Θέλησα να γράψω ένα σύντομο άρθρο-σχόλιο βάζοντας σε μια σειρά, όσο πιο απλά γίνεται, κάποιες σκέψεις με αφορμή την παρουσίαση από τη McKinsey μιας συνέντευξης των δύο κορυφαίων στελεχών της Interamerican, Γιάννη Καντώρου (CEO) και Vincent Teekens (COO), υπό τον τίτλο: “Agile insurance: Lessons from leaders of Greek insurer Interamerican”
Η Interamerican διατηρεί ευλαβικά ισχυρό το νόημα της πρωτοπορίας και καινοτομίας, από την πλούσια κληρονομιά των πενηντατεσσάρων ετών από την ίδρυσή της (1969). Μάλιστα, όπως αυτή η κληρονομιά στερεώθηκε κατά τις τρεις πρώτες δεκαετίες της ιστορίας της. Οι δύο έννοιες “πρωτοπορία - καινοτομία” έχουν χαρακτηρίσει καθοριστικά την μακρά περίοδο που σφραγίστηκε από τον ιδρυτή, καπετάνιο και απόλυτο ιδιοκτήτη της από το 1980 μέχρι το 2001, Δημήτρη Κοντομηνά.
*η παρουσίαση της mckinsey εδώ
Ο Κοντομηνάς ήταν ο ηγέτης που δεν αποδεχόταν να είναι δεύτερος σε τίποτε, από τα πολλά που έκανε. Μια πληθωρική, ισχυρή προσωπικότητα επιχειρηματικής ιδιοφυίας στην εποχή του, που ενέπνεε και έπειθε. Ένας πολυπράγμων, αδιαμφισβήτητος influencer. Έτσι, δημιούργησε έναν στρατό πιστών ακολούθων: εργαζομένων, συνεργατών πωλητών στο εταιρικό δίκτυο διαμεσολάβησης και μεγάλο πληθυσμό πελατών.
Είναι σαφές πως σήμερα, η Interamerican είναι μια “άλλη”-διαφορετική εταιρεία. Από τότε που πέρασε στον συνεταιριστικό ολλανδικό όμιλο Achmea (2001), άλλαξαν πολλά σε στρατηγική και προτεραιότητες. Η εταιρεία, μπορεί μεν σταδιακά να υποχώρησε στην κατάταξη μεγεθών παραγωγής ασφαλίστρων, στην πίτα της ελληνικής ασφαλιστικής αγοράς. Σε μια πίτα που βέβαια συνολικά δεν μεγάλωσε, αλλά άλλαξαν τα μερίδιά της με χαρακτηριστική τη συγκέντρωση δυνάμεων σε μεγάλες πολυεθνικές και funds. Όμως, οι αλλαγές στην εταιρεία αντισταθμίζουν αυτή την πραγματικότητα: είναι ένα άλλο στοίχημα.
Η Interamerican πλέον, έχει εστιάσει στρατηγικά στην καινοτομία και στην εξειδίκευση, στοχεύοντας να είναι η καλύτερη εταιρεία στους τομείς που την ενδιαφέρουν. Και φαίνεται να το έχει επιτύχει, προσαρμόζοντας τον μετασχηματισμό της στην ψηφιακή τεχνολογία, στις σύγχρονες εργασιακές ανάγκες, στην ευελιξία και στον έλεγχο του κόστους. Παράλληλα, προσπαθεί να είναι η εταιρεία που σέβεται απεριόριστα τον πελάτη, του παρέχει νέες εμπειρίες και του αποδίδει αξία. Στοιχεία, που αποδεικνύουν και τον σεβασμό στην παρακαταθήκη της παλαιάς Interamerican και του Κοντομηνά.
Αυτό το πέρασμα στη νέα Interamerican, αξίζει να πιστώνεται στον τεχνοκράτη Γιάννη Καντώρο και στην ομάδα στελεχών που τον υποστήριξε από το 2016 και μετά, εύλογα εντός του πλαισίου ανταπόκρισης στις επιθυμίες και κατευθύνσεις των μετόχων. Η τομή περιλαμβάνει και ένα μακρύ στάδιο δημιουργικής μετάβασης, που γεφύρωσε την αλλαγή: την περίοδο ηγεσίας του Γιώργου Κώτσαλου (2004-2016). Από τότε, μπροστά από την ποσοτική ανάπτυξη σε μέγεθος (όπου φαίνεται να έχει χάσει πόντους έναντι των μεγάλων ανταγωνιστών της και των νέων σχημάτων) άρχισε να μπαίνει η ποιοτική σημασία της βιωσιμότητας, το μεγαλύτερο βάθος του ορίζοντα.
Ήταν ο μοναδικός τρόπος, ώστε να απογαλακτιστεί η Interamerican και να αποδεσμευθεί από τη λάμψη του άστρου του ιδρυτή της, δηλαδή από τον προσωποκεντρικό χαρακτήρα της ηγεσίας (όπως ίσως το είχε προβλέψει και ο ίδιος ως νομοτέλεια, αποφασίζοντας την πώληση της εταιρείας). Με άλλα λόγια, ήταν ο τρόπος για να έχει η Interamerican μια υποσχόμενη συνέχεια: από τη λαμπρή ιστορία του leading brand, του ταυτισμένου με τον ηγέτη, να περάσει σε ένα διεκδικούμενο μέλλον του sustainable brand, του πιο συμβατού με τις επερχόμενες συνθήκες.
Προσωπικά, αισθάνομαι την ιδιαίτερη ικανοποίηση της εμπειρίας και συμμετοχής μου από θέσεις ευθύνης σε αυτή τη μετάβαση, για τις εταιρικές υποθέσεις και τη δημόσια εικόνα, την κοινωνική υπευθυνότητα και βιωσιμότητα. Τόσο στην κορύφωση της “χρυσής εποχής” Κοντομηνά (1994-2001) όσο και στην μετά Κοντομηνά περίοδο, μέχρι το τέλος του 2021. Αισθάνομαι και ευνοημένος, καθώς η αποχώρησή μου ήλθε ως συμπλήρωση μιας ολοκληρωμένης επαγγελματικής διαδρομής στην ημερομηνία λήξης που επέλεξα. Σαφώς, με τις καλύτερες προσδοκίες για το ταξίδι της Interamerican στο μέλλον.
Σχόλια