Η Ελλάδα μικραίνει, το συνταξιοδοτικό πρόβλημα μεγεθύνεται

Πρόκειται για την παρατεταμένη φυσική μείωση των κατοίκων αυτής της χώρας, η οποία δεν απεικονίζει, απαραιτήτως, και εθνική φθορά. Αναφέρεται σε γεννήσεις και θανάτους καταγεγραμμένους στα ληξιαρχεία της χώρας ανεξάρτητα εθνικότητας.

Οι γεννήσεις στην Ελλάδα κατά το 2019 ανήλθαν σε 83.763 (42.945 αγόρια και 40.818 κορίτσια) καταγράφοντας μείωση κατά 3,1% σε σχέση με το 2018 που ήταν 86.440 (44.525 αγόρια και 41.915 κορίτσια). Στις γεννήσεις δεν συμπεριλαμβάνονται οι γεννήσεις νεκρών βρεφών, οι οποίες κατά το 2019 ανήλθαν σε 454, αυξημένες κατά 35,5% σε σχέση με το 2018 που ήταν 335. Οι θάνατοι, κατά το 2019, ανήλθαν σε 124.965 (63.088 άνδρες και 61.877 γυναίκες) καταγράφοντας αύξηση κατά 3,9% σε σχέση με το 2018 που ήταν 120.296 (61.386 άντρες και 58.910 γυναίκες). Οι θάνατοι βρεφών ηλικίας κάτω του έτους ανήλθαν σε 314, αυξάνοντας το δείκτη βρεφικής θνησιμότητας (θάνατοι βρεφών ηλικίας κάτω του έτους ανά 1.000 γεννήσεις ζώντων) από 3,47 το 2018 σε 3,75 το 2019.

Η ηλικιακή πυραμίδα στην Ελλάδα έχει αρχίσει να αντιστρέφεται από την δεκαετία του ’90. Οι ρυθμοί μείωσης του πληθυσμού έχουν αυξηθεί από την έναρξη της κρίσης, δηλαδή το 2009. Στη χθεσινή ανακοίνωση μάς έκανε εντύπωση η αύξηση των νεκρών βρεφών κατά 35% αλλά και της αύξησης βρεφών κάτω του 1 έτους, αυξάνοντας την βρεφική θνησιμότητα. Δύο στοιχεία που δείχνουν επιδείνωση της υγειονομικής κατάστασης στην Ελλάδα.

Η αντιστροφή της ηλιακής πυραμίδας (μικρή βάση, μεγάλη κορυφή, αντί για το αντίθετο) τα τελευταία 20 χρόνια επιδεινώνει όλες τις οικονομικές παραμέτρους. Λιγότεροι εργαζόμενοι, περισσότεροι συνταξιούχοι. Με το παλιό σύστημα συνταξιοδότησης, οι συντάξεις θα έπρεπε να μειώνονται σταδιακά και αναλογικά (η κρατική χρηματοδότηση απαγορεύεται πλέον ), όπως έγινε από τις μνημονιακές κυβερνήσεις και τον ΣΥΡΙΖΑ.

Για να αντιστραφεί η τάση θα πρέπει:

• ή να υπάρχουν ρυθμοί ανάπτυξης της τάξης άνω του 2,5% για τα επόμενα 10 χρόνια και αύξηση της απασχόλησης ώστε να χρηματοδοτηθούν οι συντάξεις
• ή να υπάρχουν διατηρήσιμοι ρυθμοί ανάπτυξης άνω του 1,5% για 10 χρόνια και αύξηση της απασχόλησης κατά 5% ετησίως
• ή να εισαχθεί και το κεφαλαιοποιητικό σύστημα, όπως σταδιακά γίνεται, ώστε η έλλειψη εισφορών να καλυφθεί από την αύξηση των επενδύσεων
• η να αυξηθεί ο νεανικός πληθυσμός στην Ελλάδα με είσοδο μεταναστών από τρίτες χώρες, όπως έγινε σε κράτη μέλη της Ε.Ε

Η είσοδος μεταναστών από τρίτες χώρες στη Γερμανία ξεκίνησε μετά τη λήξη του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου, όταν δεν υπήρχαν νέοι και μεσήλικες να εργαστούν. Η Γαλλία και η Βρετανία προσπάθησαν να ενσωματώσουν μετανάστες από τις αποικίες τους. Νέους μετανάστες από τρίτες χώρες (Βαλκάνια, Αφρική και Ασία) υποδέχθηκαν και οι σκανδιναβικές χώρες.

Η Ελλάδα, δεν μπορεί (για διάφορους λόγους) να υποδεχθεί στην παρούσα συγκυρία νέους εργαζόμενους. Η ανεργία που αγγίζει το 18%, πιέζει τα μεροκάματα και οδηγεί σε χαμηλότερους μισθούς μέχρι να έρθει ανάπτυξη άνω του 2,5% για πάνω από 10 χρόνια. Κάτω απ’ αυτές τις συνθήκες, μία γενιά τουλάχιστον θα θυσιαστεί για να μπορέσει και το συνταξιοδοτικό να στρώσει και να δημιουργηθεί «διατηρήσιμη ανάπτυξη».