Οι φτωχότερες αναπτυσσόμενες οικονομίες της Αφρικής για το 2025 - σύμφωνα με την ισοτιμία αγοραστικής δύναμης

Η κυβέρνηση είναι αδύναμη και συχνά απούσα. Η διαφθορά είναι ενδημική. Αν και το πετρέλαιο αποτελεί πηγή εθνικών εσόδων, το μεγαλύτερο μέρος τους αποσπάται ή χάνεται λόγω συγκρούσεων. Ο πληθωρισμός και οι τιμές των τροφίμων παραμένουν σε υψηλά επίπεδα. Ο υποσιτισμός είναι ανεξέλεγκτος, ειδικά μεταξύ των παιδιών.
Η πρόσβαση σε καθαρό νερό, αποχέτευση και ηλεκτρικό ρεύμα είναι εξαιρετικά περιορισμένη. Οι περισσότεροι άνθρωποι ζουν σε αχυρένιες καλύβες και εξαρτώνται από χειροκίνητα εργαλεία για τη γεωργία. Μέχρι να επιστρέψει η σταθερότητα, η ανάπτυξη θα παραμείνει σε στασιμότητα.

Η οικονομία της Σιέρα Λεόνε δεν ανέκαμψε ποτέ πλήρως από τον εμφύλιο πόλεμο του 1991-2002. Οι μάχες κατέστρεψαν σταθμούς παραγωγής ενέργειας, γέφυρες και σχολεία. Οι πρόσφατες εκλογές ήταν οριακές και αμφιλεγόμενες, επιδεινώνοντας τις κομματικές ρήξεις και καθυστερώντας τη νομοθετική διαδικασία. 
Η γεωργία είναι σε μεγάλο βαθμό για την αυτοσυντήρηση, οι αποδόσεις είναι χαμηλές και η πρόσβαση στην αγορά είναι περιορισμένη. Οι βασικές υπηρεσίες παρουσιάζουν υστέρηση. Μόνο περίπου τρεις στους δέκα πολίτες έχουν ηλεκτρικό ρεύμα. Στις αγροτικές περιοχές η πρόσβαση μειώνεται κάτω από έναν στους είκοσι. Μια ενεργειακή κρίση το 2024 ανάγκασε τον υπουργό να παραιτηθεί, αφού οι απλήρωτοι λογαριασμοί προκάλεσαν διακοπές ρεύματος σε εθνικό επίπεδο. Τα συστήματα υγείας εξακολουθούν να φέρουν τα σημάδια από την επιδημία Έμπολα του 2014-16. Οι κλινικές δεν έχουν φάρμακα και το εκπαιδευμένο προσωπικό φεύγει στο εξωτερικό για καλύτερες αποδοχές. Ο πληθωρισμός διαβρώνει τους μισθούς. Η ανεργία των νέων οδηγεί στη μετανάστευση. Η κυβέρνηση επιδιώκει να προσελκύσει έργα εξόρυξης και τουρισμού, ωστόσο οι κακοί δρόμοι, οι συχνές διακοπές ρεύματος και η διαφθορά κρατούν τους επενδυτές επιφυλακτικούς.

Το Μαλάουι είναι μια μικρή, ειρηνική χώρα, αλλά είναι απελπιστικά φτωχή. Η οικονομία βασίζεται στη γεωργία, ειδικά στο καλαμπόκι και τον καπνό. Οι περισσότεροι αγρότες χρησιμοποιούν παραδοσιακές μεθόδους, γεγονός που τους καθιστά ευάλωτους στην ξηρασία και τα κλιματικά σοκ.
Ο πληθυσμός αυξάνεται ραγδαία. Οι αστικές περιοχές επεκτείνονται, αλλά οι ευκαιρίες απασχόλησης είναι περιορισμένες. Οι υπηρεσίες υγείας και εκπαίδευσης έχουν βελτιωθεί, αλλά είναι περιορισμένες. Η πρόσβαση στο ηλεκτρικό ρεύμα είναι συγκεντρωμένη στις πόλεις. Πολλές αγροτικές κοινότητες ζουν εντελώς χωρίς αυτό. Παρόλο που η κυβέρνηση έχει σημειώσει πρόοδο στην επέκταση της πρόσβασης στην υγειονομική περίθαλψη, το Μαλάουι εξακολουθεί να υποφέρει από υψηλή βρεφική θνησιμότητα και εκτεταμένο HIV/AIDS, ελονοσία και φυματίωση. Από το 2025, ο μέσος μηνιαίος μισθός στο Μαλάουι κυμαίνεται από 180.000 έως 250.000 κουάτσα Μαλάουι (105–145 δολάρια). 

Η Μαδαγασκάρη είναι πλούσια σε βιοποικιλότητα αλλά φτωχή σε εισόδημα. Οι περισσότεροι άνθρωποι ζουν με λιγότερα από 2 δολάρια την ημέρα. Η οικονομία του νησιού βασίζεται στη γεωργία, την αλιεία και την εξόρυξη. Η βανίλια και το γαρίφαλο αποτελούν σημαντικές εξαγωγές, αλλά οι διακυμάνσεις των τιμών βλάπτουν τους αγρότες.
Από τα 49.827 χιλιόμετρα δρόμων της χώρας, μόνο τα 5.780 χιλιόμετρα είναι ασφαλτοστρωμένα. Οι κυκλώνες και οι έντονες βροχοπτώσεις καταστρέφουν συχνά δρόμους και γέφυρες, αποκόπτοντας ολόκληρες περιοχές από το εμπόριο και την επείγουσα βοήθεια. Περισσότεροι από τα δύο τρίτα του πληθυσμού της Μαδαγασκάρης ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας και οι περισσότεροι επιβιώνουν με περίπου 2 δολάρια την ημέρα. Η χώρα κατατάσσεται μεταξύ των πέντε κορυφαίων χωρών παγκοσμίως σε υποσιτισμό. Αυτό συνυπάρχει με αμέτρητα πεντάστερα ξενοδοχεία που φιλοξενούν μερικούς από τους πλουσιότερους τουρίστες του κόσμου.

Η Κεντροαφρικανική Δημοκρατία (ΚΑΔ) βρίσκεται σε κρίση εδώ και δεκαετίες. Οι συγκρούσεις, τα πραξικοπήματα και η αδύναμη διακυβέρνηση έχουν καταστήσει την ανάπτυξη σχεδόν αδύνατη. Ένοπλες ομάδες δρουν σε μεγάλα τμήματα της χώρας. Τα συστήματα μεταφορών, τραπεζών και υγειονομικής περίθαλψης λειτουργούν ελάχιστα.
Παρά τον τεράστιο φυσικό πλούτο (χρυσό, διαμάντια και δάση), οι περισσότεροι άνθρωποι ζουν σε συνθήκες βαθιάς φτώχειας. Τα σχολεία και τα νοσοκομεία είναι λιγοστά έξω από την πρωτεύουσα Μπανγκούι. Το ηλεκτρικό ρεύμα είναι αναξιόπιστο ακόμη και στις πόλεις.
Πολλοί εξαρτώνται από καυσόξυλα, γεωργία αυτοσυντήρησης και ανθρωπιστική βοήθεια. Οι δρόμοι γίνονται αδιάβατοι κατά τη διάρκεια των βροχών. Η ανασφάλεια διώχνει τους ανθρώπους από τη γη τους. Η Κεντροαφρικανική Δημοκρατία (ΚΕΝ) είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα του πώς ο πλούτος των πόρων μπορεί να μην μεταφραστεί σε ευημερία όταν η διακυβέρνηση καταρρέει.

Το Μπουρούντι είναι ένα από τα πιο φτωχά έθνη στον κόσμο. Μεσόγειος και πυκνοκατοικημένος πληθυσμός, αντιμετωπίζει τεράστιες αναπτυξιακές προκλήσεις. Πάνω από το 80% του πληθυσμού βασίζεται στη γεωργία αυτοσυντήρησης. Υπάρχει μικρή βιομηχανική βάση, λίγες εξαγωγές και χρόνια επισιτιστική ανασφάλεια.
Το Μπουρούντι υποφέρει επίσης από πολιτική αστάθεια. Ένας εμφύλιος πόλεμος από το 1993 έως το 2005 σκότωσε εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους. Αν και η ειρήνη έχει επιστρέψει, οι δημοκρατικοί θεσμοί παραμένουν εύθραυστοι. Η διαφθορά και οι αδύναμες υποδομές περιορίζουν τις ξένες επενδύσεις. Η πρόσβαση στην ηλεκτρική ενέργεια είναι από τις χαμηλότερες στον κόσμο.
Στο Μπουρούντι, το 37% των κατοίκων δεν έχει καμία εκπαίδευση και το 53% ολοκλήρωσε μόνο το δημοτικό σχολείο. Σύμφωνα με την κυβέρνηση και τους διεθνείς οργανισμούς προσωπικού, το 2025, ο μέσος μηνιαίος μισθός κυμαίνεται από 196.700 έως 228.600 φράγκα Μπουρούντι (65-75 δολάρια). Αυτά τα ποσά φαίνονται σημαντικά σε σύγκριση με τον επίσημο κατώτατο μισθό: στις αγροτικές περιοχές, είναι 105 φράγκα την ημέρα (0,04 δολάρια) και στις μεγαλύτερες πόλεις, Μπουζουμπούρα και Γκιτέγκα, είναι 160 φράγκα την ημέρα (0,06 δολάρια).

Η Μοζαμβίκη διαθέτει φυσικό αέριο, άνθρακα και μεγάλη ακτογραμμή—αλλά οι περισσότεροι πολίτες εξακολουθούν να είναι φτωχοί. Η χώρα βγήκε από τον εμφύλιο πόλεμο το 1992 και έχει σημειώσει κάποια οικονομική πρόοδο, αλλά τα οφέλη είναι άνισα. Οι αγροτικές περιοχές δεν διαθέτουν δρόμους, κλινικές και σχολεία.
Μια βίαιη ισλαμιστική εξέγερση στο βορρά έχει εκτοπίσει εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους. Τα σκάνδαλα διαφθοράς και χρέους έχουν πλήξει την εμπιστοσύνη του κοινού. Η ανακάλυψη υπεράκτιων κοιτασμάτων φυσικού αερίου έφερε ελπίδα, αλλά η ανάπτυξη ήταν αργή και μαστιζόταν από αστάθεια.
Ο κατώτατος μισθός είναι περίπου 75 δολάρια, αν και οι μισθοί για τους εξειδικευμένους ειδικούς και τα στελέχη υψηλής εξειδίκευσης μπορεί να είναι 10-30 φορές υψηλότεροι. Οι ακτές της Μοζαμβίκης είναι γεμάτες με πολυτελή θέρετρα, δημοφιλή σε τουρίστες από όλο τον κόσμο, και η χώρα έχει ισχυρό δυναμικό ανάπτυξης.

Στο Νίγηρα το μεγαλύτερο μέρος της γης του είναι έρημος. Οι βροχοπτώσεις είναι σπάνιες και η γεωργία αντιμετωπίζει δυσκολίες. Η κτηνοτροφία και η μικρής κλίμακας γεωργία κυριαρχούν στην οικονομία. Λίγοι άνθρωποι εργάζονται στον επίσημο τομέα.
Η ταχεία αύξηση του πληθυσμού αποτελεί σημαντική πρόκληση. Ο Νίγηρας έχει ένα από τα υψηλότερα ποσοστά γονιμότητας στον κόσμο. Αυτό ασκεί πίεση στη γη, το νερό και τις δημόσιες υπηρεσίες. Τα σχολεία και οι κλινικές είναι υπερφορτωμένα. Ο γάμος παιδιών και η ανισότητα των φύλων παραμένουν ευρέως διαδεδομένες.
Ο Νίγηρας είναι επίσης ευάλωτος σε επιθέσεις ανταρτών, ειδικά στις παραμεθόριες περιοχές. Παρά το γεγονός ότι διαθέτει ουράνιο και πετρέλαιο, η χώρα εξακολουθεί να εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την οικονομική βοήθεια. Οι υποδομές είναι περιορισμένες και αναξιόπιστες. Χωρίς καλύτερη διακυβέρνηση και επενδύσεις, η φτώχεια θα παραμείνει βαθιά ριζωμένη.

Η Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό είναι απέραντη, πλούσια σε ορυκτά και εξαιρετικά υπανάπτυκτη. Ενώ κατέχει τα μεγαλύτερα αποθέματα κοβαλτίου στον κόσμο και άφθονο χαλκό, χρυσό και διαμάντια, αυτός ο πλούτος τροφοδοτεί συγκρούσεις αντί για ανάπτυξη. Ένοπλες ομάδες εκμεταλλεύονται ορυχεία στα ανατολικά, διατηρώντας την περιοχή ασταθή.
Οι περισσότεροι Κονγκολέζοι ζουν χωρίς καθαρό νερό, ηλεκτρικό ρεύμα ή επίσημη απασχόληση. Ο υποσιτισμός και οι ασθένειες που μπορούν να προληφθούν παραμένουν ευρέως διαδεδομένες. Οι δρόμοι, οι σιδηρόδρομοι και τα δίκτυα ηλεκτροδότησης είναι ανομοιογενή ή ανύπαρκτα. Ακόμα και στις πόλεις, οι διακοπές ρεύματος και οι ελλείψεις νερού είναι συχνές.
Η διαφθορά και η κακοδιαχείριση πλήττουν τις κυβερνητικές υπηρεσίες. Τα έργα υποδομής συχνά κολλάνε ή καταρρέουν. Ωστόσο, η χώρα έχει τεράστιες δυνατότητες. Αν ποτέ ριζώσει η σταθερότητα, η ΛΔΚ θα μπορούσε να γίνει ένα από τα πλουσιότερα έθνη της Αφρικής.

Η Λιβερία εξακολουθεί να ανοικοδομείται από δύο βάναυσους εμφύλιους πολέμους που έληξαν το 2003. Οι υποδομές καταστράφηκαν, οι θεσμοί κατέρρευσαν και ολόκληρες γενιές έμειναν τραυματισμένες. Τα ξεσπάσματα του Έμπολα και οι οικονομικές κρίσεις έχουν προσθέσει στον αγώνα. Η οικονομία εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την οικονομική βοήθεια, τα εμβάσματα και την μικρής κλίμακας εξόρυξη. Οι δρόμοι, η ηλεκτρική ενέργεια και η αποχέτευση είναι αναξιόπιστα, ακόμη και στην πρωτεύουσα Μονρόβια. 
Η διαφθορά παραμένει πρόβλημα. Η ανεργία των νέων είναι υψηλή. Τα σχολεία είναι υπερπλήρη και κακώς εξοπλισμένα. Ωστόσο, η Λιβερία είναι σταθερή και δημοκρατική. Ο λαός της είναι ανθεκτικός και υπάρχει ελπίδα για μακροπρόθεσμη ανάκαμψη εάν συνεχιστούν οι μεταρρυθμίσεις.