Εάν οι χώρες ήταν ιστοσελίδες και κάποιος γκούγκλαρε τις λέξεις ανάπτυξη και εξωστρέφεια, από τα πρώτα αποτελέσματα που θα έπαιρνε θα ήταν σίγουρα η Ελλάδα. Τα τελευταία 2 χρόνια, οι έννοιες αυτές, ίσως και η λέξη πατρίδα, αναφέρονται τόσο συχνά από όλους και σε όλους τους τόνους. Αυτό συμβαίνει γιατί είναι οι έννοιες που αντικειμενικά έχουμε ανάγκη περισσότερο.
Η αγροτική παραγωγή είναι όντως ένας από τους βασικούς πυλώνες ανάπτυξης ενώ οι εξαγωγές είναι ένας υγιής τρόπος να φέρουμε χρήμα στην οικονομία μας, χωρίς να ξεπουλήσουμε εφάπαξ τους φυσικούς μας πόρους, πριονίζοντας έτσι το κλαδί στο οποίο καθόμαστε. Όμως γίνεται με τον σωστό τρόπο ή μήπως προσπαθούμε να γαντζωθούμε, για άλλη μια φορά, από μια φουσκωτή βάρκα που επιπλέει χρησιμοποιώντας κοφτερούς γάντζους; Σήμερα η τάση προς την αγροτική παραγωγή είναι έκδηλη. Πολλοί νέοι, είναι κοινωνικά και ακαδημαϊκά μορφωμένοι, στρέφονται προς την καλλιέργεια των χωραφιών των γονιών τους, ή την συλλογή παραδοσιακών προϊόντων από τους παραγωγούς, με σκοπό να τα εξάγουν κάτω από την ομπρέλα μιας κοινής επωνυμίας. Θαυμάσια. επιτέλους γίνεται αυτό που θα έπρεπε να γίνει εδώ και χρόνια. Όμως μήπως υπάρχει κάποια παγίδα...;
Οι αγροτικές επιχειρήσεις δεν φτάνει να αποκτήσουν μοντέρνο εξοπλισμό, να διοικηθούν από μορφωμένα και νέα άτομα τα οποία μπορούν να αντιληφθούν τις νέες τάσεις, και να στραφούν στην ποιότητα έναντι της ποσότητας. Δεδομένου του μικρομεσαίου μεγέθους των αγροτικών επιχειρήσεων κανείς δεν μπορεί να αντιμετωπίσει τις απαιτήσεις του παγκόσμιου ανταγωνισμού μόνος του, σε επίπεδο χρόνου γνώσεων, χρημάτων και ικανοτήτων που απαιτούνται. Η λέξη κλειδί, που λείπει εν γένει από την ελληνική κουλτούρα, είναι η λέξη ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ. Συγκεκριμένα οι παραγωγοί, και ιδιαίτερα οι νέοι αγρότες, θα πρέπει να δουν το προϊόν τους λιγότερο "εμπορικά" και περισσότερο επιχειρηματικά. Θα πρέπει να μοιραστούν εμπειρίες, γνώση, υλικούς πόρους, έμπνευση, φαντασία, ικανότητες, να συνεργαστούν μεταξύ τους αλλά και με εξειδικευμένους επιστήμονες και να αναπτύξουν τους ίδιους και τα προϊόντα τους έτσι ώστε όχι απλά να είναι ανταγωνιστικά, αλλά να κατακτήσουν τις αγορές του εξωτερικού. Αυτό θα πρέπει να γίνει με πρωτοβουλία των ίδιων αλλά και όλων εκείνων των ανθρώπων που σκέπτονται διαφορετικά και έχουν περισσότερη γνώση παρά "γνωριμίες", ξεπερνώντας τα εμπόδια που τους δημιουργεί το δυσλειτουργικό κράτος. Ο καθένας από αυτούς τους ανθρώπους είναι ένα απαραίτητο δέντρο που "συμβιώνοντας" με τους υπόλοιπους θα μπορέσει να γίνει μέρος ενός πραγματικά δημιουργικού δάσους.
Ένα δέντρο είναι αναγκασμένο να προσαρμοστεί στο περιβάλλον. Ένα ΔΑSOS διαμορφώνει το περιβάλλον.
Σχόλια