Δικαιοδοσία, περιορισμό των πιστώσεων και μέτρα για την ενέργεια ζητά ο ΣΕΧΒ

Την ίδια στιγμή που η ΕΕ ετοιμάζει την αναθεώρηση της Οδηγίας προκειμένου να αποτραπούν πτωχεύσεις μικρομεσαίων επιχειρήσεων, στην Ελλάδα οι αποπληρωμές των υποχρεώσεων των μεγάλων επιχειρήσεων ξεπερνούν τους τέσσερις μήνες, φτάνοντας ορισμένες φορές στο έτος. Οι αποπληρωμές των υποχρεώσεων των ΜμΕ και των εταιρειών που εισάγουν τις πρώτες ύλες ωστόσο πραγματοποιούνται σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα, θέτοντας τες σε τροχιά χρεοκοπίας. Υπό αυτό το πρίσμα πολύ δύσκολα δίνουν ασφαλιστικά όρια οι ασφαλιστές πιστώσεων με τις ΜμΕ να είναι υποχρεωμένες ανά πάσα στιγμή να καλύψουν τους κινδύνους της αγοράς από την τσέπη τους. Η μη εφαρμογή της Οδηγίας από την Ελλάδα σύμφωνα με τον ΣΕΧΒ δημιουργεί χρηματοοικονομικούς κινδύνους και αναγκάζει τις επιχειρήσεις του κλάδου να παίρνουν τον ρόλο των τραπεζών και των ασφαλιστικών για να περιορίσουν τους κινδύνους.

Μόνο στην Ελλάδα η επιβάρυνση με Ειδικό Φόρο Κατανάλωσης Φυσικού Αερίου

Για την αντιμετώπιση του ενεργειακού κόστους ο ΣΕΧΒ προτείνει: Αλλαγή στον τρόπο τιμολόγησης της ηλεκτρικής ενέργειας. Απαλλαγή από την επιβάρυνση με Ειδικό Φόρο Κατανάλωσης του φυσικού αερίου που προορίζεται για χημική σύνθεση, η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα που τον επιβάλει στην ΕΕ. Προώθηση των προγραμμάτων εξοικονόμησης ενέργειας. Να μην υπάρξουν δεσμεύσεις από την Ελλάδα σε οριζόντια μείωση της κατανάλωσης ενέργειας. Σε ό,τι αφορά την ασφάλεια: Προώθηση εναλλακτικών πηγών ενέργειας, όπως η βιομάζα και η παραγωγή βιομεθάνιου. Εξέλιξη των έργων νέας τεχνολογίας, όπως η παραγωγή και αποθήκευση πράσινου υδρογόνου και αμμωνίας. Επιτάχυνση των επενδύσεων σε ΑΠΕ με βελτίωση των υποδομών για να είναι προσιτές από Μικρομεσαίες επιχειρήσεις

Δικαιοστάσιο

Από το 1990, ο μέσος ρυθμός αύξησης των σωρευτικών πρόσθετων νομοθετικών ή μη πράξεων στην Ε.Ε. ήταν 15% ετησίως. Μόνο το προηγούμενο έτος, 1.977 νομοθετικές ή μη πράξεις εγκρίθηκαν ή τροποποιήθηκαν, ενώ καταργήθηκαν 1.008 την ίδια περίοδο.

O μετασχηματισμός της βιομηχανίας σε εποχή κρίσης συνεπάγεται κόστος για τη βιομηχανία και έχει επιπτώσεις στην ανταγωνιστικότητά της. Οι αλλαγές που σχεδιάζονται συνεπάγονται κόστος για τη βιομηχανία και επίπτωση στην ανταγωνιστικότητά της, λόγω της απορρόφησης κεφαλαίων και επιστημονικού δυναμικού για έρευνα και ανάπτυξη.

Για την αντιμετώπιση των ανατροπών στις διεθνείς αγορές γεωργικών προϊόντων, ενέργειας και πρώτων υλών που συνδέονται με τις κρίσεις απαιτείται αποφασιστική και συντονισμένη δράση από όλους τους φορείς λήψης πολιτικών αποφάσεων, με στόχο τη διαφοροποίηση και την ελάφρυνση του φόρτου των πολιτών και των επιχειρήσεων στην Ευρωπαϊκή Ένωση αυτές τις δύσκολες στιγμές.

Για να παραμείνει ανταγωνιστική η χημική βιομηχανία και η Μεταποίηση ευρύτερα, απαιτείται ένα μορατόριουμ στην «παραγωγή» νομοθετικών πράξεων και η εφαρμογή των ρυθμίσεων σε ευρύτερο χρονικό ορίζοντα, θέτοντας τις κατάλληλες προτεραιότητες.

Οι πιστώσεις στην Ελλάδα και επιπτώσεις στη Μεταποίηση

Μετά την περίοδο της πανδημίας, οι τιμές των πρώτων υλών και των βιομηχανικών προϊόντων έχουν αυξηθεί δραματικά, ενώ η διαθεσιμότητά τους κυμαίνεται σε πολύ χαμηλά επίπεδα. Μία ελληνική βιομηχανία εισάγει από το εξωτερικό πρώτες ύλες και πληρώνει μετρητοίς έως 60 ημέρες. Στον αντίποδα, καλείται να δεχθεί δυσανάλογα μακράς διάρκειας πιστώσεις και μεταχρονολογημένες επιταγές 8-12 μηνών. Η ενεργειακή κρίση επιτείνει το πρόβλημα με ανάλογο τρόπο. Οι πολυεθνικές επιχειρήσεις στην Ελλάδα έχουν τη δυνατότητα και τους πόρους να μην επηρεάζονται, όσο οι ελληνικές.

Το ευρωπαϊκό νομοθετικό πλαίσιο, η σχετική Οδηγία 2011/7/ το άρθρο 3, ορίζει ότι ο μέγιστος χρόνος πίστωσης μεταξύ των επιχειρήσεων πρέπει να είναι οι 60 ημέρες. Υπέρβαση μπορεί να γίνει μόνο σε περιπτώσεις που αυτό δεν κρίνεται καταχρηστικό για τον πιστωτή. Η Οδηγία αυτή έχει εναρμονισθεί σε νόμο του κράτους με την παράγραφο Ζ’ του Ν.4152/2013 και δημοσιεύτηκε στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως στις 9 Μαΐου 2013 (ΦΕΚ Α’107). Ωστόσο δεν εφαρμόζεται.

Με την εφαρμογή της ο κλάδος μεταποίησης θα αποδεσμεύσει κεφάλαια προς την έρευνα και την τεχνολογία και εν γένει προς την ανάπτυξη που θα φέρει παραγωγικές θέσεις εργασίας και έσοδα στο κράτος. Αντ' αυτού, επιβαρύνεται με χρηματοοικονομικό κόστος, στερείτε πόρων και σπαταλιέται χρόνος και χρήμα σε περιττές ένδικες διαδικασίες, δεδομένου ότι υψηλό ποσοστό των μακροχρόνιων πιστώσεων οδηγεί σε επισφάλειες, απασχολώντας δυσανάλογα τη Δικαιοσύνη, η οποία κατ’ επέκταση αδυνατεί να αποφανθεί εντός εύλογου χρόνου.

Σε ανάλογη περίπτωση, μη εφαρμογής της οδηγίας στην Ελλάδα, δόθηκε προθεσμία δύο μηνών για να απαντήσει στα επιχειρήματα της Επιτροπής. Διαφορετικά, η Επιτροπή μπορεί να αποφασίσει να την παραπέμψει στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο.