Η «δίδυμη» τραπεζική κρίση σε Αμερική και Ευρώπη προήλθε από την καταπάτηση των κανόνων της κρίσης του 2008
Οι δίδυμες τραπεζικές κρίσεις σε Αμερική (SVB) και Ευρώπη (Credit Swiss) αποτελούν δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Της χαμηλής εποπτείας και των περίπλοκων συναλλαγών. Το ερώτημα που πλανιέται στον κόσμο είναι εάν οι τράπεζες πρέπει να επιστρέψουν στις καθιερωμένες εργασίες τους ή να αυξηθεί η εποπτεία με πιο αυστηρά κριτήρια.
Επί της ουσίας οι δύο τράπεζες (μαζί με τις άλλες δύο αμερικανικές περιφερειακές που έκλεισαν) παραβίασαν τον «χρυσό κανόνα» του 2008 που άφησε παρακαταθήκη η κρίση της Lehman. Να διαχωρίζουν τις τραπεζικές από τις επενδυτικές δραστηριότητες. Είχαν δραστηριότητες σε τομείς που δεν γνώριζαν καλά. Η μεν Silicon Valley Bank (SVB) είχε μπει ως βασικός χρηματοδότης χιλιάδων start ups της περιοχής της τεχνολογίας (Silicon Valley) η δε Credit Suisse είχε εισέλθει στο corporate banking και μάλιστα με καταγεγραμμένες κατηγορίες ότι ξεπλένουν χρήματα (υπάρχουν οι αγωγές για παλαιότερες υποθέσεις).
Το δεύτερο συμπέρασμα είναι ότι οι Αμερικανοί είναι ωμά ειλικρινείς και πιο αποτελεσματικοί. «Ναι έχουμε πρόβλημα και πάμε να το λύσουμε». Μία «φωτιά που άναψε την προηγούμενη Παρασκευή, την έσβησαν την Δευτέρα. Οι Ελβετοί αντίθετα ως κρυψίνους έβγαλαν το βράδυ της Τετάρτης ανακοίνωση με την οποία «έβγαζαν τρελούς» την παγκόσμια επενδυτική κοινότητα. Η ανακοίνωση της SNB (Swiss National Bank) έλεγε ευθέως και σε λίγες γραμμές ότι η Credit Swiss είναι μία τράπεζα που τηρεί απαρέγκλιτα τους κανόνες της «Βασιλείας» έχει επαρκή κεφαλαιακή επάρκεια και ρευστότητα. Λίγες ώρες μετά αποκαλύφθηκε ότι υπήρξε έκτακτη χρηματοδότηση ύψους 54 δισ. δολαρίων προς την CS προκειμένου να αυξήσει την ρευστότητά της. Γενικότερα «εμετρήθησαν, εζυγίσθησαν και ευρέθηκαν ελλιπείς» ως τραπεζίτες.
Το αντίτιμο της κακής επικοινωνιακής διαχείρισης των Ελβετών είναι ότι πλέον ουδείς σοβαρός επενδυτής στρέφεται προς την CS και θα συνεχίσει να παίζει ατιμώρητα τον ρόλο του «μεγάλου θησαυροφύλακα» ασχέτως εάν τα κεφάλαιά της και οι καταθέσεις της δεν είναι πεντακάθαρες, όπως φαίνεται από τις εξελίξεις και τις παλαιότερες υποθέσεις της.
Το ζητούμενο σ’ αυτή την τραπεζική περιπέτεια είναι εάν οι ευρωπαϊκές τράπεζες κόψουν τον «ομφάλιο λώρο» με τις αδιαφανείς ελβετικές τράπεζες (και ειδικά την CS) που μπορούν να τους δημιουργήσουν συστημικό πρόβλημα και «ατύχημα», όπως φάνηκε ότι μπορεί να γίνει στις περιπτώσεις των γερμανικών, γαλλικών και ιταλικών τραπεζών, οι οποίες κάλεσαν την ΕΚΤ να συνδράμει (ως τι;) στην εξομάλυνση της κρίσης.
Από την πλευρά της η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) βρίσκεται τώρα μπροστά στο ρίσκο των μεγάλων αυξήσεων επιτοκίων για την αντιμετώπιση του πληθωρισμού ή μίας επιδεινωμένης ευρωπαϊκής οικονομίας και επικίνδυνων τραπεζών.
Σχόλια