Μια φορά κι έναν καιρό λοιπόν ήταν ο πρόσφατα τριαντάρης Κώστας Μ. Ένας πολύ ταλαιπωρημένος και αρκετά επαναλαμβανόμενος Copywriter που μόνο Creative δεν ένιωθε. Το παρωχημένο και χιλιοειπωμένο περιεχόμενο που χρησιμοποιούσε στην προσέγγιση του αλλά και η στατική πλέον γλώσσα της γραφής που χαρακτήριζε τη δουλειά του, τον έκαναν να αισθάνεται μετριότερος και αρκετά πιο «ενήλικας» των περιστάσεων – πράγμα που στην επικοινωνία είναι μειονέκτημα, γιατί βασικό προσόν είναι να μη χάνεις ποτέ την νεανική σου φρεσκάδα. Και φυσικά το burnout ήταν ένα βήμα παραπέρα ή αλλιώς μερικές μέρες μέχρι να βγει ο μήνας!
Η εταιρεία εφαρμοσμένης επικοινωνίας για την οποία εργαζόταν ήταν αμείλικτη και δεν δεχόταν να αυξήσει ούτε ευρώ τον ήδη πενιχρό μισθό του σε σχέση με αυτά που απέδιδε και παρέδιδε ο Κώστας. Στην απόπειρα συζήτησης για έξτρα junior άτομα που θα παρείχαν σημαντικές ανάσες – αλλά και νέες προοπτικές – στον φίλο Κώστα, δεν γινόταν ποτέ λόγος. Ούτε καν! Και όλα αυτά διαδραματίζονταν ενώ παράλληλα ο CEO της εταιρείας εξέπεμπε έναν αέρα πρωταθλητή για ακόμα μία χρονιά, σαρώνοντας αρκετά από τα βραβεία του κλάδου και το μόνο που τον ένοιαζε ήταν να μπουστάρει τις πωλήσεις των πελατών του προωθώντας την ενεργή ανάμειξη τους στο lead time. Με τις ευλογίες του Κώστα φυσικά!
Σου θυμίζει κάτι από τον εαυτό σου και το προφίλ εργασίας για το οποίο πασχίζεις καθημερινά τζιμάνι των λέξεων; Ε, ναι λοιπόν! Για σένα γράφτηκε αυτό το άρθρο. Για σένα που θεωρείς πως είσαι άφθαρτος και ανίκητος στον εργασιακό χρόνο. Που όλοι με τη σειρά τους περιμένουν το μυαλό σου να στύψει καμία καινούργια ιδέα. Με μια παντοτινή και ξεκάθαρη ενεργητικότητα που δεν χαμπαριάζει τίποτα. Μάντεψε τι! Χαμπαριάζει τελικά.
Όταν βλέπεις ότι το χάνεις το παιχνίδι δεν πειράζει. Χάστο! Όταν «μετράς» ότι δεν σου βγαίνει η δημιουργικότητα και η αντίληψη για να πρωτοτυπήσεις με ένα θαυμάσιο Copy, ξαναμάντεψε τι πρέπει να κάνεις. Άστο! Ασχολήσου με οτιδήποτε άλλο εκτός από... λέξεις για την επαγγελματική καρτέλα. Θα τις βρεις καλύτερα όταν νιώσεις πιο ξεκούραστος και «νεότερος», αφήνοντας τα βαρίδια να κρεμάσουν στην παρακαταθήκη του χρόνου. Και δεν μιλάμε απαραίτητα για πολύ καιρό, μέρες ή εβδομάδες. Το restart μπορεί να κάνει την εμφάνιση του μέσα σε μερικές ώρες. Έτσι κι αλλιώς κανένας δεν δημιούργησε κάτι εξαιρετικό όντας κουρασμένος χωρίς ενέργεια. Παρά μόνο καραμπινάτες μετριότητες οι οποίες διακρίνονται αμέσως μέχρι και από το πιο ανυποψίαστο και ανεκπαίδευτο γυμνό μάτι.
Η δουλειά του Creative Copywriter είναι να επανεφεύρει και να συστήνει ξανά την προσωπικότητα και την βασική ιδιότητα των accounts για τα οποία είναι υπεύθυνος. Δεν είναι μια διεκπεραιωτική δουλειά. Είναι μια αναγεννησιακή δουλειά. Γι’ αυτό, προφανώς και επιβάλλεται να θέτει όρια στη φαρέτρα της φαντασίας του. Για να έχει απόθεμα λειτουργικής σκέψης που μεταφράζεται σε οπτικό αποτύπωμα. Γιατί το πολυτιμότερο εφόδιο του διαχρονικού δημιουργικού κειμενογράφου είναι η μαγική ματιά ενόρασης που διεισδύει και αναθεωρεί τον ρεαλισμό των brands, των επιχειρήσεων, των οργανισμών, παρέχοντας τους κάτι το κινηματογραφικό, το εικαστικό, το θεατρικό, το ανεπανάληπτο. Με μια λέξη το... ιστορικό ορόσημο της φήμης τους.
Είναι αυτές οι στιγμές που φωνάζουν από μακριά για μια παύση. Ίσως αν κάνεις μια αναδρομή, μια βόλτα με το μυαλό, ένα throwback των σταθμών σου, θα δεις πως τελικά πέτυχες πολλά αλλά δεν τα εκτίμησες όταν και όσο έπρεπε. Επειδή η δουλειά σου έχει να κάνει διαρκώς με τη βιασύνη και με το «να φύγει τώρα», μην αισθάνεσαι και μη νιώθεις στάσιμος. Σταμάτα να αισθάνεσαι αναλώσιμος. Διεκδίκησε το παγιωμένο προφίλ σου. Είσαι απλώς εξαντλημένος σε σημείο που δεν προλαβαίνεις να παρατηρήσεις τις πολύτιμες δημιουργίες σου γιατί δουλεύεις σε βιοτεχνικό τέμπο!
Αυτή είναι η αλήθεια. Λάθος βέβαια. Δεν κάνει. Θυμήσου πως δεν εργάζεσαι σε γραμμή παραγωγής αλλά στη δημιουργική βιομηχανία. Αλλά μάλλον κάπου μπερδεύτηκε και αυτό. Με ότι συνεπάγεται και παραμετροποιείται από χώρα σε χώρα. Γεγονός που σημαίνει ότι επιβάλλονται τα διαλείμματα. Αλλιώς το «φασόν» και χάριν έχει! Έλεος δηλαδή λίγο με τα ατελείωτα απανωτά ωράρια των διαφημιστικών εταιρειών και των γραφείων ολοκληρωμένης επικοινωνίας. Δεν κρίνονται όλα στο βραβείο. Αλλά και στην προσπάθεια.
Ίσως τελικά αν δουλεύαμε λιγότερο ή ακόμα και με ένα πιο gig economy στάτους – που όλο και περισσότερο κόσμο αποκτά – τότε πιθανότατα τα αποδοτικά αποτελέσματα να ήταν εξίσου δυναμικά και ιδιαιτέρως πιο δημιουργικά. Λέω εγώ τώρα... Αλλά μάλλον έχω την εντύπωση πως δεν είμαι μόνος μου σε αυτό. Ο Κώστας Μ. ξέρει ακριβώς σε τι αναφέρομαι. Και δεν είναι ο πρώτος που το βιώνει. Ακολούθησαν κι άλλοι στην πορεία. Αλλά ο γοητευτικός είναι αλλιώς. Όμως ο νέος πρέπει να παραμείνει και ωραίος. Πως; Πολύ απλά και ταυτόχρονα πολύ δύσκολα. Αντιμετωπίζοντας με θάρρος και τόλμη τον ίδιο του τον εαυτό. «Προσέχει για να έχει», δε λέγανε παλιότερα;
Σχόλια