Η περίπτωση Μπισμπίκη είναι ένα καλό case study για την ασφαλιστική αγορά, τους δικηγόρους και τη Δικαιοσύνη

Το case study είναι το εξής:

α) Εάν ο ηθοποιός οδηγούσε μεθυσμένος (δεν έχει αποδειχθεί) τότε υπάρχει ποινική δίωξη, πρόστιμο από την δικαιοσύνη και οι ασφαλιστικές δεν υποχρεούνται να αποζημιώσουν. Γενικότερα οι ασφαλιστικές δεν αποζημιώνουν τις αδικοπραξίες. Όμως, τα θύματα του τροχαίου μπορούν να ενάγουν τόσο τον ηθοποιό όσο και την ασφαλιστική του προκειμένου να πάρουν τα λεφτά των αποζημιώσεων

β) Εάν ο ηθοποιός δεν οδηγούσε μεθυσμένος (όπως ισχυρίζεται), οι ασφαλιστικές μπορούν να επικαλεστούν την απόφαση του δικαστηρίου περί εγκατάλειψης και να μειώσουν τις αποζημιώσεις ή να στραφούν νομικά εναντίον του πελάτη τους για την στάση του. Σε κάθε περίπτωση, εάν τα θύματα θεωρούν ότι οι αποζημιώσεις δεν είναι επαρκείς, μπορούν να στραφούν και εναντίον του δράστη.

γ) Η εγκατάλειψη τροχαίου χωρίς θύματα είναι αστικό αδίκημα και εάν ο ηθοποιός είχε κάποια ασφαλιστική κάλυψη για αστικά αδικήματα μπορεί να πάρει λεφτά για να πληρώσει τα θύματα ή τα θύματα να ζητήσουν απευθείας λεφτά από τον δράστη και αυτός να ζητήσει από την ασφαλιστική. Το τι κατάληξη θα έχουν οι αγωγές ουδείς το γνωρίζει.

δ) Η εγκατάλειψη τροχαίου με θύματα (δεν είχε το συγκεκριμένο) είναι ποινικό αδίκημα και επισύρει κράτηση. Εκεί οι ασφαλιστικές δεν μπορούν να βοηθήσουν τον πελάτη τους, αλλά τα θύματα μπορούν να ενάγουν και τον θύτη και την ασφαλιστική του, προκειμένου να πάρουν τη μέγιστη αποζημίωση.

Σε κάθε περίπτωση, είχαμε την πρώτη δικαστική απόφαση για την εγκατάλειψη μετά το τροχαίο και το πρόστιμο, την οποία μπορούν να επικαλεστούν τόσο τα θύματα όσο και η ασφαλιστική του ηθοποιού εάν χρειαστεί να εμπλακούν στις μεταξύ τους «τριγωνικές» νομικές σχέσεις.