Την αταξία του σύγχρονου κόσμου στην πολυπλοκότητα, στην καυχησολογία, στις εξαγγελίες, στα σοβαρά προβλήματα διαβεβαιώνεται ότι θα εξομαλύνει ο ψηφιακός μετασχηματισμός του ατόμου, των επιχειρήσεων. Στήνονται αυτοσχέδια δικαστήρια κατά της παράδοσης, από ομάδες προοδευτικών. Μπορεί όμως κάποιος να αμφισβητήσει ότι με την δύναμη του παρελθόντος μπορεί κάποιος να κάνει κάτι πιο σύγχρονο από τους πλέον πιο σύγχρονους;
Μελέτησα πολλά για να φτάσω να γράψω τα ανωτέρω, όμως θα σταθώ στην συνέντευξη που έδωσε ο Πιερ Πάολο Παζολίνι στην La Stamba τον Νοέμβριο του 1975, είπε: «ξέρω ότι χτυπώντας συνέχεια το ίδιο καρφί μπορείς στο τέλος να γκρεμίσεις το σπίτι».
Ποιος και για ποια θέση: Αποπροσανατολισμός και θόλωση συνειδήσεων
Στα μεγάφωνα των συνεδρίων ακούμε για τις τρομακτικές δυσκολίες εύρεσης ανθρωπίνου δυναμικού, στις ασφάλειες, σε όλους τους κλάδους. Δεν υπάρχουν, ακούγεται, ικανά στελέχη να πιάσουν και να στύψουν την πέτρα, όπως παλιά. Δεν υπάρχουν underwriters. Οι νεότεροι που βγαίνουν από τις ανώτατες σχολές δείχνουν να είναι αποπροσανατολισμένοι. Και ψάχνουν τα υψηλόβαθμα στελέχη να βρουν τον λόγο και την λύση στο πρόβλημα. Από πού θέλουν να βρουν τη λύση, όταν οι ίδιοι διογκώνουν το αίσθημα της γενικής αταξίας, αυτό που ξεκίνησε χρόνια και ενισχύθηκε επί των μέτρων κατά της πανδημίας; Θόλωση συνειδήσεων, γενικευμένη αβεβαιότητα για το αύριο, το μεθαύριο και το μέλλον. Γιατί με αυτό τον τρόπο οι νέοι να θέλουν να δουλέψουν και πώς οι ασφαλιστικές να βρουν νέους;
Στόχοι για τους νεοπροσληφθέντες: Δυσερμηνείες, απουσία αλήθειας και αφηρημένες έννοιες
Όσο αποπροσανατολισμένα είναι τα νέα στελέχη, τόσο αποπροσανατολισμένοι είναι και οι νέοι και υφιστάμενοι και εν δυνάμει πελάτες. Οι έννοιες της παραγωγής, της υπηρεσίας, της πώλησης είναι αφηρημένες. Έχουν μέσα τους όμως πάντα ένα συστατικό κοινό για όλους, ψηφιακή επικοινωνία, ψηφιακό κανάλι, ψηφιακά σχόλια για επαλήθευση της καλής υπηρεσίας., κοινωνική δικτύωση κτλ. Στο βωμό αυτό βγαίνουν οι χρησμοί για αύξηση της παραγωγής, για ξεκάθαρη επικοινωνία, για διατήρηση του πελάτη, κτλ.
Κοινωνική δικτύωση ή φλυαρία μίας απατηλούς γνώμης.
Δεν ισχύει μόνο αυτό, αλλά πόσοι από εσάς που έχετε μεταπτυχιακές σπουδές, έχετε διεξάγει έρευνες, θα μπορούσατε να πείτε: τι αξία έχει να αναρτάς μία πληροφορία, ό,τι και να είναι αυτή, στο διαδίκτυο, τι σημαίνει να σκέφτεσαι, να γνωρίζεις, να επιχειρηματολογείς και να σχολιάζεις πάνω σε αυτή την πληροφορία;
Οι πελάτες κερδίζονται για πάντα όταν περνάνε στην γνώση από την άγνοια με τα δικά τους εφόδια
Μπορεί να διατηρηθεί έτσι η πελατεία, για πόσο; Το ζητούμενο τι είναι: να συλλέγουν οι εν δυνάμει πελάτες εξωτερικές απαντήσεις για το αν κάτι είναι καλό, χρήσιμο, ή να μαθαίνει κανείς το πώς περνάς στην γνώση από την άγνοια με τα δικά του εφόδια; Η επιτυχία και η διατήρηση της δύσκολα θα έλθει από τις έτοιμες πληροφορίες του κινητού τηλεφώνου. Τι λέτε την επιμονή στα γνωστικά αντικείμενα που ανοίγουν το δρόμο της γνώσης;
Κατά των άμορφων γνωμών που συγχέουν το καθολικό με το μερικό
Το Περισκόπιο δεν τάσσεται κατά την τεχνολογικής προόδου, κατά του τεχνολογικού οπλοστασίου των ασφαλιστικών και κάθε είδος προόδου. Τάσσεται κατά του οπλοστασίου μίας τεχνολογίας άμορφων γνωμών που δεν ενδιαφέρονται για τι διαφορά ανάμεσα στο ψεύδος και την αλήθεια. Αυτές οι άμορφες γνώμες που συγχέουν το καθολικό με το μερικό δεν δημιουργούν χάος απόψεων στους νέους που η ασφαλιστική αγορά θέλει ως εργαζόμενους και ως πελάτες; Το να καταφέρεις να πατάς ένα κουμπί είναι επιτυχία; Το να δίνεις εντολές μέσω ενός κινητού σημαίνει ότι είσαι μοντέρνος, ή ότι έχει ικανότητες στο να μπορείς να δουλέψεις με συνανθρώπους; Ας δούμε όσο περιστατικά βίας ξετυλίγονται μπροστά μας.
Παραθέτοντας στο κλείσιμο ένα γνωμικό από τον Αλβέρτο Αϊνστάιν, ας σκεφτούμε την έννοια του μέτρου και γιατί τόση μεγάλη να είναι η απόκλιση μας μεταξύ παράδοσης και τεχνολογικής προόδου από χώρες της Κεντρικής Ευρώπης που μάχονται για να στηρίξουν την παράδοση:
«Όλη η περιβόητη τεχνολογική μας πρόοδος —ο ίδιος ο πολιτισμός μας— είναι σαν ένα τσεκούρι στα χέρια ενός ψυχοπαθούς». Αλβέρτος Αϊνστάιν Γερμανοεβραίος φυσικός (1879-1955)
Σχόλια