​Στη Β’ λυκείου είχα μία καθηγήτρια στο μάθημα των μαθηματικών με την οποία δεν τα πηγαίναμε ιδιαίτερα καλά. Ο λόγος; Ερχόταν στο σχολείο σχεδόν πάντα αδιάβαστη.

​Φανταστείτε ότι είστε εισηγητής/τρια σε κάποιο εργαστήριο και προσπαθείτε με ό,τι εργαλεία έχετε στα χέρια σας να αποδείξετε σε μία ομάδα ανθρώπων ότι αν δουν τους εαυτούς τους ως φορείς αλλαγής και φυσικά κάνοντας χρήση των κατάλληλων τεχνικών αλλά και της δύναμης της δικτύωσης και των ομάδων, τότε μπορούν να επιφέρουν τη θετική αλλαγή. Βήμα βήμα μεν, αλλά μπορούν.

​Ζούμε στην εποχή του φαίνεσθαι και της υπερπαραγωγής. Εκτός του ότι παθαίνουμε συχνά πυκνά πολλαπλά αισθητικά σοκ, είμαστε αναγκασμένοι να δεχόμαστε έναν συνεχή βομβαρδισμό από ανούσιες πληροφορίες, οι οποίες όμως υπόσχονται να κάνουν τη ζωή μας καλύτερη.

​Πολλές φορές λόγω σπουδών αλλά και επαγγελματικών ασχολιών χρησιμοποιούσα την πολύ γνωστή ρήση «είμαστε ό,τι τρώμε». Σίγουρα ισχύει, όμως το ποιοι είμαστε δεν ορίζεται μόνο από το τι τρώμε.

Δέχομαι συχνά ερωτήσεις σχετικά με το πώς πρέπει κάποιος να δίνει feedback στους συνεργάτες του όταν αυτοί δεν είναι αποτελεσματικοί. Και η απάντησή μου είναι ότι δεν υπάρχει σωστός και λάθος τρόπος.

​Πόσες φορές δεν έχουμε αναρωτηθεί για το αν έχουμε πάρει τη σωστή απόφαση για το τι θα σπουδάσουμε, τι δουλειά θα κάνουμε, για το αν θα πούμε ναι ή όχι σε μία νέα πρόταση για συνεργασία, για το αν θα πρέπει να πάρουμε το ρίσκο να υλοποιήσουμε μια ιδέα που μας τριβελίζει το μυαλό για καιρό;

​Σε κάθε «εξόρμηση» μου στη Γερμανία για λόγους δουλειάς, για να μεταβώ από το Βερολίνο στη Δρέσδη, χρησιμοποιώ ως μέσο το υπεραστικό λεωφορείο. Όλοι οι οδηγοί, με το που ξεκινάει αυτό το σύντομο ταξίδι, καλωσορίζουν τους επιβάτες και δίνουν κάποιες πληροφορίες σχετικά με τη διαδρομή, όπως τη διάρκειά της και ποιες στάσεις θα πραγματοποιηθούν στην πόλη της Δρέσδης. Οι πληροφορίες αυτές δίνονται στα Γερμανικά. Οπότε, αν δεν ξέρεις ή δεν καταλαβαίνεις καλά τη γλώσσα... έχασες. Όμως, υπήρξε και ένας οδηγός ο οποίος όχι μόνο έδωσε τις βασικές πληροφορίες, αλλά αναφέρθηκε και σε κάποιες υπηρεσίες και προϊόντα που παρέχονται εντός του λεωφορείου (π.χ. δωρεάν WiFi και πώς να συνδεθούμε σε αυτό), στο τι πρέπει να κάνουμε σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης και στο πώς να διατηρήσουμε το χώρο όπου καθόμαστε καθαρό. Μέχρι και για το πώς μπορούμε να συμβάλλουμε στην προστασία του περιβάλλοντος μας μίλησε! Και το σπουδαιότερο! Όλα αυτά μας τα είπε σε τρεις (3) γλώσσες - Γερμανικά, Αγγλικά και Γαλλικά - με το ίδιο πάθος. Περιττό να σας πω ότι όλοι οι ταξιδιώτες τον χειροκρότησαν.

Θα ξεκινήσω αυτό το άρθρο με μία πρόκληση, η οποία είναι η εξής: Διαβάστε τις παρακάτω λέξεις επί 10 δευτερόλεπτα και προσπαθήστε να θυμάστε μετά όσες περισσότερες μπορείτε: «Κρύβει η αυτή αποδεικνύει ότι η παγίδες εξειδίκευση μας πρόκληση». Πόσες θυμάστε; Τώρα δοκιμάστε πάλι! «Αυτή η πρόκληση μας αποδεικνύει ότι η εξειδίκευση κρύβει παγίδες».

Πριν από αρκετά χρόνια αποφοίτησα από τη σχολή της Γεωπονίας και στη συνέχεια εργάστηκα ως μέλος του επιστημονικού προσωπικού τόσο του πανεπιστημίου όσο και του Εθνικού Ιδρύματος Αγροτικής Έρευνας ως «καθαρή» γεωπόνος, όπως έλεγα τότε, όμως πολύ γρήγορα με κέρδισε το management, το business και η εκπαίδευση ενηλίκων. Ποτέ όμως δεν άφησα τη Γεωπονία πίσω μου. Ό,τι έμαθα τόσο ως φοιτήτρια αλλά και όλα τα χρόνια που δούλευα και δουλεύω ως γεωπόνος το χρησιμοποιώ σε κάθε έκφανση της ζωής μου, γιατί άλλωστε αποτελεί ένα από τα βασικά μου dots.