Οι άνθρωποι θέλουν να προβλέπουν, να ξέρουν τι θα τους ξημερώσει για να νιώθουν ασφάλεια. Όμως, για φανταστείτε να μπορούσαμε όλοι μας να ήμασταν μέντιουμ και να γνωρίζαμε τι ακριβώς θα μας συμβεί την επόμενη μέρα. Ποιους θα συναντήσουμε, πόσα λεφτά θα κερδίσουμε, πόσες ώρες ακριβώς θα κοιμηθούμε και πάει λέγοντας.
Έτσι προκύπτει η έννοια του προγράμματος. Κάνουμε ατελείωτες “to do lists” τις οποίες τις ενσωματώνουμε σε ένα καλό application και έτσι δημιουργούμε μία προβλέψιμη πραγματικότητα. Και τι γίνεται όταν προκύψει κάτι νέο, κάτι καινούριο, κάτι διαφορετικό;
Θυμώνουμε. Βγαίνουμε από το πρόγραμμα. Από το πλαίσιο. Και όντας θυμωμένοι δεν μπορούμε να προσαρμοστούμε στη νέα αυτή, έστω και στιγμιαία, πραγματικότητα.
Αποτέλεσμα; Χάνουμε ευκαιρίες. Ευκαιρίες είτε για να περάσουμε απλά ευχάριστα την ώρα μας, είτε εποικοδομητικά σε επίπεδο προσωπικής αλλά και επαγγελματικής εξέλιξης. Χάνουμε ευκαιρίες με νόημα!
Υπάρχει όμως και κάτι άλλο εδώ!
Πόσο βαρετή είναι η ζωή μας όταν καθημερινά ακολουθούμε το πρόγραμμα που έχουμε στήσει. Έχετε αναρωτηθεί ποτέ; Δεν υπάρχει έκπληξη, δεν υπάρχει challenge, δεν υπάρχει diversity βασισμένο στην τυχαιότητα. Και όταν λείπουν αυτές οι ποιότητες, τότε πώς μπορούμε να είμαστε δημιουργικοί; Πώς μπορούμε να εκφράσουμε αυτό που είμαστε στη δεδομένη χρονική στιγμή; Πώς μπορούμε να πάμε ένα βήμα παρακάτω;
Όταν πέφτω πάνω σε προβλέψιμους ανθρώπους, που ξέρω τι θα φάνε, πότε θα κοιμηθούν, πότε θα πάνε στη δουλειά, πότε ακριβώς θα πιουν καφέ, τι ακριβώς θα πούνε ή θα γράψουν σε ένα μήνυμα, ποιους θα δουν και τι θα συζητήσουν και αυτό το επαναλαμβάνουν σε καθημερινή βάση, τότε προσγειώνομαι απότομα. Βαριέμαι! Αυτοί οι άνθρωποι πολύ σπάνια έχουν να δώσουν κάτι καινούριο, να παράξουν μία νέα ιδέα που θα επηρεάσει τόσο τη δική τους όσο και τη ζωή των άλλων θετικά, πολύ σπάνια είναι σε θέση να παράξουν αληθινή αξία για τους συνανθρώπους τους και επίσης, πολύ σπάνια, είναι ανοικτοί στο νέο και στη διεύρυνση. Και το πρόβλημα είναι ότι δεν κατανοούν ότι μ’ αυτόν τον τρόπο καταδικάζουν τον ίδιο τους τον εαυτό.
Αν θέλετε πραγματικά να ζήσετε μία ζωή ποικιλόμορφη, που να έχει ουσία καταρχήν για εσάς τους ίδιους, ξεκινήστε από τώρα κιόλας, απ’ αυτή τη στιγμή, να κάνετε έστω και κάποιες μικρές ανατροπές. Ξεκινήστε να μαθαίνετε την τέχνη της αυτο-πρόκλησης, όπως μου αρέσει να λέω. Βάλτε στην άκρη το strict πρόγραμμά σας, πείτε όχι στη «γκετοποίηση», ανοιχτείτε και κάντε «τρέλες.» Τότε θα απελευθερωθείτε και η δημιουργική ενέργεια θα σας κατακλύσει.
Μην είστε προβλέψιμοι! Μην είστε βαρετοί! Μην ζείτε τη ζωή σας σαν να είναι ένα σενάριο από μία ταινία που τόσο εσείς όσο και οι άλλοι την έχετε χιλιοδεί! Εκπλήξτε τον εαυτό σας! Γίνετε μετα-καινοτόμοι! Γίνετε «καλλιτέχνες» και καθημερινά, στιγμή τη στιγμή, σκιτσάρετε τη δική σας πραγματικότητα! Και όποιος «χωράει» ας μπει!
Σχόλια