Απόφαση, η Φωνή που πρέπει να εμπιστευτείς

Όλοι έχουμε μία φωνή που δεν έχει ακουστεί. Μία φωνή που μας ακολουθεί από την αρχή της ζωής μας. Και όσο μεγαλώνουμε μεγαλώνει κι αυτή μαζί μας, πλάι μας. Δεν συμμετέχει, απλά παρακολουθεί. Σκέφτεται και μετράει τις κινήσεις μας. Και έρχεται η στιγμή που ενηλικιωνόμαστε, όχι βάσει αριθμού, αλλά βάσει εμπειρίας και απόφασης. Απόφαση. Τι απλή μα τόσο περίπλοκη λέξη. Λέξη που ακολουθείται πάντα από την Συνέπεια. Συνέπεια. Αυτή συνοδεύεται από τον Φόβο. Περιμένεις τώρα να σου πω τι έπεται του Φόβου; Μα φυσικά, αυτό που θα επιλέξεις Εσύ!

Ένας ήχος σηματοδοτεί την εκκίνηση της ημέρας σου, αυτός της Αφύπνισης. Κάποιοι τον ακούνε και υπακούν στην επιθυμία του και άλλοι, απλά πατούν την Αναβολή μετατίθοντας την ενέργειά τους  για αργότερα. Βασική αιτία παρακίνησης είναι η σημαντικότητα να διατηρήσεις  την ρουτίνα σου, συνειδητά ή υποσυνείδητα. Θα φτιάξεις  τον ίδιο καφέ, θα τονωθείς  με την πρώτη γουλιά και θα αισθανθείς  την ίδια απογοήτευση όταν αντικρύσεις την ίδια διαδρομή, που δεν οδηγεί σε ένα νησιώτικο σοκάκι, αλλά στην είσοδο της εργασίας σου ή της προσπάθειάς σου για ανεύρεση αυτής.

Περνούν οι ώρες κι εσύ παρακαλάς να γυρίσεις εκεί απ’ όπου ξεκίνησες, στον προσωπικό σου χώρο. Επιστρέφεις με ανακούφιση και αρχίζεις να μιλάς σε αυτήν την Φωνή. Της εξηγείς πως έχεις βρεθεί σε αδιέξοδο και πως πρέπει να αλλάξει αυτή η ατέρμονη ημέρα, που το μόνο που την διαφοροποιεί είναι η ονομασία της. Μία Δευτέρα, που γίνεται Τρίτη, μία Τετάρτη που καταφέρνει να γίνει Παρασκευή και ένα Σάββατο που δακρύζει κάθε  Κυριακή. Μέσα σου, όμως, ξέρεις πως κάθε μέρα ζεις μία Δευτέρα. Αναστενάζεις και συνεχίζεις. Χαζεύεις στην τηλεόραση, επικοινωνείς με τους Social Media γνωστούς ή αγνώστους σου και φτάνει η ώρα της ξεκούρασης. Ξαπλώνεις. Μετράς τις ώρες μέχρι την ώρα της Αφύπνισης και σου βγαίνουν λίγες. Θυμώνεις! Κι αρχίζεις να επαναστατείς. Τα σκέφτηκες όλα και αποφάσισες πως Αύριο θα γίνει η αρχή της αλλαγής σου.

Ξημερώνει και ακούγεται πάλι αυτός ο ήχος. Δευτερόλεπτα σκέψεων. Σηκώνεσαι και… ακολουθείς την ίδια διαδρομή, πίνεις την ίδια πρώτη γουλιά του καφέ και εφησυχάζεις σκεπτόμενος  το καλοκαίρι. Τι έχει μείνει; Έκανες υπομονή τόσο καιρό, λίγοι μήνες δεν θα σε βλάψουν. Εξάλλου, τόσος κόσμος συμπάσχει μαζί σου. Θα κανονίσεις να βγαίνεις πιο συχνά μαζί τους, να γκρινιάζετε οργανωμένα για την φρικτή και επαναλαμβανόμενη καθημερινότητα, που δεν έχει περιθώρια για όνειρα. Θα βραδιάζει κι εσύ θα κοιμάσαι μέχρι να ανέβει η θερμοκρασία και να ανθίσουν οι πρώτες πασχαλιές.

Σε αυτήν, λοιπόν, την περίπτωση ο Φόβος ακολουθείται από το Χάος. Δεν αφήνεις αυτήν την Φωνή να ακουστεί, αφού δεν την ακούς πλέον ούτε κι εσύ. Προτιμάς να επαναλαμβάνεις την ίδια ημέρα, τον ίδιο μήνα, την ίδια εποχή χωρίς να τολμάς να αλλάξεις την ζωή σου προς το καλύτερο. Γιατί; Γιατί ο Φόβος σε κατακλύζει πως αν αλλάξεις την ρουτίνα, που τόσο μισείς θα είσαι χειρότερα. Μα πόσο χειρότερα; Σκέψου. Δεν έχεις ενέργεια για δημιουργικότητα, δεν έχεις διάθεση για παρέες που έχουν να σου πουν κάτι διαφορετικό, παρά για ανθρώπους που σας συνδέει το ίδιο πάθος για το ίδιο μίσος. Πόσο μακριά πιστεύεις πως μπορείς να φτάσεις; Κάποια στιγμή η απόδοσή σου στην εργασία θα πέσει αισθητά, το project που έχεις στο μυαλό σου θα το εγκαταλείψεις και οι προσωπικές σου σχέσεις θα διαρραγούν. Ο λόγος; Έχεις καταλήξει να μεταμορφωθείς εσύ ο ίδιος σε έναν χειμώνα με αέναη βροχή.

Πάμε τώρα πίσω σε εκείνο το βράδυ που μετράς τις ώρες μέχρι να ακουστεί ο ήχος της Αφύπνισης. Σου βγαίνουν πάλι λίγες. Κι έρχομαι εγώ να σου πω πως κάνεις λάθος. Είναι τόσες όσες εσύ αποφασίσεις. Όταν εσύ επιτρέψεις στην Φωνή σου να ακουστεί θα έχεις κάνει την αρχή της προόδου  και της μεταμόρφωσής σου. Η φωνή αυτή δεν έχει έρθει να σε καταστρέψει παρότι θα αποβάλλει πολλά στοιχεία ή ανθρώπους της καθημερινότητάς σου, που δεν ήσουν έτοιμος να αποχωριστείς. Κάθε δράση έχει μία ίδια και αντίθετη αντίδραση. Σε κάθε θαύμα αναλογεί η απαιτούμενη θυσία. Μην γελιέσαι. Ουδείς επιτυχημένος δεν χαρακτηρίστηκε από το περιβάλλον του  ως ξεκούραστος και ουδείς ξεκούραστος δεν αποτέλεσε επιτυχημένη φόρμουλα επιτυχίας. Εξάλλου, ο σωστός δρόμος είναι ο ανήφορος. Μια ζωή χωρίς δυσκολίες, χωρίς λαχάνιασμα, χωρίς ζόρι είναι μια ζωή χωρίς ανηφόρες. Τότε πρέπει να ξέρει ο άνθρωπος πως έχει πάρει λάθος δρόμο, αν επιζητεί την σωτηρία του (Ν. Καζαντζάκης).

Σε αυτήν την περίπτωση, ο Φόβος ακολουθείται από την Ελευθερία και ανάλογα με την δύναμη της φωνής σου μπορεί να σε οδηγήσει στην Επιτυχία. Εσύ είσαι έτοιμος γι’ αυτήν; Αν ναι, το καλοκαίρι είναι προ των πυλών για εσένα και η πρώτη πασχαλιά μόλις άνθισε στον κήπο της ζωής σου.

Όσο τρελή κι αν ακούγεται η ιδέα σου, ή το project σου ή ακόμα και ο έρωτας σου, πάντα υπάρχει κάποιος εκεί έξω έτοιμος να «επενδύσει» στα σχέδιά σου. Οι Επενδυτές γυρεύουν μία ανερχόμενη μετοχή, ένα επιτυχημένο «προϊόν». Εσύ, πόσο τελικά αξίζεις;