Αξίζει τον κόπο;
– Κάθε πρωί, αλλά μιλάμε ότι αυτό συμβαίνει κάθε πρωί, έρχεται μες την ξινίλα, με τα φρύδια σμιγμένα και με εκείνες τις χαρακτηριστικές δύο κάθετες ρυτίδες πάνω από τη μύτη που παραπέμπουν σε θυμό ή ακόμα και σε οργή, με σώμα άκαμπτο και ύφος ορμητικό σαν να είναι έτοιμος ν' αρπαχτεί. Μετά βίας ψιθυρίζει μια αδιάφορη καλημέρα που καλύτερα να μη την έλεγε καθόλου διότι αυτό δεν μοιάζει με καλημέρα αλλά με κατάρα. Χωρίς να μας κοιτάξει, μπαίνει κατευθείαν στο γραφείο του και αφού πετάξει τα κλειδιά με δύναμη στο γυάλινο τραπεζάκι –το οποίο απορώ πώς ακόμα δεν έχει ραγίσει– για μια δύο ώρες δεν μιλάει σε κανένα. Λες και δεν υπάρχουμε. Δεν θέλει να του δίνουμε ούτε τηλέφωνα. Η Δευτέρα είναι η χειρότερη μέρα. Είμαστε πάντα προετοιμασμένοι για τα χειρότερα.
– Και ποια είναι τα χειρότερα;
– Να σου δώσω ένα παράδειγμα. Τις προάλλες, με το που μπήκε στο γραφείο, άρχισε να ωρύεται γιατί τα τζάμια ήταν θολά. Τα έβαλε με το συνεργείο καθαρισμού και αμέσως μετά θυμήθηκε κάτι τελείως άσχετο που είχε να κάνει με δύο μεγάλους πελάτες, οι οποίοι δεν του είχαν απαντήσει στα emails του. Έφτασε να πει ότι θα μιλήσει με τον διευθυντή πωλήσεων για να σταματήσει τη συνεργασία μαζί τους. Πέσαμε πάνω του για να τον μεταπείσουμε διότι οι συγκεκριμένοι πελάτες πέραν του ότι είναι αξιόπιστοι και συνεπείς, έχουν ένα μεγάλο μερίδιο του συνολικού τζίρου. Δεν παίζουμε με κάτι τέτοια. Μη στα πολυλογώ, έβγαλε και εμάς άχρηστους και αδαείς και μας καταλόγισε ευθύνες επειδή παίρνουμε το μέρος των πελατών και όχι το δικό του. Πρόσεξε τι σου λέω: Το δικό του μέρος, όχι της εταιρείας. Το καλύτερο; Σε έξαλλη κατάσταση, μας προέτρεψε να πάμε να κοιταχθούμε σε γιατρό. Πολύ ψύχραιμα, του απαντήσαμε ότι θα πάμε και τότε νομίζω ότι ανέβασε πίεση.
– Ήμαρτον! Αν κάποιος χρειάζεται ψυχολογική υποστήριξη είναι ο ίδιος και δεν το έχει καταλάβει. Αναρωτιέμαι πώς αντέχει αυτή τη ζωή κάθε μέρα. Απολαμβάνει κάτι; Αντλεί ευχαρίστηση από κάπου; Αυτό το επαναλαμβανόμενο μοτίβο που μου περιγράφεις και το οποίο εσείς βιώνετε, θεωρώ αδύνατο να μην μπορεί ή να μη θέλει να το αντιστρέψει. Πρώτα θα διαλύσει ψυχικά και σωματικά τον ίδιο και μετά όλους εσάς που συναναστρέφεστε μαζί του σε συνεχή βάση.
– Ήδη έχουν αρχίσει να πέφτουν παραιτήσεις από στελέχη του middle management, στα οποία μιλάει απαξιωτικά, σχεδόν τα βρίζει για οτιδήποτε μπορείς να φανταστείς. Ακόμα και όταν συμβαίνει κάτι ανάξιο λόγου, καταστροφολογεί και τους μειώνει ακόμα και σε προσωπικό επίπεδο. Σημειωτέον ότι όταν τα λέει όλα αυτά, τον ακούνε όλοι οι άλλοι συνάδελφοι. Βεβαίως όταν παραιτούνται άτομα, στην αρχή τα βάφει μαύρα και στη συνέχεια ξεσπαθώνει, λέγοντας ότι με τα μυαλά που κουβαλάνε δεν θα βρουν δουλειά ούτε ως οδοκαθαριστές.
– Ήταν πάντα έτσι; Έχει συμβεί κάτι που πιστεύεις ότι μπορεί να δικαιολογεί αυτή τη συμπεριφορά; Μου έχεις σκιαγραφήσει έναν άνθρωπο που βρίσκεται συνεχώς εκτός ορίων. Είναι σαν να αυτοσαμποτάρεται, να δημιουργεί ρωγμές στη συνοχή της εταιρίας αλλά και στις σχέσεις με πελάτες ή προμηθευτές. Είναι σαν να έχει πάρει ένα πολυβόλο και να βάλει κατά πάντων.
– Θα σου έλεγα ότι τα οικονομικά μεγέθη της εταιρείας είναι ικανοποιητικά και υπάρχει ανάπτυξη τόσο σε τζίρο όσο και σε κέρδη. Να σου πω κάτι για να μη το κουράζουμε; Ό,τι ζημιά γίνεται στην εταιρεία, γίνεται από τον ίδιο αλλά δεν το καταλαβαίνει. Κάθε τρεις και λίγο αλλάζει γνώμη, ήταν πάντα αναποφάσιστος αλλά τώρα έχει παραγίνει. Θέλει όλα τα πράγματα να γίνονται με τον δικό του τρόπο. Αλλά ξέρεις ποιο είναι το πρόβλημα; Δεν έχει δικό του τρόπο. Επηρεάζεται από γνώμες και απόψεις τρίτων και είμαστε εμείς που σώζουμε την κατάσταση. Αν κάναμε όσα μας έλεγε να κάνουμε, θα το είχαμε κλείσει το μαγαζί. Το ξέρεις ότι κάνουμε πράγματα πίσω από την πλάτη του και κοιτάμε να σβήσουμε φωτιές ή να προλάβουμε καινούργιες; Επίσης νομίζει ότι ξέρει τα πάντα. Από τη μια δείχνει πόσο μεγαλόψυχος και καλός δέκτης προτάσεων είναι και από την άλλη όταν δεν συμφωνεί με τη γνώμη κάποιου, τον περνάει γενεές δεκατέσσερεις. Όταν του λέμε ότι «εσύ είσαι το αφεντικό εσύ αποφασίζεις» πάλι γκρινιάζει γιατί ισχυρίζεται ότι δεν έχουμε το θάρρος της γνώμης μας. Δεν τον πετυχαίνεις πουθενά.
– Εγώ από όλα αυτά μου λες, καταλαβαίνω ότι έχετε μπλέξει άσχημα. Ωστόσο, επειδή η γκρίνια είναι πολύ κολλητική και δεν έχει βρεθεί ακόμα το κατάλληλο εμβόλιο, να σου πω τη δική μου άποψη. Το να έχεις ένα τέτοιο άνθρωπο πάνω από το κεφάλι σου δεν είναι δικό σου πρόβλημα. Όμως, το να συνεχίσεις να αποτελείς μέρος αυτού του προβλήματος είναι δικό σου λάθος και το χρεώνεσαι αποκλειστικά εσύ. Κοινώς, δρομολόγησε όσο πιο άμεσα μπορείς την απομάκρυνση σου. Δεν αξίζει ο κόπος. Κανένας δεν αξίζει τέτοια μεταχείριση.
Σχόλια