Food for Thought

Η Ελλάδα των 2.000 ωρών: Δεύτερη στον κόσμο σε υπερεργασία

Κοινοποιήστε

Σχολιάστε

Διαβάζεται σε 2 λεπτά

Η Ελλάδα των 2.000 ωρών: Δεύτερη στον κόσμο σε υπερεργασία

Δεύτερη στον κόσμο η Ελλάδα σε υπερεργασία – πίσω μόνο από το Μεξικό, μπροστά από ΗΠΑ και Καναδά. Τι λέει αυτό για την κουλτούρα μας και το μοντέλο ανάπτυξης που (δεν) αλλάζει;

Σύμφωνα με νέα διεθνή έρευνα της iSelect, η Ελλάδα είναι η δεύτερη χώρα στον κόσμο με τους πιο καταπονημένους εργαζόμενους, αμέσως μετά το Μεξικό. Οι αριθμοί είναι αμείλικτοι: πάνω από 2.000 ώρες εργασίας τον χρόνο, 59% καθημερινό στρες και χαμηλότερες αποδοχές από τον μέσο ευρωπαϊκό όρο.

Κι όμως, μιλάμε για μια χώρα που θεωρητικά έχει αφήσει πίσω της στα πολύ δύσκολα χρόνια της κρίσης, καθώς το ΑΕΠ αυξάνεται, οι επιμέρους οικονομικοί δείκτες και η απσχόληση βελτιώνονται.

Πίσω από τα νούμερα όμως, υπάρχει μια κοινωνία εξουθενωμένη - όχι μόνο οικονομικά αλλά και ψυχικά. Η έρευνα κατατάσσει 26 χώρες βάσει ωρών εργασίας, ημερών άδειας, μισθών, επιπέδων στρες και αναζητήσεων για τον όρο “burnout”.

Στην κορυφή, το Μεξικό με 2.311 ώρες εργασίας και τον χαμηλότερο μέσο μισθό (11.735 ευρώ). Αμέσως μετά, η Ελλάδα: 32 ημέρες άδειας, 2.025 ώρες εργασίας και μέσο μισθό 21.113 ευρώ.

Με άλλα λόγια, δουλεύουμε πολύ, πληρωνόμαστε μέτρια και οι κίνδυνοι για την ψυχική υγεία ελλοχεύουν όλο και πιο πολύ.


Μια «ακτινογραφία» σε διεθνές επίπεδο

Σύμφωνα με τα στοιχεία της έρευνας, ο Καναδάς κατατάσσεται τρίτος, με υψηλό μέσο μισθό (48.901 €) και λιγότερες ώρες εργασίας (1.955 ετησίως) σε σχέση με το Μεξικό και την Ελλάδα. Ωστόσο, οι εργαζόμενοι έχουν μόνο 21 ημέρες άδειας και 58% βιώνουν καθημερινό στρες, δείχνοντας ότι ο υψηλός μισθός δεν αρκεί για να προλάβει την εξουθένωση.

Παρότι προσφέρει τις περισσότερες ημέρες άδειας από όλες τις χώρες της πεντάδας (38 ημέρες), οι Μαλτέζοι εξακολουθούν να εργάζονται 2.038 ώρες ετησίως και να αναφέρουν υψηλά επίπεδα στρες (58%). Με μισθό 31.775 €, βρίσκονται στη μεσαία κατηγορία, αλλά εμφανίζουν τις περισσότερες αναζητήσεις για “burnout” (20 ανά 100.000 κατοίκους).

Οι ΗΠΑ έχουν μόλις 11 ημέρες άδειας τον χρόνο — τις λιγότερες στην έρευνα. Οι Αμερικανοί εργάζονται σχεδόν 2.000 ώρες ετησίως, ενώ το 50% αναφέρει καθημερινό στρες. Παρότι έχουν τους υψηλότερους μισθούς (76.698 €), η εργασιακή κουλτούρα “always on” παραμένει βαθιά ριζωμένη, οδηγώντας τη χώρα στην πέμπτη θέση (52,5).

Ο Andres Gutierrez, Γενικός Διευθυντής Υγείας της iSelect, σχολιάζει:

«Η υπερεργασία δεν έχει να κάνει μόνο με τις πολλές ώρες στο γραφείο — αφορά επίσης την κουλτούρα και τις οικονομικές πιέσεις γύρω από την εργασία. Οι παρατεταμένες ώρες αυξάνουν τα επίπεδα στρες και εξουθένωσης, τα οποία με τη σειρά τους οδηγούν σε σοβαρά προβλήματα υγείας που επιβαρύνουν τόσο τους εργαζομένους όσο και τους εργοδότες».

«Όταν οι εργαζόμενοι είναι πιο ήρεμοι και λιγότερο στρεσαρισμένοι, είναι πιο υγιείς και χρειάζονται λιγότερη ιατρική φροντίδα. Η επένδυση στην ισορροπία και στην ψυχική ευεξία αποδίδει τόσο σε προσωπικό όσο και σε εταιρικό επίπεδο».

Οι Σκανδιναβικές χώρες δείχνουν τον δρόμο της ισορροπίας ζωής – εργασίας

Η Δανία (18,8) κατατάσσεται ως η λιγότερο υπερεργασμένη χώρα στον κόσμο, με τη Νορβηγία (27,2) να ακολουθεί. Οι δύο αυτές σκανδιναβικές χώρες αποτελούν πρότυπο για το πώς μπορεί να συνδυαστεί η παραγωγικότητα με την ευημερία, χάρη σε ένα μοντέλο που ενσωματώνει γενναιόδωρες άδειες (πάνω από 35 ημέρες ετησίως), συντομότερες εργάσιμες ώρες (1.704 στη Δανία και 1.790 στη Νορβηγία) και ευέλικτες πολιτικές εργασίας.

Η οικογενειακή ζωή υποστηρίζεται ενεργά μέσω πολιτικών όπως εκτεταμένες γονικές άδειες και ευέλικτα ωράρια, που βοηθούν τους εργαζόμενους να συνδυάζουν τις επαγγελματικές τους υποχρεώσεις με τη φροντίδα των παιδιών και την προσωπική τους ζωή.

Με μισθούς από τους υψηλότερους στην έρευνα (περίπου 112.700 αυστραλιανά δολάρια στη Δανία και 150.000 στη Νορβηγία), οι εργαζόμενοι απολαμβάνουν οικονομική ασφάλεια χωρίς να θυσιάζουν την ευεξία τους. Εκεί, η έμφαση δίνεται στην αποτελεσματικότητα και όχι στην παρουσία για την παρουσία — δημιουργώντας πιο υγιείς, πιο χαρούμενους και συχνά πιο παραγωγικούς εργαζόμενους.

Το «σκανδιναβικό μοντέλο» αποδεικνύει ότι η ισορροπία δεν είναι πολυτέλεια, αλλά πολιτισμική επιλογή — και τελικά, ωφελεί εξίσου εργαζόμενους και εργοδότες.