Οι ασφαλίσεις κατά φυσικών καταστροφών, το underwriting των εταιρειών και οι κρυφοί κίνδυνοι των ασφαλιστικών κενών

Όμως πίσω από τα θεωρητικά επινίκια και τις θριαμβολογίες, θα πρέπει να δούμε και τις υπηρεσίες που μπορούν να απολαύσουν οι ασφαλισμένοι. Κατ' αρχήν πολύ σωστά ασφαλίζονται οι επιχειρήσεις με τζίρους πάνω από 500.000 ευρώ. Η ασφάλιση όμως για τις αποζημιώσεις θα πρέπει να περιλαμβάνει και ασφάλιση για συνέχιση εργασιών (business continuity). Το να αποζημιωθεί μόνο η επιχείρηση, χωρίς να διασφαλιστεί η επόμενη μέρα που μπορεί να είναι κλειστή λόγω επισκευών, είναι ουσιαστικά 'μισή ασφάλιση'. 

Εκεί χρειάζεται μία προσεκτική ανάλυση αναγκών από τον ασφαλιστικό σύμβουλο προκειμένου να έχει την κάλυψη στο υψηλότερο επίπεδο. 

Σε ότι αφορά την ασφάλιση ακινήτων και κατοικιών εκεί διαφοροποιείται το ασφάλιστρο και το είδος ασφάλισης ανάλογα με το είδος του ακινήτου, την ηλικία του ακινήτου, την τοποθεσία του ακινήτου. Αυτοί οι 3 παράγοντες διαμορφώνουν το σωστό underwriting του κινδύνου.

Ο κίνδυνος της αποφυγής του ρίσκου και οι λεπτομέρειες στις εξαιρέσεις

Ο μεγαλύτερος κίνδυνος υπασφάλισης (μειωμένης ασφάλισης) προέρχεται από την αποφυγή ανάληψης του κινδύνου. Με απλά λόγια, οι ασφαλιστικές αρνούνται να ασφαλίσουν σπίτια και επιχειρήσεις που βρίσκονται σε 'επικίνδυνες' (και άνευ εισαγωγικών). Είδαμε για παράδειγμα ότι κατά την διάρκεια των επεισοδίων του Δεκεμβρίου 2008, μόνο μία επιχείρηση στα Εξάρχεια ήταν ασφαλισμένη έναντι κινδύνων από βίαια επεισόδια. Επίσης υπήρχαν και άλλες επιχειρήσεις που επειδή δεν ήταν ασφαλισμένες κατά 'οχλαγωγίας' (προσέξτε την λεπτομέρεια στη λέξη) αλλά μόνο για καταστροφές, δεν αποζημιώθηκαν.  

Οι ανασφάλιστες κατοικίες πριν το 1985

Στις ασφαλίσεις κατοικιών κατά φυσικών καταστροφών, μπορεί οι ασφαλισμένοι να έχουν πληγεί από φυσικές καταστροφές αλλά να υπάρχουν θέματα είτε με αυθαιρεσίες (που ανακαλύπτονται κατά την αποζημίωση) ή με την παλαιότητα του κτηρίου. Για παράδειγμα στους σεισμούς, σπανίως αναλαμβάνουν ασφαλίσεις κατοικιών πριν του 1985 ενώ υπάρχουν και εταιρείες που δεν ασφαλίζουν σπίτια προ του 1960.  

Απ' αυτά συνειδητοποιουμε ότι τουλάχιστον το 60% των κατοικιών που είναι κατασκευασμένα (σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη) δεν εντάσσονται στις ασφαλίσεις. Επίσης στα υπόλοιπα μικρότερα αστικά κέντρα, υπάρχουν πολλά προβλήματα με τα κτηματολόγια (ιδιοκτησίες), με την πολεοδομία (αυθαιρεσίες), τις συνιδιοκτησίες κλπ. Όλα αυτά τα σπίτια παραμένουν ανασφάλιστα και ίσως παραμείνουν για μεγάλο χρονικό διάστημα. Τέλος υπάρχουν και τα σπίτια στα χωριά, των οποίων η ασφαλιστική αξία είναι αμεληταία και γι' αυτό οι κάτοικοι αποφεύγουν να τα ασφαλίσουν. 

Ουσιαστικά μόνο τα πολύ καινούργια οικήματα στα αστικά κέντρα που δεν έχουν πολεοδομικές παραβάσεις και έχουν υψηλή ασφαλιστική αξία χρήζουν ασφάλισης από τις ασφαλιστικές. Και αποζημίωσης βεβαίως. Γιατί εάν ασφαλίσει κάποιος ένα ακίνητο με οικοδομικές αυθαιρεσίες, δεν πρόκειται να αποζημιωθεί. Αυτό συμβαίνει και γιατί οι ασφαλιστικές θέλουν να είναι απολύτως νομότυπες αλλά και γιατί είναι μία προσπάθεια να αποφύγουν αποζημιώσεις σε περίπτωση φυσικής καταστροφής.