ ο κυβερνήτης David Scott και ο πιλότος James Irwin κατεβαίνουν στην επιφάνεια της. Το Apollo 15 ήταν η ένατη αποστολή με πλήρωμα στο πρόγραμμα Apollo και η τέταρτη που θα προσγειωθεί στη Σελήνη. Ήταν η πρώτη αποστολή που πραγματοποίησε μια μακρύτερη, τριήμερη παραμονή στη Σελήνη.
Στο δρόμο της επιστροφής στη Γη, ο Al Worden κάνει τον πρώτο περίπατο στο «βαθύ» διάστημα - σε αυτό που ήταν μια απόσταση - ρεκόρ από τη Γη, φτάνοντας τα 315.000 χιλιόμετρα: «Πέρασα 38 λεπτά δουλεύοντας στο κενό του διαστήματος, έχοντας μια τέλεια θέα τόσο του πλανήτη μου όσο και της Σελήνης», θα πει μετά ο Worden. «Η μόνη σύνδεση ήταν το σύστημα επικοινωνίας μου, το οποίο ήταν ουσιαστικό μέρος του εξοπλισμού μας».
Σχόλια