NEWSFLASH...
Διεθνή
ανάγνωση

Το brand με τις τρεις ρίγες και ο startupper που άκουγε στο όνομα Adolf

Το brand με τις τρεις ρίγες και ο startupper που άκουγε στο όνομα Adolf

Πολλοί επιχειρηματικοί θρύλοι μιλούν για εταιρείες που ξεκίνησαν φτωχικά, από μια αυλή ή ένα γκαράζ. Μια τέτοια είναι και η ιστορία της Adidas. Για να την ανακαλύψουμε, θα χρειαστεί να πάμε στο ξεκίνημα του περασμένου αιώνα και να ακολουθήσουμε την πορεία ενός Γερμανού που γεννιέται και του δίνεται το όνομα... Adolf.

Το 1900, σε μια εποχή στην οποία, προφανώς, δεν δημιουργούσε ιδιαίτερο προβληματισμό η επιλογή του συγκεκριμένου ονόματος, στη γερμανική πόλη Herzogenaurach, γεννιέται ο Adolf Dassler, το μικρότερο από τέσσερα αδέλφια. Ο Adolf τελειώνει το γυμνάσιο και, ακολουθώντας τις επιθυμίες του πατέρα του, ξεκινά μαθητεία ώστε να γίνει αρτοποιός. Αν και ολοκληρώνει τις σπουδές του σε αυτό το αντικείμενο, δεν βρίσκει ιδιαίτερα ελκυστικό το επάγγελμα του αρτοποιού. Κάπως έτσι, αποφασίζει να ασχοληθεί με την υποδηματοποιία.

Το κύριο πάθος του Adolf, που οι φίλοι του αποκαλούν Adi, είναι ο αθλητισμός. Παρέα με τον παιδικό του φίλο, Fritz Zehlein, αγωνίζονται σε πολλά αθλήματα, όπως στίβο, ποδόσφαιρο, πυγμαχία, χόκεϊ επί πάγου και σκι. Μέσω της δραστηριότητας του σε μια τόσο μεγάλη ποικιλία, κάνει μια βασική παρατήρηση, βλέποντας και μια επιχειρηματική ευκαιρία: εντοπίζει ότι όλοι οι αθλητές φορούν ουσιαστικά τα ίδια παπούτσια. Θεωρεί πως εάν τα παπούτσια σχεδιαστούν ώστε να ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις του κάθε αθλήματος, θα προσφέρουν στον κάτοχο τους ένα τεράστιο πλεονέκτημα. Αυτή η ιδέα θα γίνει το θεμέλιο της Adidas.

Πριν προλάβει να κυνηγήσει τις φιλοδοξίες του, χτυπάει την πόρτα ο στρατός. Τον Ιούνιο του 1918, κατά τους τελευταίους μήνες του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, ο Adi, ο οποίος δεν έχει ακόμη κλείσει τα 18 του χρόνια, επιστρατεύεται και υπηρετεί μέχρι τον Οκτώβριο του 1919. Με την επιστροφή του, η ιδέα για τα παπούτσια έχει εξελιχθεί τόσο πολύ στο μυαλό του, που μετατρέπει το μπάνιο του σπιτιού του σε εργαστήριο υποδημάτων. Το 1920, μαζί με τον έμπειρο κατασκευαστή υποδημάτων Karl Zech, αρχίζει να αναπτύσσει αθλητικά υποδήματα και σανδάλια.

Με τη Γερμανία να έχει βυθιστεί σε μεταπολεμική οικονομική κρίση, για να ξεκινήσει την παραγωγή των δικών του προϊόντων, χρησιμοποιεί υλικά που προορίζονται για στρατιωτική χρήση. Εντούτοις, εκτός από τα υλικά, και ο ηλεκτρισμός είναι ανεπαρκής. Αλλά ο Adi, με ένα ποδήλατο και μια μηχανή, φτιάχνει μια αυτοσχέδια γεννήτρια. Ο πρώτος υπάλληλος του, ο Josef (Sepp) Erhardt, κάνει πετάλι για να τροφοδοτήσει τη μηχανή. Ο Adi στέλνει δείγματα σε αθλητικούς συλλόγους, για να δείξει την ποιότητα του προϊόντος του σε παίκτες και προπονητές και εκείνοι κάνουν παραγγελίες. Κατά τη διάρκεια πολλών ωρών εργασίας, συνεχίζει να αναπτύσσει τα παπούτσια και τα δοκιμάζει ακόμη και ο ίδιος.

Στην προσπάθεια του θα ενταχθεί και ο μεγαλύτερος αδελφός του, ο Rudolf, και την 1η Ιουλίου 1924 ιδρύουν την «Gebrüder Dassler, Sportschuhfabrik, Herzogenaurach». Μέχρι το 1925, η startup της εποχής έχει τρεις υπάλληλους. Καθώς η οικονομική κατάσταση της χώρας βελτιώνεται, η επιχειρηματικότητα αναπτύσσεται και τα αδέρφια μετακομίζουν σε ένα μεγαλύτερο κτίριο, όπου επενδύουν σε νέα μηχανήματα και επεκτείνουν την παραγωγή. Στα τέλη της δεκαετίας του '20 και στις αρχές της δεκαετίας του '30, τα κύρια παγκόσμια αθλητικά γεγονότα είναι το Μουντιάλ και οι Ολυμπιακοί. Οι Dassler θεωρούν ότι εάν μπορέσουν να βάλουν τα παπούτσια τους στα πόδια των αθλητών, αυτό θα τους βοηθούσε να πιστοποιήσουν την ποιότητα τους.

Η πρώτη τους επιτυχία έρχεται στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1928 στο Άμστερνταμ, όταν ο Adi χαρίζει στη Γερμανίδα δρομέα μεγάλων αποστάσεων, Lina Radke, ένα ζευγάρι από τα παπούτσια της εταιρείας του για τους αθλητές του στίβου. Ήταν η πρώτη φορά που επετράπη στις γυναίκες να αγωνιστούν στα 800 μέτρα και η Radke κερδίζει, κάνοντας και παγκόσμιο ρεκόρ. Το 1936, με το Βερολίνο να φιλοξενεί τους Ολυμπιακούς, ο Adi έχει την πρώτη ευκαιρία να παρουσιάσει τα παπούτσια του στον κόσμο μέσα από την χώρα του. Ως εκ τούτου, οι Ολυμπιακοί στη γερμανική πρωτεύουσα γίνονται εφαλτήριο για την εταιρεία, καθώς εξοπλίζει αθλητές από όλο τον κόσμο. Ο Αμερικανός Jesse Owens, για παράδειγμα, κάνει τον αγώνα της ζωής του και κερδίζει τέσσερα χρυσά μετάλλια.

Για την πορεία της εταιρείας εκείνα τα χρόνια, στην περίοδο της ναζιστικής Γερμανίας, μαθαίνουμε από τα κείμενα του Adi & Käthe Dassler Memorial Foundation, που δημιουργήθηκε από την κόρη του Adi, την Sigrid. Λίγο μετά την άνοδο του Εθνικοσοσιαλιστικού Γερμανικού Εργατικού Κόμματος στην εξουσία, το 1933, ο Adi και ο αδελφός του Rudolf νιώθουν πίεση να ενταχθούν σε αυτό. Ήταν μια απαίτηση, όπως αναφέρεται, εάν ήθελαν να διατηρήσουν την επιχειρηματική τους δραστηριότητα και τις θέσεις εργασίας για 100 υπαλλήλους. Οι αναφορές τονίζουν πως ο Adi δεν εντυπωσιάζεται από τους Ναζί και δεν είναι πολιτικά ενεργός. Το γεγονός ότι έδωσε τα παπούτσια του στον Αφροαμερικανό Jesse Owens, υπό τη δυσαρέσκεια του χιτλερικού καθεστώτος, δείχνει, για πολλούς, και την αποστροφή του προς αυτό.

Ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος περιορίζει την αθλητική και επιχειρηματική επιτυχία των αδελφών και τους οδηγεί σε αδιέξοδο. Με την έναρξη του πολέμου το 1939, τα αδέλφια καλούνται να παρουσιαστούν και από τα μέσα Ιουλίου 1940 ο Adi υπηρετεί ως ασυρματιστής. Στις 23 Ιανουαρίου 1941, μένει ελεύθερος από το στρατιωτικό καθήκον και οι Dassler λαμβάνουν εντολή να παράγουν 10.500 ζευγάρια αθλητικά παπούτσια για τον στρατό. Εκτός από τις εξωτερικές πιέσεις, οι εσωτερικές διαμάχες αρχίζουν να εκδηλώνονται στις αρχές της δεκαετίας του 1940, καθώς διαφωνούν για διάφορα επιχειρηματικά ζητήματα. Με την επιστράτευση του Rudolf στο στρατό το 1943, η διαφωνία κλιμακώνεται. Κατά τη γνώμη του Rudolf, ο Adi δεν διαθέτει την επιχειρηματική οξυδέρκεια για να ηγηθεί της εταιρείας.

Κατά τη διάρκεια της απουσίας του, θέλει να ενημερώνεται για κάθε επιχειρηματική απόφαση και, επιπλέον, προτείνει στη σύζυγό του, Friedl, να ενεργεί για λογαριασμό του. Ο Adi απορρίπτει την πρόταση του αδερφού του, επειδή είναι αντίθετη με προηγούμενη συμφωνία που όριζε ότι εάν έμενε ένας αδελφός, θα εκτελούσε τα καθήκοντα και των δύο. Η σύγκρουση, που μέσα από πολλαπλές επιστολές πήρε προοδευτικά εχθρικό τόνο, έβλαψε ανεπανόρθωτα τη σχέση. Στα χρόνια του πολέμου, ο Adi αφιερώνεται στην εταιρεία. Το 1943, είναι η μόνη στη Γερμανία που συνεχίζει να παράγει αθλητικά υποδήματα. Επειδή οι πρώτες ύλες, ειδικά το δέρμα, είναι σε έλλειψη και ένας αυξανόμενος αριθμός εργατών καλείται σε στρατιωτικές υποχρεώσεις, η ικανότητα ικανοποίησης παραγγελιών διακυβεύεται.

Ακόμη και για τον γερμανικό στρατό, η παραγωγή αθλητικών παπουτσιών μπαίνει σε δεύτερη μοίρα, καθώς προτεραιότητα είναι η βιομηχανία όπλων. Στις 28 Οκτωβρίου 1943, ο υπουργός Εξοπλισμών, Albert Speer, εκδίδει μια οδηγία που κατευθύνει την κατανομή της εργασίας στην αμυντική βιομηχανία. Αυτή αναγκάζει το εργοστάσιο των Dassler να σταματήσει την παραγωγή. Οι μηχανές και το προσωπικό δουλεύουν τώρα για την πολεμική προσπάθεια και το εργοστάσιο παράγει εξαρτήματα όπλων από τον Νοέμβριο του 1943. Μετά το τέλος του Πολέμου, ο Adi προσπαθεί να κρατήσει ζωντανή την επιχείρηση και την παραγωγή. Χάρη σε μια επαφή με Αμερικανούς Αξιωματικούς, οι οποίοι από τις 16 Απριλίου 1945 ζούσαν στο σπίτι της οικογένειας Dassler, αποκτά πρόσβαση σε υπολειπόμενα πολεμικά υλικά που μπορεί να χρησιμοποιήσει.

Ωστόσο, ο Adi δεν μπορεί να προστατεύσει το εργοστάσιο από μια άλλη κρίση, το 1946. Κατά τη διάρκεια της διαδικασίας αποναζοποίησης, κατηγοριοποιείται ως μέλος του ναζιστικού κόμματος και του απαγορεύεται το επιχειρείν. Αποδεικνύει, τότε, ότι ποτέ δεν ήταν ενεργός υποστηρικτής του κόμματος, χάρη σε υπαλλήλους και διακεκριμένους κατοίκους του Herzogenaurach που καταθέτουν υπέρ του. Ένας Εβραίος φίλος του καταθέτει ενόρκως ότι ο Adi τον προστάτευσε από τους Ναζί. Στις 30 Ιουλίου, οι αρχές περιορίζουν τις κατηγορίες και του επιτρέπεται να συνεχίσει τις δραστηριότητες, υπό επίβλεψη. Στις 22 Σεπτεμβρίου, επαναταξινομείται ως «οπαδός» και λίγους μήνες αργότερα, τον Φεβρουάριο του 1947, του επιτρέπεται να αναλάβει εκ νέου τη διαχείριση της εταιρείας, ως ιδιοκτήτης.

Αλλά το γυαλί μεταξύ των δύο αδερφών έχει ραγίσει και διαλύουν επίσημα τη συνεργασία το 1948. Μοιράζουν τα περιουσιακά στοιχεία και γίνονται ανταγωνιστές. Ο Rudolf δημιουργεί το δικό του brand αθλητικών παπουτσιών, που τελικά γίνεται γνωστό ως Puma. Ο Adolf, από την άλλη, θέλει να διασφαλίσει ότι τα προϊόντα του έχουν μια ξεχωριστή εμφάνιση. Τελικά, το σχέδιο που θα επιλέξει γεννά το brand με τις τρεις ρίγες. Ο Adolf αρχίζει να χρησιμοποιεί το λογότυπο ως σήμα κατατεθέν της εταιρείας το 1949. Την ονομάζει αρχικά «Adolf Dassler – Special Sport Shoe Production addas». Το 1949, όταν την καταχωρεί, προσθέτει ένα «i» στη φόρμα εγγραφής, επειδή το όνομα «addas» χρησιμοποιούνταν ήδη από άλλα εταιρεία. Και έτσι, γεννήθηκε η Adidas.

Με πληροφορίες από adidassler.org, gameplan-a.com

... σχόλια | Κάνε click για να σχολιάσεις
Επιχειρώ - epixeiro.gr
Επιχειρώ - epixeiro.gr