Πολλές φορές αφήνουμε την ιστορία του παρελθόντος να γίνει η ιστορία του μέλλοντος μας. Κάποιες τραυματικές εμπειρίες εμποδίζουν όλη μας την ζωή. Έτσι δεν επιτρέπουμε τον εαυτό μας να εξελιχθεί. Όλοι μοιραζόμαστε ένα μαζικό ασυνείδητο νου, διαμορφωμένο από τις μνήμες και τα πρότυπα συμπεριφοράς σε όλη την ιστορία της ανθρωπότητας. Για να απαλλαγούμε από την προσκόλληση στο παρελθόν πρέπει να κάνουμε δύο πολύ σημαντικά βήματα. Αποδοχή και συγχώρεση.
Με την αποδοχή
- Γινόμαστε φίλοι με την παρούσα στιγμή και κόβουμε την σύνδεση που κάνουμε με το παρελθόν μας.
- Σταματάει η εσωτερική πάλη, η δυστυχία και η απώλεια ενέργειας
- Αλλάζει η διάθεση μας
- Βλέπουμε την ζωή με άλλο μάτι. Ανοίγονται καινούργιες ευκαιρίες
Όταν καταφέρουμε να αποδεχτούμε το παρελθόν η ζωή μας μεταμορφώνεται και θετικά πράγματα αρχίζουν συμβαίνουν. Νέες σκέψεις οδηγούν σε διαφορετικά συναισθήματα. Όταν υπάρχει αποδοχή, μπορεί κανείς να αφήσει πίσω του ότι έγινε, και να προχωρήσει μπροστά. Η μη αντίσταση σε αυτό που συμβαίνει, η απουσία προσκόλλησης σε λανθασμένες πεποιθήσεις, μας οδηγεί σταδιακά στην ευτυχία.
Η συγχώρεση είναι
- Καθοριστική για την υγεία και την πνευματικότητα μας
- Είναι δύσκολη γιατί εμπεριέχει πάλη με το εγώ
- Είναι μια πράξη δύναμης και υπεροχής. Η συγχώρεση αφορά κυρίως εσάς και όχι το πρόσωπο που συγχωρείτε. Έχει να κάνει με την εξέλιξη και την απελευθέρωση σας.
- Βοηθά στην αυτογνωσία
Ξεκινήστε αφήνοντας πίσω τα συναισθήματα που σας δένουν με το παρελθόν. Κατανοείστε τα, εξωτερικεύστε τα, και σπάστε τις αλυσίδες που σας κρατούν δέσμιους. Ρωτήστε τον εαυτό σας «Θέλω να έχω αυτό το συναίσθημα από το παρελθόν η να αισθανθώ απελευθέρωση και ότι ορίζω τον εαυτό μου ». Συνδεθείτε με αυτό το κομμάτι σας και γεμίστε με αγάπη και συμπόνοια. Όλα θα γίνουν πιο ξεκάθαρα και θα συμφιλιωθείτε με τον εαυτό σας.
Να θυμάστε ότι τις περισσότερες φορές ο άνθρωπος που σας έχει πληγώσει το κάνει από ένα πλεόνασμα ενός δικού του πόνου που δεν μπορεί να διαχειριστεί. Δεν έχει ανάγκη από τιμωρία αλλά από βοήθεια. Αυτό είναι το μήνυμα που στέλνει. Ακόμα και σε περιπτώσεις ζήλειας ή φθόνου ισχύει ακριβώς το ίδιο.
Δώστε στον εαυτό σας την άδεια να συγχωρήσει όσους σας έβλαψαν. Μην εμμένετε στον πόνο και μην τον αφήνετε να ορίζει την ζωή σας. Σε περίπτωση όμως, που κάποιος προσβάλλει την ακεραιότητα σας με οποιοδήποτε τρόπο, έχετε καθήκον να τον απομακρύνετε από κοντά σας και να σεβαστείτε τον εαυτό σας.
Παρατηρείστε καθημερινά τα συναισθήματα σας. Κάντε το όσο πιο συχνά μπορείτε και ονοματίστε αυτό που νιώθετε χωρίς καμμιά κριτική.
Όταν κάνουμε αυτοπαρατήρηση η επίγνωση εδραιώνεται καλύτερα στο συνειδητό μας κομμάτι. Έτσι μπορούμε να κατανοήσουμε ότι αυτό το συναίσθημα που νιώθουμε, μπορεί ακόμα και να μας επηρεάζει και πρέπει να βρισκόμαστε σε επιφυλακή. Επειδή το φέρνουμε από το σκοτάδι στο φως, από το ασυνείδητο στο συνειδητό αυτό σταδιακά ατροφεί. Η αυτοσυγκέντρωση και η αυτοπαρατήρηση ανυψώνουν το επίπεδο της συνειδητότητας και της επίγνωσης και εξασφαλίζουν να είμαστε παρόντες στο τώρα. Νιώθουμε τι μας συμβαίνει αλλά δεν ταυτιζόμαστε με αυτό.
Όταν μιλάμε για το παρελθόν και το μέλλον, αφήνουμε την παρούσα στιγμή να ξεφεύγει. Χάνουμε το πολύτιμο τώρα. Το τώρα της δράσης, της επιλογής. Αυτό συμβαίνει γιατί το παρελθόν μας δίνει μια αίσθηση ταυτότητας, μας κάνει αυτό που είμαστε η αυτό που νομίζουμε ότι είμαστε. Έτσι συνεχίζουμε τη ζωή μας, από μια αφετηρία περιορισμών του παρελθόντος, αντί από ένα σημείο με άπειρες επιλογές και δυνατότητες, την παρούσα στιγμή.
Η απελευθέρωση έρχεται όταν δεν αντέχουμε άλλο την οδύνη των περιορισμών. Είναι ανάγκη όμως να φτάσουμε σε αυτό το σημείο;
Λένε ότι όταν μια πόρτα ευτυχίας κλείνει μια άλλη ανοίγει, αλλά όταν το βλέμμα μας παραμένει εστιασμένο στην κλειστή πόρτα, η άλλη δεν φαίνεται καν.
Ανακαλύψτε το θετικό, το όμορφο, την ποίηση που υπάρχει στη ζωή. Μην αφήνετε τους άλλους να σκληρύνουν την καρδιά σας, να κλέψουν την ευγένεια σας. Μετατρέψτε τις δυσκολίες σε ευκαιρίες. Γίνετε το φως στον κόσμο και προσφέρετε αγάπη σε όσους δεν την έχουν.
Νιώστε ευγνωμοσύνη για όσα συμβαίνουν γιατί αποτελούν προκλήσεις και διευρύνουν την οπτική σας. Αφήστε πίσω σας την λύπη και όποια πικρία κρατάτε. Οι εμπειρίες σας σας κάνουν πιο δυνατούς. Η ζωή συμβαίνει για εσάς .Την στιγμή που θα αρχίσετε να την εκτιμάτε όπως είναι, θα δείτε ότι θα αρχίσει να αλλάζει.
Πιστέψτε στον εαυτό σας και μην αφήνεστε στο φόβο. Ο φόβος μας κάνει να νιώθουμε μικροί, ασήμαντοι, πικραμένοι, ανίκανοι να εισπράττουμε το καλό. Αμφισβητούμε εμάς τους ίδιους, την δική μας ομορφιά και τελειότητα και περισσότερο απ’ όλα την ίδια την αγάπη. Στην πραγματικότητα ο φόβος δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα κατασκεύασμα του μυαλού. Μια συμπεριφορά που την έχουμε διδαχτεί. Αν το σκεφτείτε δεν αποτελεί πραγματική και άμεση απειλή για μας. Δεν αφορά ποτέ το τώρα. Δεν αντικατοπτρίζει ποιοι είμαστε. Ο φόβος καταστρέφει την αλήθεια. Κρύβει την πραγματικότητα. Εμείς πρέπει να επιλέξουμε ποιο από τα δύο θα υπηρετήσουμε. Τον φόβο ή την αγάπη. Η ζωή είναι σύντομη και είναι προτιμότερο να ακολουθούμε την καρδιά μας. Σκεφτείτε ότι όταν έχουμε φόβους στην ουσία αποτραβιόμαστε από τη ζωή. Όταν αγαπάμε ανοίγουμε την πόρτα στην ομορφιά της ζωής
Το να αγαπάμε τον εαυτό μας σημαίνει ότι αποδεχόμαστε τις ατέλειες μας. Με αυτή την προϋπόθεση μπορούμε πραγματικά να αγαπήσουμε τους άλλους, και να ζητήσουμε και την δική τους αγάπη. Έτσι μπορούμε να είμαστε πιο δημιουργικοί στη ζωή μας. Η ελπίδα για ένα καλύτερο κόσμο είναι στα χέρια των ανθρώπων που έχουν όραμα και ανοιχτή καρδιά.
Το coaching μπορεί να βοηθήσει με αυτά τα θέματα και να μας κάνει να απαλλαγούμε από λανθασμένες πεποιθήσεις και απόψεις που πολλές φορές δεν είναι καν δικές μας. Να θέσουμε προτεραιότητες και να βρούμε τους τρόπους δράσης.
Εστιάζοντας σε θετικές σκέψεις, νιώθουμε διαφορετικά συναισθήματα και στοχεύουμε εκεί που αληθινά χρειαζόμαστε. Έτσι αρχίζουμε να νιώθουμε ελεύθεροι. Αναπτύσσουμε νέες δεξιότητες, εξελισσόμαστε και οδηγούμαστε σε ανώτερα επίπεδα προσωπικής ολοκλήρωσης και ευδαιμονίας και ενσυνείδητα πια επιλέγουμε το καλύτερο για μας.
Σχόλια