Διακεκριμένος φωτογράφος αναδεικνύει τις ομορφιές του βυθού της Αντιπάρου

Δημοσιεύουμε σήμερα στο epixeiro, ως 12η ΕΠΙΝΗΣΙΑ Ιστορία, την συζήτηση που κάναμε στο πλαίσιο του ΕΠΙΝΗΣΙΑ Ηώς με τον Στρατή Καστρισιανάκη. Έχοντας συνεργαστεί με τις μεγαλύτερες εταιρείες στο χώρο της διαφήμισης και της μόδας παγκοσμίως και με περιοδικά από όλη την Ευρώπη ο διακεκριμένος φωτογράφος Στρατής Καστρισιανάκης αποφάσισε το  2012 να μετακομίσει μόνιμα στο μικρό κυκλαδίτικο νησί της Αντιπάρου. Ακολουθώντας και εκεί το πάθος του για τις καταδύσεις και την φωτογραφία γυρίζει ένα μοναδικό ντοκιμαντέρ για τις δυνατότητες και την ομορφιά των σπηλαίων στην Ελλάδα και συγκροτεί μια εξειδικευμένη καταδυτική ομάδα με ποικίλες δραστηριότητες  και συμβάλλει μέσα από τη δουλειά του στην ανάδειξη της Ελλάδας ως μοναδικού σπηλαιο-καταδυτικού προορισμού.

Πες μας λίγα λόγια για σένα. Πως ήταν μέχρι σήμερα η επαγγελματική σου πορεία στο χώρο της φωτογραφίας; Πώς αναπτύχθηκε το ενδιαφέρον σου στο πεδίο της  καταδυτικής και ακόμα ειδικότερα της σπηλαιολογικής φωτογραφίας;

Ξεκίνησα φωτογραφία στις αρχές του 2000, μαζί με την κατάδυση στην Αμερική. Η αλήθεια είναι ότι ενώ η φωτογραφία και η κατάδυση αναπτύχθηκαν δεν το έκανα μαζί, δηλαδή δεν ασχολήθηκα καθόλου με υποβρύχια φωτογραφία.  Ο λόγος είναι γιατί η κατάδυση ήταν (και είναι) η διαφυγή από την καθημερινότητά μου που συμπεριλάμβανε και την φωτογραφία, την δουλειά μου. Όσο προχώραγε η κατάδυση τόσο έβρισκε τον δρόμο της σε πιο σύνθετες μορφές μέχρι το ανώτατο επίπεδο που είναι η σπηλαιοκατάδυση.

Στο περιβάλλον αυτό μου ξαναγεννήθηκε η όρεξη για την εικόνα, κυρίως  σε μορφή φιλμ, εξαιτίας του τόσο διαφορετικού κόσμου που αναπτύχθηκε μπροστά μου. 

Τι προοπτικές βλέπεις στην ενασχόληση με τη σπηλαιολογική φωτογραφία; Βλέπεις να αναπτύσσεται ενδιαφέρον από άλλους επαγγελματίες και ερασιτέχνες φωτογράφους;  θα μπορούσαν να προσελκυσθούν στην Αντίπαρο;

Η σπηλαιολογική φωτογραφία (μιλώντας για υποβρύχια) δεν είναι ακριβώς μια μορφή καθαυτού φωτογραφίας. Είναι ένα αποτέλεσμα ενός (πολύ καλά εκπαιδευμένου) αυτοδύτη που απλά ξεκίνησε να ασχολείται για να μπορέσει να αποτυπώσει αυτά που βλέπει στα σπήλαια. Το να αποφασίσει ένας φωτογράφος να αναπτυχθεί σε φωτογράφος σπηλαίων είναι συνήθως δύσκολη και πολύ σκληρή πορεία γιατί η εκπαίδευση είναι αρκετά κουραστική, κοστοβόρα και χρονοβόρα. Πρέπει να προέχει η αγάπη και το πάθος για το σπήλαιο και συγχρόνως ή μετά για την φωτογραφία.

photographed by andreas andrikopoulos

Πώς αποφάσισες να γυρίσεις το ντοκιμαντέρ για το σπήλαιο της Αντιπάρου; Ποιες ήταν οι δυσκολίες ή οι προκλήσεις που συνάντησες;

Έγινε κάπως τυχαία. Κάναμε ένα απλό ερασιτεχνικό βίντεο που πήγε καλά στα social media, και έγινε viral. Κατόπιν μας προσέγγισαν από το “TEKDIVE Europe conference” να το παρουσιάσουμε και επειδή δεν είναι η πρώτη φορά που μου ζητείται να μιλήσω για τα ελληνικά σπήλαια, κατάλαβα ότι υπάρχει και όρεξη αλλά κυρίως έλλειψη.

Έτσι, αποφασίσαμε με μια ομάδα 7 ατόμων, όλοι επαγγελματίες στον χώρο τους να κάνουμε ένα ποιοτικό ντοκιμαντέρ βασισμένο στην Αντίπαρο, ενός προορισμού εντελώς εκτός του χάρτη τις παγκόσμιας σπηλαιοκαταδυτικής κοινότητας ως μια γενική ενημέρωση για τις δυνατότητες και την ομορφιά των σπηλαίων στην Ελλάδα,.

Για ποιο λόγο επέλεξες την Αντίπαρο ως επαγγελματική σου βάση; Τι είναι αυτό που σε προσέλκυσε στο νησί;

Εντελώς τυχαία. Η δουλειά μου επέτρεπε λίγο πολύ να έχω βάση οπουδήποτε. Μέσα στην μεγάλη αντίδραση στα μνημόνια στην Αθήνα επειδή έμενα κέντρο και το περιβάλλον ήταν ναι μεν συγκλονιστικό και ελπιδοφόρο από μια άποψη αλλά και πολύ βίαιο για τα δικά μου δεδομένα, αποφάσισα να μετακομίσω εκτός Αθηνών. Οι επιλογές ήταν ανάμεσα σε Νέα Υόρκη και Αντίπαρο, μόνο λόγω του ότι το προηγούμενο καλοκαίρι είχα έρθει για διακοπές (για πολλοστή φορά, από το 1988).

Ήμουν τυχερός ότι η ξένη γυναίκα μου νόμιζε ότι τον χειμώνα στο νησί θα ήταν όπως τον Αύγουστο και δεν ήξερε την μοναξιά που θα μας περίμενε. Στην πορεία όμως αυτή η μοναξιά προέκυψε σαν προτέρημα και τώρα δεν την αλλάζουμε με τίποτα. Είμαι πάντα λάτρης της φύσης και ειδικά της Θάλασσας. Το να ξυπνάω κάνοντας μια βουτιά σε αυτήν κάθε πρωί είναι ένας πολύ σημαντικός λόγος που μένουμε εδώ.

photographed by Nikolas Margaritis

Πώς είναι μια τυπική σου μέρα εδώ στο νησί;

Δεν υπάρχει, εφόσον το νησί και οι απαιτήσεις του είναι διαφορετικές ανάλογα την εποχή. Το σίγουρο είναι ότι δεν αρκεί ο χρόνος. Όχι μόνο δεν βαριόμαστε αλλά δεν προλαβαίνουμε κιόλας. Λίγο τα ζώα, λίγο ο κήπος και λίγο η καθημερινή άσκηση και ο χρόνος τελειώνει. Το μόνο που είναι πολύ διαφορετικό είναι τα 3 γεύματα που πρέπει να ετοιμαστούν κάθε μέρα.

Ποια είναι τα επαγγελματικά σου σχέδια και όνειρα για το μέλλον; 

Για τα σχέδιά μου αυτό που επιθυμώ είναι η ομάδα μας Top2bottom.tech που είναι μια σύνθετη ομάδα με δραστηριότητες την επαγγελματική κινηματογράφηση, τις καταδύσεις συνοδείας σε σπήλαια για πιστοποιημένους σπηλαιο-δύτες (κυρίως εξωτερικού) και το κομμάτι της εκπαίδευσης που πιστοποιεί αυτοδύτες στην ειδικότητα σπηλαιο-κατάδυσης, να μπορέσει να γίνει η κύρια επαγγελματική μας δραστηριότητα.

Όσον αφορά τα όνειρά μου ελπίζω σύντομα η ομάδα μας να μπορέσει να μετατρέψει την Ελλάδα που κατέχει τα σημαντικά ναυάγια στον κόσμο και με φυσική ομορφιά που ανταγωνίζεται οποιαδήποτε άλλη χώρα στον κόσμο, τον καταδυτικό προορισμό που της αρμόζει.