Οι επιστήμονες βρίσκονται ένα βήμα πιο κοντά στην αποκάλυψη της φύσης της αντιύλης

Τώρα, μια νέα ανακάλυψη από φυσικούς της Οξφόρδης που αναλύει δεδομένα από το Large Hadron Collider (LHC, μέρος του CERN) δείχνει για πρώτη φορά ότι μπορούν επίσης να ταλαντευθούν μεταξύ αυτών των δύο καταστάσεων.

Η επίτευξη της ανακάλυψης δεν ήταν μικρό επίτευγμα. «Αυτό που κάνει αυτήν την ανακάλυψη ταλαντώσεων στο σωματίδιο τόσο εντυπωσιακή είναι ότι η ταλάντωση είναι πολύ αργή και ως εκ τούτου εξαιρετικά δύσκολο να μετρηθεί μέσα στο χρόνο που χρειάζεται το μεσόνιο για να αποσυντεθεί», δήλωσε ο καθηγητής Guy Wilkinson από το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης.

«Αυτό το αποτέλεσμα δείχνει ότι οι ταλαντώσεις είναι τόσο αργές που η συντριπτική πλειονότητα των σωματιδίων θα αποσυντεθεί προτού έχουν την ευκαιρία να ταλαντωθούν. Ωστόσο, είμαστε σε θέση να το επιβεβαιώσουμε ως ανακάλυψη, επειδή ο LHCb έχει συλλέξει τόσα πολλά δεδομένα».

Για να καταλήξουν στο συμπέρασμά τους, οι φυσικοί χρησιμοποίησαν δεδομένα που συλλέχθηκαν κατά τη δεύτερη εκτέλεση του Large Hadron Collider και βρήκαν μια διαφορά μάζας μεταξύ των δύο σωματιδίων των 0,00000000000000000000000000000000000001 γραμμαρίων - ή 1x10-38 g.

Εντούτοις, αν και αυτή η τελευταία εργασία προσφέρει νέες γνώσεις, εξακολουθούν να υπάρχουν πολλά ερωτήματα σχετικά με τη φύση και τη λειτουργία της αντιύλης. Για παράδειγμα, όταν το Big Bang συνέβη πριν από 13,8 δισεκατομμύρια χρόνια, τόσο η ύλη όσο και η αντιύλη θα έπρεπε να είχαν δημιουργηθεί σε ίσες ποσότητες.

Και αφού οι δύο εκμηδενίζονται όταν έρχονται σε επαφή, πρέπει να ζούμε σε ένα τεράστιο, μαύρο κενό. Μια κενή έκταση χωρίς πλανήτες, αστέρια ή ζωή. Ωστόσο, όπως όλοι γνωρίζουμε, ζούμε σε έναν κόσμο που κυριαρχείται από την ύλη, πράγμα που σημαίνει ότι υπήρχε περισσότερη ύλη από αντιύλη.

Για να μάθουν τι προκάλεσε αυτή τη διαφορά και να αποκαλύψουν περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τη γέννηση και την εξέλιξη του σύμπαντος μας, οι φυσικοί προσπαθούν να δοκιμάσουν τις ιδιότητες της ύλης και της αντιύλης, για να τις συγκρίνουν. Στην ουσία, αυτό είναι πραγματικά πολύ απλό. Αλλά η αντιύλη εξαφανίζεται (μαζί με την ύλη) τη στιγμή που έρχονται σε μεταξύ τους επαφή.

Αυτό προφανώς καθιστά τη μελέτη της αντιύλης εξαιρετικά δύσκολη. Συγκεκριμένα, είναι δύσκολο να διατηρηθεί ανέπαφη για μια λεπτομερή έρευνα. Με την πάροδο των ετών, οι επιστήμονες έχουν βελτιωθεί στην απομόνωση αυξανόμενων ποσοτήτων αντιύλης στο κενό για μεγαλύτερες και μεγαλύτερες περιόδους, γεγονός που επέτρεψε μια σειρά νέων καινοτομιών στην έρευνα.

Ωστόσο, οι επιστήμονες ελπίζουν ότι οι νέες ανακαλύψεις ενδέχεται, τελικά, να αποκαλύψουν τη φύση της αντιύλης.