Μια Lancia Fulvia HF 1970' σαπίζει σε μια αυλή περιτριγυρισμένη από σύγχρονα Ιαπωνικά και Γερμανικά αυτοκίνητα προϊόντα του Just In Time και CAD/CAM μεθόδου παραγωγής. Εσύ τι διαλέγεις;
Θα μπορούσε να ήταν εισαγωγή ενός άρθρου από περιοδικό για κλασσικά αυτοκίνητα σε άλλη χώρα βέβαια, γιατί στην Ελλάδα το αυτοκίνητο πέρα από μέσο μεταφοράς από ένα σημείο Α σε ένα σημείο Β είναι και το πιο παρεξηγημένο καταναλωτικό προϊόν ή καλύτερα μέσο αυτοπροβολής.
Η Lancia Ιδρύθηκε 106 χρόνια πριν, από τον 25χρονο τότε Βιτσέντζο Λάντσια ένα οραματιστή μηχανικό και δοκιμαστή αυτοκινήτων, που δούλευε για τη FIAT στο σταύλο του σπιτιού του. Παρά τους πολέμους, τις τρικυμιές πολλά μοντέλα και πολλές τεχνολογικές καινοτομίες κατασκευαστήκαν από αυτήν την εταιρεία και πολλές διακρίσεις είναι μόνο λίγα από το πλούσιο βιογραφικό της.
Το μοντέλο Lancia Fulvia ήταν στην παραγωγή από το 1963-1976 γεμάτο από πρωτοπορίες μηχανολογικές εφαρμογές και για μετρικούς η επιτομή του coupe και η ονείρωξη πολλών εφήβων. Δεν είναι τυχαίο ότι ο ηθοποιός Τζανετάκος το χρησιμοποίησε σαν προσωπικό αυτοκίνητο και εμφανίστηκε σε πολλές κλασσικές ελληνικές ταινίες.
Ήδη ο αναγνώστης θα σκέφτεται τι σχέση έχει η ιστορία της Lancia, το μοντέλο Fulvia, οι διαφορετικές γενιές που αναφέρονται στον τίτλο; Και τι σχέση έχουν όλα αυτά με το επιχειρείν, την οικονομία, την καινοτομία στην Ελλάδα;
Έχουν και μάλιστα είναι όλα άρρηκτα συνδεδεμένα. Μόνο αν αναλογιστεί κανείς ότι την ίδια περίοδο των πρώτων βημάτων του Lancia υπήρξαν αντίστοιχα βήματα και στον Ελλαδικό χώρο.
Ναι μάλιστα σε μια περίοδο που το τότε πολιτικό σκηνικό ανταγωνίζεται σε αστάθεια το σημερινό, ένας Έλληνας, ο Νίκος Θεολόγου μετανάστης μηχανικός επιστρέφει από την Αμερική και κατασκευάζει το πρώτο τετράτροχο όχημα με κινητήρα 750 ccPIERCE.
Ταυτόχρονα προσπάθειες γίνονται τόσο από τους Αφους Τουρνικιώτη ή τον Ταγκαλάκη. Και η προσπάθεια συνεχίζεται τις επόμενες δεκαετίες, και από άλλους: D.I.M 505, ATTICA 200, Alta, Farmovil, Pony, ΝΕΟRION, GEN είναι χαρακτηριστικά παραδείγματα Ελληνικής δημιουργίας και καινοτομίας.
Όλοι αυτοί ανήκαν/ουν σε μια γενιά με όραμα, φιλοδοξία, ανάγκη για δημιουργία, που τις περισσότερες φορές δεν αποσκοπούσαν/ούν στο κέρδος. Εκεί ακριβώς βασιστήκαν και οι πιο γνωστές Ευρωπαϊκές καταξιωμένες εταιρείες αυτοκινήτων.
Η γενιά αυτή είχε-έχει όμως για αντίπαλο-εχθρό την γενιά που την εκτρέφει ανεξαρτήτου εποχής:
1. Το αιώνιο αδηφάγο Ελληνικό κράτος. Γραφειοκρατία, καμία κρατική στήριξη αρκεί να φανταστεί κανείς ότι εκτός από την περίπτωση του Pony καμιά άλλη φορά το Ελληνικό Δημόσιο δεν προμηθεύτηκε Ελληνικής κατασκευής όχημα για τις ανάγκες του αλλά προτιμούσε εισαγωγές μέσω αντιπροσωπειών με συνάλλαγμα.
2. Η συμπλεγματική 'Ελληνική' νοοτροπία του '..να πεθάνει η κατσικά του διπλανού..'. Άνθρωποι μέρος ενός μηχανισμού (πολιτικού, οικονομικού, επιχειρηματικού, συνδικαλιστικού) ήταν και είναι εμπόδια σε ανθρώπους δημιουργικούς με φαντασίας, και όνειρα.
Ακόμα και τώρα ζουν και oi δύο ανάμεσα μας.....
Όσο για εμάς τους υπόλοιπους την επόμενη φορά που θα δούμε παρατημένα σε κάποια αυλή ή μάντρα μια Lancia Fulvia, ένα Triumph, ένα NSU ας σκεφτούμε ότι όλα ξεκίνησαν από έναν άνθρωπο με ένα όνειρο.
Καληνύχτα μας.
Σχόλια