Ο νέος χώρος της Μαγδαληνής δεν είναι ούτε κατάστημα, ούτε γκαλερί, ούτε σύγχρονο υφασματάδικο. Δεν έχει ταμπέλα, ούτε κάποια παραφορτωμένη βιτρίνα που να κραυγάζει το περιεχόμενο της δουλειάς της.
Και κάπως έτσι αφαιρώντας πληροφορία(ες) που έχουμε συνηθίσει να μας δίνονται πριν ακόμα τις ζητήσουμε στα πλαίσια ενός αστικού τοπίου και μιας αγοράς, φτάνουμε στην ουσία του νέου της χώρου δίπλα στο Μουσείο Γουλανδρή στο Παγκράτι αλλά και της δουλειάς της Μαγδαληνής.
Καθώς μια σειρά από στίπες κατά μήκος της βιτρίνας δίνουν μια φυσική αύρα με την κίνηση που προέρχεται από το ελαφρό αεράκι των ημερών, συγκεντρώνουμε την προσοχή μας στα κατά τόπους, γεμάτα χρώμα αντικείμενα μέσα στο αφαιρετικό σκηνικό που μπορούμε να παρατηρήσουμε από τη βιτρίνα με πλήρη διαφάνεια.
Μεταξωτα μαντήλια δημιουργημένα με μετάξι από το Σουφλί, πετσέτες που κάπως απροσδιόριστα θυμίζουν άλλοτε μεσσηνιακή ύπαιθρο και άλλοτε κυκλαδίτικες ακρογιαλιές, τσάντες και σκουλαρίκια που κάπως φέρνουν σε ζωηρούς καμβάδες πάνω στους οποίους μια τολμηρή μίξη έντονων χρωμάτων μοιάζει να μην έχει στεγνώσει ακόμα.
Χτυπάμε το κουδούνι
Από το ισόγειο που συναρμόζει στοιχεία showroom, σύγχρονης γκαλερί και καταστήματος, με τις προθήκες να δομούν ένα ακαθόριστο μα ταυτόχρονα γεωμετρικό αρχιτεκτονικό παζλ έως τον πάνω χώρο, το γραφείο της Μαγδαληνής από όπου καθημερινά εργάζεται, μας χωρίζει ένα πάτημα.
Στο κουδούνι. δεξιά της γυάλινης πόρτας με τα αρχικά M.K.E στο πόμολο και το σημείωμα που γράφει “Είμαι πάνω και δουλεύω στο γραφείο μου αλλά αν μου χτυπήσετε το κουδούνι θα χαρώ να κατέβω για να σας γνωρίσω”.
Και γνωρίζοντας την Μαγδαληνή καταλαβαίνεις ακριβώς αυτό. Ότι ανήκει σε μια κατηγορία δημιουργών που ταξιδεύουν με τους δικούς τους όρους σε κάθε στάδιο της πορείας τους, όχι από αλαζονεία, αλλά από μια εσωτερική ανάγκη να παραμείνουν πιστοί στο δικό τους μονοπάτι εκφραστικότητας.
Ένα μονοπάτι που στην προκειμένη περνά ελεύθερα μέσα από αλλεπάλληλους πειραματισμούς με μαρκαδόρους και φύλλα χαρτιού, νερομπογιές και υφές διαφορετικές, φωτογραφίσεις με μη-μοντέλα δίπλα στη φύση ή σε τοποθεσίες αναπάντεχες.
Μέσα από γεωμετρίες και αποδόμηση μορφών, πτυχές που ξεπηδούν από αγάλματα της ελληνικής αρχαιότητας, μέρη από στάχυα και ελιές που φυτρώνουν στη σημερινή Μάνη και αναπλάθονται μέσω της επεξεργασίας τους στον υπολογιστή, εκτυπώσεις σε διαφορετικά υλικά και αντικείμενα.
Στην απέναντι όχθη των θέλω και των δεδομένων της αγοράς, του μάρκετινγκ και του visual merchandising υπάρχει η ροή της δημιουργικής διαδικασίας που δεν υπακούει αλλά συμπαρασύρει, αναπλάθει τα δεδομένα σε ένα ρυάκι περισσότερο εικαστικό και ανοιχτό στις διαφορετικές αναγνώσεις και τις συνέργειες.
Υπάρχουν χώροι με τη μαγιά του ανοιχτού καλέσματος και του απροσδόκητου, στο πλάι μιας στρατηγικής, και με το κουδούνι πάντα διαθέσιμο σε “κοινή” θέα.
Σχόλια