Τα παρακάτω αποσπάσματα προέρχονται από έναν πραγματικό διάλογο. Φυσικά, επειδή δεν είναι προϊόν απομαγνητοφώνησης, η χρήση των λέξεων μπορεί να μην είναι 100% ακριβής. Ωστόσο, δεν υπάρχει καμία αλλοίωση ως προς το νόημα.
Συνομιλώ με ένα στέλεχος πολυεθνικής επιχείρησης, με θέση διευθυντή τμήματος και όλα δείχνουν ότι προαλείφεται για τη θέση του Διευθύνοντος Συμβούλου. Με το συγκεκριμένο άτομο συναντιόμαστε κάθε δύο εβδομάδες και συζητάμε θέματα που το απασχολούν, χωρίς να έχω το ρόλο του coach ή του mentor, κάτι το οποίο είχαμε συμφωνήσει από την αρχή για να αισθάνεται ο ίδιος καλά και εγώ καλύτερα. Στην συγκεκριμένη συνάντηση έγινε μια εξαίρεση. Δεν ήταν αυτός που έθεσε το θέμα της συζήτησης, ήμουν εγώ και μάλιστα χωρίς να τον έχω προετοιμάσει. Και κάπως έτσι, ξεκίνησα:
- «Πιστεύω ότι είναι κατάλληλη η στιγμή να μιλήσουμε για ένα θέμα που εγώ τουλάχιστον θα ήθελα να είχα θίξει πριν από πολλές συναντήσεις μας. Ας ξεφύγουμε για λίγο από την αμιγώς επαγγελματική διάσταση, για να σε ρωτήσω ποια εσύ θεωρείς ότι είναι τα επιτεύγματα σου σε προσωπικό επίπεδο».
- «Αυτή είναι μια ερώτηση που κάνουν σε συνεντεύξεις υποψηφίων. Δεν είμαι λίγο μεγάλος για κάτι τέτοιο; Εντάξει, το προσωπικό μου επίτευγμα είναι ότι κατάφερα να εξελιχθώ επαγγελματικά, αρχίζοντας από πολύ χαμηλά και φτάνοντας σήμερα εδώ που είμαι. Κατάφερα να κάνω πολλές αλλαγές στο τμήμα μου που είχαν θετικό αντίκτυπο στην εταιρία, με τους συναδέλφους από άλλα τμήματα συνεργαστήκαμε για να βελτιώσουμε λειτουργίες και εσωτερικές διαδικασίες και τελικά νομίζω ότι όλοι έχουν εκτιμήσει τη συνεισφορά μου στην εταιρία...»
- «Οπότε, αν καταλαβαίνω σωστά, το σημαντικότερο προσωπικό σου επίτευγμα είναι ότι, μέχρι στιγμής, έχεις πετύχει επαγγελματικά, έχοντας κερδίσει την αναγνώριση των άλλων. Σωστά;»
- «Ακριβώς και να προσθέσω ότι στην τελευταία πενταετία, καταφέραμε να αυξήσουμε τους τζίρους μας, επεκταθήκαμε σε νέες αγορές, λανσάραμε νέες καινοτόμες υπηρεσίες και δημιουργήσουμε ένα δίκτυο νέων συνεργατών για να διεισδύσουμε σε κάποιες χώρες που είχαμε θέσει ως προτεραιότητα στην ευρύτερη περιοχή μας...».
- «Έχεις κάθε λόγο να αισθάνεσαι υπερήφανος για όλα αυτά που έχεις καταφέρει στη δουλειά σου. Όμως, η αρχική μου ερώτηση είχε να κάνει με τα επιτεύγματα σου σε προσωπικό επίπεδο.»
- «Όλα αυτά δεν είναι προσωπικά επιτεύγματα; Μόνος μου δεν τα κατάφερα; Οι προσπάθειες μου, όλες οι ώρες που έχω ρίξει -και είναι πολλές- απέδωσαν... (συνεχίζει την επιχειρηματολογία του στο ίδιο κλίμα και ο διάλογος συνεχίστηκε)».
Έχω βρεθεί αντιμέτωπος με αυτό τα φαινόμενο πολλές φορές. Να ζητάς από ανθρώπους να σου πουν εκείνα για τα οποία καμαρώνουν σε προσωπικό επίπεδο και να σου αναφέρουν ΜΟΝΟ επαγγελματικές επιτυχίες και να τις αναφέρουν πρώτες και καλύτερες. Και όταν τους ρωτάς «Τι άλλο;» αυτοί να συνεχίζουν στον ίδιο και απαράλλαχτο ρυθμό.
Να συμφωνήσω ότι τα επαγγελματικά επιτεύγματα εμπεριέχουν, εν μέρει, το προσωπικό στοιχείο. Αναμφισβήτητα, όλα αυτά που ο αγαπητός μου φίλος ανέφερε είναι επαγγελματικές επιτυχίες και ορθώς οι αναφορές του ήταν στο πρώτο πληθυντικό πρόσωπο (αν και κατά βάθος πιστεύει ότι αν δεν ήταν αυτός...). Στη συζήτηση μας που συνεχίστηκε και παρά τις έμμεσες διαφορετικές προσεγγίσεις μου για να τον καθοδηγήσω σε αμιγώς προσωπικά και όχι επαγγελματικά επιτεύγματα, δεν υπήρξε αποτέλεσμα. Συνέχισε ακάθεκτος να με σφυροκοπά με αυξήσεις μεριδίων αγοράς, EBITDA, κλαδικές βραβεύσεις, συμμετοχή σε επαγγελματικές ενώσεις, κλπ.
Δεν είναι ο μόνος, είμαστε πολλοί στην ίδια κατηγορία. Ετεροπροσδιοριζόμαστε και έχουμε ανάγει την απόδοση μας στην εργασία ως το μοναδικό στοιχείο που μας επιτρέπει να νιώθουμε ολοκλήρωση, αυτοεκπλήρωση, παραβλέποντας άλλες διαστάσεις της προσωπικής μας ζωής που ίσως επειδή δεν ποσοτικοποιούνται εύκολα, δεν θέλουμε να τις ακουμπήσουμε... δεν τις εκτιμάμε και δεν πιστεύουμε ότι είναι τόσο σημαντικές.
Ε, αυτό αξίζει να το προσέξουμε!
Σχόλια