Ο Σεπτέμβρης είναι ο κατεξοχήν μήνας που ενέχει μια επαναληπτικότητα. Με την έννοια ότι οι νέες εικόνες, τα μέρη και οι γεύσεις περιορίζονται. Προσπαθούν να χωρέσουν εκ νέου στο κουτί της νόρμας ή σε περιπτώσεις, μιας κάποιας ρουτίνας. Συχνά μιας ρουτίνας που ενέχει κόπο ή και δημιουργία.
Το φαινόμενο της δημιουργικής επανάληψης μπορεί να μοιάζει περισσότερο με ιεροτελεστία. Μια πράξη σχεδόν εμμονική ή μια πρακτικότητα που εν τέλει μπορεί να καταφέρει να βάλει τάξη σε ένα φαινομενικό χάος. Να εμβαθύνει πετυχαίνοντας μια διάτρηση της “επιφάνειας” μέσα από μια κοπιαστική επαναληπτική διαδικασία που γεννά έναν ρυθμό, τελικά ακούραστο, με την δική του δυναμική.
Χρόνος, κόπος, παραλλαγή, δημιουργία. Με επαναληπτική γραφή, αναγνώση, πλέξη, μοτίβα, πράξεις, χειρόγραφα και εργόχειρα. Έντεκα εικαστικοί συνθέτουν μια συλλογική οπτική γύρω από την ατομική, αλλά και κοινή έννοια της ‘Επανάληψης’ στα έργα που συνδιαμορφώνουν δύο συνεχόμενες εκθέσεις, στον Πόρο και στην Αθήνα.
Πολλαπλές και άκρως δημιουργικές Επαναλήψεις
Η CITROΝΝΕ Gallery παρουσιάζει στον χώρο της στην Αθήνα την έκθεση Επαναλήψεις ΙΙ. Η έκθεση αυτή είναι η οργανική συνέχεια της έκθεσης Επαναλήψεις η οποία θα ακολουθήσει την παράλληλη λειτουργία της στον Πόρο ώς τις 17/9.
Στο δεύτερο μέρος της έκθεσης στην Αθήνα, οι συμμετέχοντες καλλιτέχνες διευρύνουν την θεματική της έκθεσης με νέες ad hoc δημιουργίες, αλλά και με επαναπροσδιορισμό παλαιοτέρων ιστορικών έργων.
Η επαναληπτική γραφή είναι αναπόσπαστο κομμάτι της καλλιτεχνικής πρακτικής της Μυρτώς Ξανθοπούλου. Οι φράσεις στα έργα της λειτουργούν κυριολεκτικά ενώ ταυτόχρονα αποτελούν και οπτικής υφής διακυβεύματα.
Η αφετηρία και το υλικό των έργων της Νίνας Παπακωνσταντίνου είναι το κείμενο. Στα έργα της μεταγράφει άλλοτε ολόκληρα και άλλοτε μέρη βιβλίων, χρησιμοποιώντας καρμπόν σε επάλληλα στρώματα.
Το έργο της Θάλειας Χιώτη προέρχεται από παράξενες, διασταυρούμενες, υποδόριες αναγνώσεις. Ο υπαινιγμός και η αποδόμηση της αφήγησης είναι ο κεντρικός της άξονας.
O Beppe Caturegli ενσωματώνει στα έργα του ποικίλες πολιτισμικές αναφορές και κοινούς τόπους.
Η Μαρία Οικονομοπούλου δουλεύει πάντα σε ενότητες οι οποίες χαρακτηρίζονται από την τεχνική ενός χρονοβόρου ‘έργο – χειρ(ου)’. Δηλώνει ότι «Η επανάληψη, ή καλύτερα, η παραλλαγή σε ένα θέμα μου προσφέρει συγκέντρωση, τον χρόνο που χρειάζομαι για να σκεφτώ το περιεχόμενο του έργου και μία απίστευτη ελευθερία».
Η επανάληψη και η επίπονη χειρωνακτική εργασία επιβάλλει την τάξη η οποία εκδηλώνεται στις ψυχαναγκαστικές χειρωνακτικές διαδικασίες και τα εμπλεκόμενα συστήματα στα έργα της Χριστίνας Μήτρεντσε, με βασικό υλικό της τα παλιά βιβλία.
Το έργο του Νίκου Αλεξίου “Red Curtain” έχει την διάρθρωση και την δομή της ‘πλέξης’ σε ένα βασικό, επαναλαμβανόμενο μοτίβο.
Ο Αλέκος Κυραρίνης χαράσσει ένα ‘πλέγμα’, ένα ανάπτυγμα ρυθμικών στοιχείων και μοτίβων στο ‘τοτεμικό’ γλυπτό, κατ’ ανάμνηση της μνημειακής αρχιτεκτονικής τέχνης, το οποίο δημιούργησε ειδικά για την έκθεση.
Στα έργα ο Νίκος Ποδιάς χρησιμοποιεί χειροποίητα χαρτιά, χρησιμοποιημένα φακελάκια τσαγιού και papier maché, τα οποία εξελίσσονται σε ζωγραφικές επιφάνειες, αλλά και υλικό για τρισδιάστατες κατασκευές.
H ποιητική χρήση του πλέγματος εκδηλώνεται στα έργα της Έφης Σπύρου. Στα έργα της δημιουργεί σκέψεις πάνω στις έννοιες του φωτός και του σκότους, του οικείου και του Άλλου, πλέκοντας μαύρες υφασμάτινες και έγχρωμες βιομηχανικές ανακλαστικές ταινίες.
Ο Πάνος Χαραλάμπους στην ενότητα «Λογαριασμοί» συνθέτει ζωγραφικές επιφάνειες χρησιμοποιώντας φύλλα καπνού, πάνω στις οποίες γράφει αριθμούς, πράξεις, χρονολόγια.
Εικαστικοί: Νίκος Αλεξίου, Beppe Caturegli, Αλέκος Κυραρίνης, Χριστίνα Μήτρεντσε, Μυρτώ Ξανθοπούλου, Μαρία Οικονομόπουλου, Νίνα Παπακωνσταντίνου, Νίκος Ποδιάς, Έφη Σπύρου, Θάλεια Χιώτη και Πάνος Χαραλάμπους
Διάρκεια: 5 Σεπτεμβρίου – 7 Οκτωβρίου 2023
Σχόλια