Οι επιστήμονες ανέπτυξαν προσωρινό βηματοδότη που διαλύεται εντός του σώματος

Η συσκευή χρησιμοποιεί πλήρως βιοσυμβατά υλικά και, ως εκ τούτου, είναι σε θέση να διαλυθεί ακίνδυνα στο σώμα μόλις ολοκληρωθεί ο σκοπός της.

Έχοντας αναπτυχθεί από επιστήμονες στα πανεπιστήμια Northwestern και George Washington, η νέα συσκευή είναι ένας τύπος προσωρινού βηματοδότη που έχει σχεδιαστεί για να επαναφέρει τον καρδιακό παλμό μετά από τραυματισμό ή καρδιακή επέμβαση.

Συνήθως, μια τέτοια συσκευή πρέπει να αφαιρεθεί χειρουργικά μετά από μερικές ημέρες ή εβδομάδες, μετά την αποκατάσταση του φυσιολογικού παλμού. Αυτή η διαδικασία μπορεί να οδηγήσει σε σπάνιες αλλά σοβαρές επιπλοκές.

Η εναλλακτική λύση των επιστημόνων είναι μια πλήρως βιοσυμβατή συσκευή που ζυγίζει λιγότερο από μισό γραμμάριο. Μπορεί να εμφυτευτεί στην καρδιά, όπου ένα σύνολο ολοκληρωμένων ηλεκτροδίων εκπέμπει έναν ηλεκτρικό παλμό, αντλώντας ενέργεια από μια εξωτερική κεραία μέσω NFC.

Αυτό σημαίνει ότι δεν απαιτούνται ογκώδεις μπαταρίες, καλώδια ή άκαμπτο υλικό και όλα τα συστατικά του εμφυτεύματος μπορούν να απορροφηθούν φυσικά στα υγρά του σώματος μέσα σε πέντε έως επτά εβδομάδες.

«Αντί να χρησιμοποιούμε καλώδια που μπορούν να μολυνθούν και να αποσυνδεθούν, μπορούμε να εμφυτεύσουμε αυτόν τον βιοσυμβατό βηματοδότη», λέει ο Δρ Rishi Arora, καρδιολόγος του Northwestern Medicine, ο οποίος ηγήθηκε της μελέτης.

«Το κύκλωμα εμφυτεύεται απευθείας στην επιφάνεια της καρδιάς και μπορούμε να το ενεργοποιήσουμε από απόσταση. Σε διάστημα μερικών εβδομάδων, αυτός ο νέος τύπος βηματοδότη "διαλύεται" ή υποβαθμίζεται μόνος του, αποφεύγοντας έτσι την ανάγκη φυσικής αφαίρεσης των ηλεκτροδίων του βηματοδότη. Αυτό είναι δυνητικά μια μεγάλη νίκη για τους μετεγχειρητικούς ασθενείς».

Οι επιστήμονες έχουν δοκιμάσει μέχρι τώρα τη συσκευή στις καρδιές ζώων, μαζί με ανθρώπινα μοντέλα, όπου αποδείχθηκε αποτελεσματική στη βηματοδότηση καρδιών διαφορετικών μεγεθών. Είναι ενδιαφέρον ότι ο ρυθμός με τον οποίο διαλύεται μπορεί να ελεγχθεί από τη σύνθεση και το πάχος του, επιτρέποντας στην ομάδα να υπαγορεύσει τον ακριβή αριθμό ημερών για τον οποίο ο βηματοδότης θα παραμένει λειτουργικός.

«Το υλικό που τοποθετείται μέσα ή κοντά στην καρδιά δημιουργεί κινδύνους για λοίμωξη και άλλες επιπλοκές», λέει ο John A. Rogers του Northwestern, ο οποίος οδήγησε την ανάπτυξη της συσκευής. «Οι ασύρματοι προσωρινοί βηματοδότες μας ξεπερνούν τα βασικά μειονεκτήματα των παραδοσιακών προσωρινών συσκευών, προσφέροντας τη δυνατότητα μειωμένου κόστους και βελτιωμένων αποτελεσμάτων στη φροντίδα των ασθενών. Αυτός ο ασυνήθιστος τύπος συσκευής θα μπορούσε να αντιπροσωπεύει το μέλλον της τεχνολογίας προσωρινής βηματοδότησης».