H έκθεση του Στρατή Ταυλαρίδη στον ανεμόμυλο της Αστυπάλαιας

Να αφαιρέσει βάρη, τα πολλαπλά αντικείμενα της καθημερινότητας αλλά και τα νοερά μπαγάζια ενός αστικού ή απλά πιεστικού, αγχωτικού, βεβιασμένου και συχνά εικονικού τρόπου ζωής.

Να επιστρέψει ακόμα και ξυπόλητος στη γη, να γειωθεί πάνω στην αίσθηση της ζεστής άμμου, να αφεθεί στο έντονο άγγιγμα του ήλιου, να δει αλλιώτικά μέσα από το εκτυφλωτικό φως που λούζει τα ελληνικά νησιά αυτή την εποχή.

Να περπατήσει αργά και σε χρόνο οργανικό έναν τόπο όσο κακοτράχαλο, τόσο εύθραυστο, όσο ξερό, τόσο γεμάτο με ομορφιά, όσο απλό και ήσυχο, τόσο γεμάτο με νόηματα και όσο διαφορετικό από τα μέρη που πολλοί από εμάς έχουμε συνηθίσει να κινούμαστε, τόσο βαθιά οικείο και εξαγνιστικό.

«αυτό που λείπει, ορίζει αυτό που μένει»

Με τις σκέψεις αυτές φτάνουμε και ως την νέα έκθεση του εικαστικού Στρατή Ταυλαρίδη κάπου στο μεταίχμιο πολιτισμικά ανάμεσα στα Δωδεκάνησα και τις Κυκλάδες και μέσα σε έναν φθαρμένο από τον χρόνο ανεμόμυλο της Αστυπάλαιας, της Αστυπαλιάς όπως την ονομάζουν οι ντόπιοι, της “παλιάς” πόλης όπως σημαίνει το όνομά της.

Ο Στρατής, έπειτα από αλλεπάλληλα καλοκαίρια στο συγκεκριμένο νησί, επιστρέφει με την πρώτη του ατομική έκθεση στον τόπο αυτόν και ένα έργο από χειροποίητο χαρτί που ξετυλίγεται σε μήκος έξι μέτρων.

Άλλωστε είναι γνωστός για τα σύγχρονα διάτρητα έργα του από χαρτί, τα οποία δημιουργεί για πάνω από μία δεκαετία με την δική του σχεδιαστική «γλώσσα», χρησιμοποιώντας την τεχνική paper-cut, ένα χειρουργικό νυστέρι και χειροποιήτα ασιατικά χαρτιά που ζυγίζουν μόλις λίγα γραμμάρια.

Το αποτέλεσμα είναι ένα εύθραυστοτοπίο, διάτρητο, γεμάτο σκιές σιωπή αλλά και μια απροσδιόριστη παρουσία, ενδεχομένως, της φράσης φέρει πάνω του «αυτό που λείπει, ορίζει αυτό που μένει» που συμπυκνώνει τα χρόνια της δουλειάς του Στρατή Ταυλαρίδη σε μία ανάσα.

Αιθέριες παρουσίες σε τόπους ανοιχτούς

Η φρέσκια οπτική και η απέριττη αισθητική αλλά και η τεχνική paper-cut πάνω στο λεπτεπίλεπτο χαρτί που ενίοτε κινείται στον εσωτερικό χώρο από το απαλό αεράκι που μπαίνει από το παράθυρο ή στη φορά του βαδίσματος των παρευρισκόμενων, στρέφουν το βλέμμα του παρατηρητή στην απουσία.

Την έννοια της αφαίρεσης και σε πιο ευαίσθητες, αχνές γραμμές που κρύβονται κάτω από την λεπτή επιφάνεια της απλότητας και κάνουν την εμφάνιση τους όλο και σπανιότερα στον σύγχρονο τρόπο ζωής.

Παράλληλα στο έργο του εμφανίζεται το τοπίο που, έχει υφανθεί στη σκέψη του, και κυρίως στην σπείρα που μοιάζει να συγγενεύει παράδοξα με τις σκαλισμένες εδώ και αιώνες χαράξεις που συναντά κανείς στις πέτρες του νησιού.

O Στρατής μέσω της τεχνικής του καταφέρνει τελικά να «ζωγραφίζει» περίπλοκες συνθέσεις που ισορροπούν ανάμεσα στην ακρίβεια και την ευθραυστότητα, σε κόσμους του προκύπτουν μέσα από την αφαίρεση της ύλης, μη προσπαθώντας να επιβληθούν μέσω της παρουσίας τους στον χώρο, αλλά που απλά παραμένουν εκεί.

Ακριβώς όπως και αυτοί οι τόποι, “ανοιχτοί” σε όσους θέλουν να τους αντικρύσουν, να συγχρονιστούν μαζί τους, αφήνοντας το παρελθόν και το παρόν να ανασάνουν μέσα σε απ’ το χαρτί, σε μια καλοκαιρινή έκθεση μέσα σε έναν παλιό ανεμόμυλο.

Με την υποστήριξη του Πολιτιστικού Μορφωτικού Συλλόγου Αστυπάλαιας “Μαξούλια 2025”και του Δήμου Αστυπάλαιας.

Πληροφορίες:

Διάρκεια: Έως τις 08.08.2025

Χώρος: Ανεμόμυλος, Χώρα, Αστυπάλαια

Ωράριο λειτουργίας έκθεσης: Καθημερινά 21:00 – 23:00