Όταν πήρα το αεροπλάνο για την Αθήνα, μόνο ο σύζυγος μου και οι συνάδερφοι του γραφείου μου γνώριζαν που πήγαινα. Ο λόγος, όχι βέβαια γιατί ήθελα να το κρατήσω κρυφό, αλλά γιατί ούτε εγώ το πίστευα. Έλεγα λες να είναι μια καλοστημένη φάρσα και να εκτεθούμε.
Τελικά την Παρασκευή 10/01, και εν μέσω όλων των πανηγυριών για την Ελληνική Προεδρεία καταφθάνω στη Μεγ. Βρετάνια, και στο lobby με υποδέχεται η κα Sommer. Το ραντεβού μας ήταν πραγματικότητα, 5 Έλληνες Επιχειρηματίες, άνθρωποι που στέκονται (ακόμη) στα πόδια στους, ηγούνται σοβαρών επιχειρήσεων, αλλά ασχολούνται και έχουν άποψη για τα θέματα των Θεσμικών Φορέων προσκλήθηκαν σε ένα Round Table, χαλαρής διάθεσης, αλλά (ελπίζω) μεγάλης σημασίας. Στην περίπτωση μου η εμπλοκή μου με το Γυναικείο Επιχειρείν, μέσω της θέσεως της Γενικής Γραμματέας του Συνδέσμου Επιχειρηματιών Γυναικών Ελλάδος ήταν ο καταλύτης.
Ο Υπ.Εξ. Γερμανίας κος Steinmeier μπήκε στην αίθουσα χαμογελαστός και ακομπλεξάριστος, συνοδευόμενος από το 3-μελές Επιτελείο του, και από το Πρέσβη της Γερμανίας στην Ελλάδα κο Wolfgang Dold. Η επιχειρηματική πλευρά πλαισιωνόταν και από Στέλεχος της Deutchebank στην Ελλάδα.
Η συζήτηση εκτυλίχτηκε με ελεύθερες τοποθετήσεις γύρω όμως από τρία Θέματα: Ποια ήταν η πορεία της επιχείρησης σας στην κρίση, Πως βλέπετε τις κινήσεις της Κυβέρνησης σε επίπεδο Αναπτυξιακής Πολιτικής, και Ποιες Στρατηγικές μπορούν να υλοποιηθούν θεσμικά.
Οι τοποθετήσεις όλων των συμμετεχόντων ήταν χρήσιμες, καθώς αντιλαμβάνεσαι πως βλέπει ο καθένας από την πλευρά του το θέμα, πως βιώνουμε όλοι την ίδια πραγματικότητα και ποιες είναι οι προτεραιότητες του καθενός. Δεν θα τολμήσω να αναλύσω την τοποθέτηση κάθε συμμετέχοντα για δύο λόγους: 1. Δεν είμαι εξουσιοδοτημένη να το κάνω, και 2. Μπορεί να παραποιήσω θέσεις με τις οποίες διαφωνώ, άρα δεν θα ήθελα να αδικήσω κανένα συμμετέχοντα. Θέλω όμως να μοιραστώ μαζί σας τις δικές μου θέσεις, και ξέρετε γιατί;
Ήταν οι ΔΙΚΕΣ ΜΟΥ θέσεις, και οι ανησυχίες του Φορέα μου για τη Γυναικεία Επιχειρηματικότητα. Δεν ήταν οι θέσεις ενός Πολιτικού Προσώπου, ή ενός προσώπου προσκολλώμενο σε Πολιτικό Πρόσωπο, ή Μέλος ενός Κόμματός, ή Γόνος από Τζάκι, ή Προστατευομένη...ή...ή...ή... Είμαι η κλασική Μικρομεσαία, που με πολύ δουλειά και τολμώντας να διαφοροποιηθώ όταν μπορούσα (προ κρίσης), επιβιώνω (βασικό) και αναπτύσσομαι (νομίζω τουλάχιστον). Ίσως ήταν η μοναδική μου ευκαιρία να ακούσει ένας Υπουργός την άποψη μου, την άποψη μιας Μικρομεσαίας, όχι με φωνές και ιαχές, αλλά με διεκδίκηση και επιχειρήματα.
Λοιπόν εξήγησα στο Επιτελείο του κου Υπουργού τα εξής:
- Ότι ναι η εταιρία μου πηγαίνει εξαιρετικά, αλλά πηγαίνει εξαιρετικά γιατί τελικά εγώ είμαι καλή πλοηγός μέσα στη φουρτούνα. Δεν έχω χρηματοοικονομικά εργαλεία, δεν έχω κράτος σταθερότητας, στη χώρα μας το να είσαι μικρομεσαίος άλλωστε ισοδυναμεί τουλάχιστο με φοροφυγά (αφού έτσι αντιμετωπιζόμαστε). Σε λογικές συνθήκες δεν θα πρέπε να είμαστε υποχρεωμένοι να καινοτομούμε καθημερινά, έτσι απλά για να επιβιώνουμε, ούτε να προσπαθούμε να αλλάξουμε εμείς το κλίμα σε παγκόσμιο επίπεδο που καταλήξαμε η αξιοπιστία μας ως επαγγελματίες να είναι ανάλογη με τους επαγγελματίες από το Μπανγκλαντές (ελπίζω οι ευαίσθητοι αντιρατσιστές να μην παρεξηγήσουν αυτό το σχόλιο, τι να κάνουμε όμως σε επίπεδο επιχειρείν είναι αφερέγγυοι οι Μπανγκλαντεσιανοί).
- Πώς θεωρώ το κυβερνητικό έργο;... ακόμη και αν κάποιοι σπεύσουν να δηλώσουν ότι είναι καλό, θα σπεύσω να απαντήσω ότι «Εχθρός του καλού είναι το Άριστο». Όταν αυτό το γνωρίζει ο 80-χρονος πατέρας μου που το επαναλαμβάνει διαρκώς οφείλει να το γνωρίζει ο κάθε κυβερνόν. Άριστο λοιπόν θα είναι ένα έργο όταν η ανεργία θα είναι κάτω του 5%, και όταν κάθε κίνηση που θα καταναλώνει Εθνικούς Πόρους θα έχει ανάλογο αποτέλεσμα και δεν θα είναι απλά κακή τοποθέτηση πόρων. Για να μην μπερδευόμαστε... δεν μιλάμε ούτε για απάτες, ούτε για διαφθορά, μετά από αυτό το σημείο πρέπει ο καθείς να έχει το πόστο που του αξίζει, και να μπορεί να το φέρει εις πέρας. Δεν θα ξεχάσω συνάντηση που είχα παλαιότερα με Γεν.Γραμματέα Υπουργείου, στα πλαίσια Σύμβασης που είχα με Επιμελητηριακό Φορέα ως Τεχνική του Σύμβουλος. Ο Γεν. Γραμματέας αγνοούσε ότι τα Επιμελητήρια είναι Ν.Π.Δ.Δ. Όταν αυτός ο άνθρωπος διοικεί Πόρους του Επιχειρείν, ΟΦΕΙΛΕΙ να γνωρίζει. Πολλά ακόμη ειπώθηκαν για πρόχειρη στρατηγική και σχεδιασμό. Έχω βέβαια γνωρίσει και στελέχη Υπουργείων και με ικανότητες και με γνώσεις, ερώτημα είναι πως αξιοποιούνται και αν έχουν δύναμη να κινήσουν πραγματικά το νερό στο μύλο.
- Τελειώνοντας μίλησα για τη Γυναικεία Επιχειρηματικότητα, και αναφέρθηκα ότι βεβαίως και μπορούν θεσμικά να την κινήσουν. Πως- απλά με σχεδιασμένες δράσεις, στις οποίες θα πάρουν επί της ουσίας την άποψη των γνωριζόντων. Δεν είναι ντροπή να τρέχουν τόσες Δράσεις για την Υποστήριξη της Γυναικείας Επιχειρηματικότητας και να μην περιλαμβάνονται σε αυτές οι Φορείς Πανελλαδικής Εμβέλειας εξειδικευμένους στο Γυναικείο Επιχειρείν, που έχουν άποψη, επαφή με τις τελικές δικαιούχες. Το Έργα αυτά υλοποιούνται νόμιμα, αλλά, αν... λέω αν... όμως λογαριάζαμε μια φορά ΜΕ τον ξενοδόχο ίσως τα αποτελέσματα να ήταν καλύτερα. Βλέπουμε έτσι Φορείς που εκπροσωπούν το ΣΥΝΟΛΟ των Επιχειρήσεων της χώρας να διαχειρίζονται λιγότερα κονδύλια από Σωματεία σαφέστερα μικρότερων δυνατοτήτων.
Πολλοί φίλοι, αναγνώστες θα σκεφθούν ότι θα έπρεπε να αντιδράσω, να αρνηθώ να παραβρεθώ, να τους τα πω έξω απ' τα δόντια....άλλωστε ήδη τα άκουσα αυτά. Εγώ θα πω ότι κάθε πολίτης έχει την πολιτεία που του αξίζει. Οι διαπραγματεύσεις πια δε, γίνονται στα τραπέζια με το λόγο και όχι με τα όπλα. Πέρασα από το στάδιο της «φωνής», κατάλαβα πια όμως στα 38 μου ότι ακούγομαι καλύτερα όταν η φωνή μου είναι χαμηλωμένη σε ένταση, αλλά σταθερή και διεκδικητική σε τόνο.
Σε τελική ανάλυση αν δεν κατάφερα να περάσω κανένα μήνυμα... εεεε... ήπια καφεδάκι με έναν υπουργό, λίγο το΄χετε;
Σχόλια