Σε αυτό το κείμενο θα «μιλήσω» ελάχιστα, επιθυμώντας να αφήσω άλλους να πάρουν το λόγο. Και ποιοι είναι αυτοί οι άλλοι; Πελάτες, συνάδελφοι, συνεργάτες, φίλοι.
Πραγματικά είναι απορίας άξιο, τι αυτομαστίγωμα επιφυλάσσουμε στους εαυτούς μας με τον τρόπο που σκεφτόμαστε και επικοινωνούμε. Δεν αναφέρομαι μόνο στην αυτοσυνομιλία ή τον αυτοδιάλογο αλλά και στην επικοινωνία μας με τους άλλους. Όταν λέμε κάτι είτε σε εμάς τους ίδιους είτε σε τρίτους, αυτό που συμβαίνει είναι ότι μοιραία το ακούμε (συνειδητά ή ασυνείδητα) πρώτα εμείς. Αν εκφραζόμαστε θετικά, ο αντίκτυπος όσων λέμε σε εμάς και στους άλλους είναι θετικός ή έστω θετικότερος. Αν είναι αρνητικός και αυτός ο αρνητισμός έχει καταντήσει να είναι ένα επαναλαμβανόμενο μοτίβο, τότε… και πάλι σώζεται η παρτίδα (για να εκφραστώ θετικά) με περισσότερο κόπο και συνειδητή προσπάθεια.
Οι παρακάτω ενδεικτικές φράσεις είναι οι απαντήσεις που έλαβα από διάφορους συνομιλητές μου όταν τους έλεγα να μου περιγράψουν μια κατάσταση που θέλουν να βελτιώσουν και να χειριστούν πιο αποτελεσματικά στο άμεσο μέλλον. Σε αυτό το σημείο να σας επισημάνω ότι η γλώσσα που χρησιμοποίησα και που διαβάσατε στην προηγούμενη πρόταση δεν περιείχε καμία αρνητική λέξη. Μπαίνω στον πειρασμό να κάνω bold εκείνες τις δικές τους αρνητικές λέξεις ή εκείνες που προσδίδουν ένα πλαίσιο αρνητισμού ή εγγενούς δυσφορίας στη σκέψη και το λόγο τους αλλά προτιμώ αυτό να το κάνετε εσείς σαν homework, για να αντιληφθείτε σε τι αρνητισμό υποβάλλουμε εαυτούς και αλλήλους.
«Δυσκολεύομαι να διαχειριστώ πελάτες που όταν κάτι δεν γίνεται όπως έχουν ζητήσει ή υπάρχει κάποια καθυστέρηση, παίρνουν τηλέφωνο και μου φωνάζουν ή πελάτες που δεν μπορούν να καταλάβουν όταν υπάρχει αντικειμενικά κάποια δυσκολία και πιέζουν να γίνει αυτό που ζητάνε».
«To θέμα που με απασχολεί, ευτυχώς όχι πολύ συχνά, σχετίζεται με συνομιλητές κατά τη διάρκεια μιας συνάντησης, οι οποίοι είναι απόλυτοι σε μία αντίθετη άποψη από αυτό που υποστηρίζω εγώ, χωρίς όμως να μπορούν να την υποστηρίξουν με επιχειρήματα, με αποτέλεσμα να φτάνω σε σημείο που εκνευρίζομαι ή απαξιώνω τον συνομιλητή μου. Προσπαθώ να μην το δείξω αλλά γενικά αλλάζει η εικόνα μου».
«Είμαι νέος και χωρίς εμπειρία σε αυτό το χώρο και το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζω είναι το άγχος. Αυτό συμβαίνει κυρίως όταν χρειάζεται να μιλήσω με κάποιον πελάτη ή προμηθευτή. Βέβαια αυτό δε σημαίνει πως το αφήνω να με καταβάλλει σε σημείο που να μπορεί να το αντιληφθεί ο συνομιλητής μου. Το άγχος όμως συνεχίζει να υπάρχει καθώς δεν εξωτερικεύω τα συναισθήματα μου. Είμαι ένας άνθρωπος που θέλει να πετυχαίνει σε όποια ασχολία του και ο τομέας της εργασίας είναι πολύ σημαντικός καθώς είναι αυτό που θέλω και έχω επιλέξει για το μέλλον μου, άρα το κάλο δεν αρκεί. Οπότε αγχώνομαι περισσότερο καθώς θέλω να δίνω τον καλύτερο μου».
«Επιθυμώ να προσεγγίσω πελάτη που είναι κατ’ εξακολούθηση δύσκολος να βρεθεί και εν γένει -μάλλον- με αποφεύγει. Θέλω οπωσδήποτε να έχω μία ευκαιρία να του/της μιλήσω και να κλείσω μία συνάντηση για παρουσίαση. Πώς θα το καταφέρνω χωρίς να γίνω φορτικός;»
«Αν σε κάποιο ραντεβού η συζήτηση ξεφύγει του εμπορικού κομματιού και πάει προς το τεχνικό επίπεδο, επειδή δεν έχω το απαραίτητο knowhow, θα πρέπει να έχω και κάποιον τεχνικό μαζί μου στο βαθμό να με βοηθήσει στο κομμάτι που υστερώ».
«Δυσκολεύομαι να δουλέψω με ανθρώπους που είναι εριστικοί και φωνάζουν δυνατά. Οι φωνές μου δημιουργούν πρόβλημα στο να συγκεντρωθώ σε αυτό το οποίο πρέπει να ολοκληρώσω και να παρουσιάσω, σε σημείο να χάνω τον ειρμό της σκέψης μου και να μου δημιουργείται ανησυχία».
«Βασικό θέμα που συνήθως αντιμετωπίζω είναι το άγχος στην αντιμετώπιση κάποιας νέας κατάστασης (ενός νέου project ή κάποιων νέων καθηκόντων). Κυρίως το μεγαλύτερο στρες μου δημιουργείται πριν ξεκινήσω να δουλεύω πάνω σε αυτό, δηλαδή είναι σαν να το μεγαλοποιώ στο μυαλό μου και ότι μπροστά στο άγνωστο, δεν θα ανταποκριθώ».
Πολλές ευχές για το 2024, με λιγότερες «δυσκολίες», «προβλήματα» και «δεν»!
(Ίσως, σε κάποιες περιπτώσεις, το «δεν πειράζει» να εξαιρείται!)
Σχόλια