Εκτοξεύτηκε το κόστος από τις διακοπές πρόσβασης στο διαδίκτυο

Συνολικά, καταμετρήθηκαν 30.179 ώρες με διακοπή στην εύρυθμη λειτουργία του διαδικτύου μετά από κυβερνητική εντολή. Συγκεκριμένα, 16.574 ώρες από διακοπές στην πρόσβαση, 840 ώρες λόγω «στραγγαλισμού» (throttling) του διαδικτύου και 12.766 ώρες σε αποκλεισμούς μέσων κοινωνικής δικτύωσης. 486,2 εκατομμύρια άνθρωποι επηρεάστηκαν από σκόπιμες διακοπές στην πρόσβαση το 2021, αύξηση 80% από έτος σε έτος.

Το Twitter ήταν η πλατφόρμα κοινωνικής δικτύωσης που βρέθηκε στο στόχαστρο των περισσότερων «μπλόκων», με 12.379 ώρες σκόπιμης διακοπής στην πρόσβαση, πάνω από 60% περισσότερες από εκείνες που στοχοποίησαν το Facebook. Η Μυανμάρ ήταν η χώρα που επλήγει περισσότερο (με κόστος 2,8 δισεκατομμυρίων δολαρίων), ακολουθούμενη από τη Νιγηρία (1,45 δισεκατομμύρια δολάρια) και την Ινδία (583 εκατομμύρια δολάρια).

Στις επόμενες θέσεις, βρίσκουμε την Αιθιοπία, (164,5 εκατομμύρια δολάρια), το Σουδάν (157,4 εκατομμύρια δολάρια), την Ουγκάντα (109,7 εκατομμύρια δολάρια), το Μπαγκλαντές (49,7 εκατομμύρια δολάρια), την Μπουρκίνα Φάσο (35,9 εκατομμύρια δολάρια), την Κούβα (33,1 εκατομμύρια δολάρια) και τη Συρία (που κλείνει την δεκάδα με 28,7 εκατομμύρια δολάρια).

Κατά περιοχή, στην πρώτη θέση βρίσκεται η Ασία (κόστος 3,42 δισ. δολαρίων, 13.458 ώρες και 292 εκατ. χρήστες να επηρεάζονται), η Υποσαχάρια Αφρική (1,93 δισ. δολάρια, 15.963 ώρες, 171 εκατ.), η Μέση Ανατολής & Β. Αφρική (56,1 εκατ. δολάρια, 512 ώρες, 9,1 εκατ. χρήστες), η Β. Αμερική (33,1 εκατ. δολάρια, 512 ώρες, 9,1 εκατ. χρήστες), η Ευρώπη (9,2 εκατ. δολάρια, 47 ώρες, 3,3 εκατ. χρήστες) και η Ν. Αμερική (6,1 εκατ. δολάρια, 24 ώρες, 1,8 εκατ. χρήστες).

Το 75% των των διακοπών στην πρόσβαση μετά από κρατική εντολή σχετιζόταν με πρόσθετες παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αύξηση σχεδόν 80% σε σύγκριση με το 2020. Πιο συγκεκριμένα, το 69% όλων των διακοπών σχετίζονταν με περιορισμούς στην ελευθερία του συνέρχεσθαι, το 29% με εκλογική παρέμβαση και το 29% με παραβιάσεις της ελευθερίας του Τύπου.

Οι διακοπές στην πρόσβαση μετά από κυβερνητική εντολή συνήθως έχουν τη μορφή πλήρους διακοπής λειτουργίας του διαδικτύου ή αποκλεισμού των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Μια άλλη τακτική λογοκρισίας είναι το λεγόμενο «throttling» του internet, όπου οι ταχύτητες περιορίζονται τόσο πολύ που καθίσταται αδύνατο οτιδήποτε πέρα από την απλή επικοινωνία μέσω κειμένου, όπως η ζωντανή μετάδοση βίντεο διαμαρτυριών ή παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Άλλωστε, σύμφωνα με τα Ηνωμένη Έθνη, κατά τη διάρκεια της πανδημίας του COVID, οι διακοπές στην πρόσβαση στο διαδίκτυο και στην κινητή τηλεφωνία συνοδεύτηκαν επίσης και «από άλλες κατασταλτικές τακτικές», όπως η ποινικοποίηση δημοσιογράφων και υπερασπιστών των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

«Αυτό συνέβη παρά το γεγονός ότι το διεθνές δίκαιο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων έχει "καθιερωμένες αρχές" που αναγνωρίζουν ότι η πρόσβαση στο διαδίκτυο είναι απαραίτητη για την άσκηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων online και offline, συμπεριλαμβανομένου του δικαιώματος στην ειρηνική συνάθροιση».

«Η υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στο διαδίκτυο πρέπει να αποτελεί μέρος των παγκόσμιων προσπαθειών για καλύτερη ανάκαμψη μετά την πανδημία του COVID-19» σύμφωνα με μια ομάδα ανεξάρτητων εμπειρογνωμόνων του ΟΗΕ. Οι ίδιοι έχουν τονίσει ότι τα «ψηφιακά δικαιώματα» πρέπει να αποτελούν κορυφαία προτεραιότητα, τόσο κατά τη διάρκεια όσο και μετά από τη συγκεκριμένη κρίση.

«Παρά τον καθοριστικό ρόλο του διαδικτύου και των ψηφιακών τεχνολογιών, που έχουν προσφέρει νέους δρόμους για την άσκηση των δημόσιων ελευθεριών και την πρόσβαση στην υγεία και φροντίδα, ιδίως κατά τη διάρκεια της πανδημίας, τα κράτη συνεχίζουν να αξιοποιούν αυτές τις τεχνολογίες για να καταπνίξουν τις διαφωνίες, να παρακολουθήσουν και να καταστείλουν την online και offline συλλογική δράση, και οι εταιρείες τεχνολογίας έχουν κάνει πολύ λίγα για να αποτρέψουν μια τέτοια κατάχρηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων» τονίζεται χαρακτηριστικά.