Αναζητώντας τις ρίζες ενός πράσινου ρομπότ που το λένε Android

Είναι 1989 και ο προγραμματιστής Andy Rubin περπατά σε μια παραλία των Cayman Islands, όπου βρίσκεται για διακοπές. Είναι ξημερώματα και ο Rubin εντοπίζει κάποιον να κοιμάται λίγο παραπέρα. Είναι ο Bill Caswell, αρχιμηχανικός του τεχνολογικού κολοσσού Apple, που έχει καταλήξει εκεί μετά από έναν καυγά με την φίλη του. Ο Rubin θα του δώσει ένα κρεβάτι να κοιμηθεί και ο Caswell θα ανταποδώσει, προσφέροντας του μια θέση εργασίας στην Apple, καθώς η εταιρεία είναι έτοιμη να παρουσιάσει τον Macintosh.

Φυσικά, αυτή δεν είναι η πρώτη δουλειά στον τεχνολογικό χώρο για τον Rubin, καθώς γοητευόταν με τα gadget από την εποχή που ήταν παιδί. Όλα λόγω του πατέρα του, που διεύθυνε μια εταιρεία μάρκετινγκ η οποία ασχολούνταν και με τις νέες ηλεκτρονικές συσκευές της παγκόσμιας αγοράς. Αφότου αποφοίτησε από το Utica College της Νέας Υόρκης στις επιστήμες των υπολογιστών, ο Andy θα βρεθεί μετά από καιρό στην Carl Zeiss ως μηχανικός ρομποτικής. Μέχρι το 1989, που θα πάει στην Apple, μια εμπειρία που θα παίξει σημαντικό ρόλο στην μετέπειτα καριέρα του.

Μετά την εταιρεία από το Cupertino, θα εργαστεί στις MSN TV και General Magic, μέχρι τη στιγμή που θα συνιδρύσει την Danger Inc, το 1999. Το σημαντικότερο προϊόν της θα είναι το Hiptop, ένα smartphone με πληκτρολόγιο και λογισμικό που φέρνει στο προσκήνιο την ανταλλαγή μηνυμάτων, την περιήγηση στον παγκόσμιο ιστό και τα email. Το προϊόν θα γίνει αργότερα γνωστό ως T-Mobile Sidekick, αποτελώντας την πρώτη συσκευή του τύπου που θα τραβήξει την προσοχή των celebritites και της νεολαίας εκείνης της εποχής. Ο Rubin θα φύγει από την εταιρεία το 2003. Επόμενο βήμα, το Android.

Χρησιμοποιώντας ένα domain που έχει στην κατοχή του, ο Rubin θα δημιουργήσει μια νέα εταιρεία και θα επικεντρωθεί στην ανάπτυξη μιας νέας, ανοικτής, πλατφόρμας. Η εταιρεία, επί της ουσίας, για δύο ολόκληρα χρόνια δεν διαθέτει κανένα προϊόν προς πώληση. Κατά το μεγαλύτερο μέρος αυτής της περιόδου, ο Rubin βάζει λεφτά μόνος του στη νεοσύστατη επιχείρηση. Με μια μικρή ομάδα μηχανικών και ένα σχέδιο για την επόμενη γενιά λογισμικού smartphone, θα επικεντρωθεί και στην περαιτέρω εξέλιξη κάποιων ιδεών που προέκυψαν στην Danger.

Εστιάζοντας στην καλύτερη δυνατή διαδικτυακή εμπειρία και δημιουργώντας ένα περιβάλλον πάνω στο οποίο θα μπορούσε να οικοδομήσει κάθε προγραμματιστής, η Android είχε θέσει τους στόχους της. Ο Rubin θα περιγράψει το project του ως μια «τεράστια δυνατότητα ανάπτυξης έξυπνων κινητών συσκευών που θα γνωρίζουν περισσότερα για την τοποθεσία και τις προτιμήσεις του κατόχου τους». Οι πρώτες προθέσεις της εταιρείας ήταν να αναπτύξει ένα προηγμένο λειτουργικό σύστημα ψηφιακών φωτογραφικών μηχανών, και αυτή αποτελούσε και την πρώτη βάση παρουσίασης προς υποψήφιους επενδυτές, τον Απρίλιο του 2004.

Στη συνέχεια, θα αποφασιστεί ότι η αγορά φωτογραφικών μηχανών δεν ήταν αρκετά μεγάλη για τους στόχους της Android, και πέντε μήνες αργότερα θα επαναπροσδιορίσει τις προσπάθειες της, αυτήν την φορά στην ανάπτυξη ενός λειτουργικού συστήματος που θα ανταγωνιζόταν τα Symbian και Microsoft Windows Mobile. Ο Rubin θα δυσκολευτεί να προσελκύσει επενδυτές νωρίς και η Android θα βρεθεί αντιμέτωπη ακόμη και με έξωση από τα γραφεία της. Ο Steve Perlman, ένας στενός φίλος του Rubin, θα του δώσει 10.000 δολάρια σε έναν φάκελο και λίγο αργότερα θα του προσφέρει seed funding, με ένα ποσό που δεν έγινε ποτέ γνωστό. Ο Perlman θα αρνηθεί να συμμετάσχει στην εταιρεία και θα δηλώσει ότι «το έκανα επειδή πίστευα σε αυτό το πράγμα και ήθελα να βοηθήσω τον Andy».

Τον Ιούλιο του 2005, η Google θα εξαγοράσει την Android έναντι ενός ποσού που έφτανε τα 50 εκατομμύρια δολάρια. Δεν ήταν γνωστά πολλά στοιχεία για το «μυστικοπαθές» Android εκείνη την εποχή, με την εταιρεία να παράσχει λίγες λεπτομέρειες, πέρα από το ότι δημιουργούσε λογισμικό για κινητά τηλέφωνα. Οι εικασίες σχετικά με την πρόθεση της Google να εισέλθει στην αγορά της κινητής τηλεφωνίας συνέχισαν να αυξάνονται και να κάνουν την εμφάνιση τους μέχρι τον Δεκέμβριο του 2006. Έως τότε, η Google είχε έτοιμη μια συσκευή της HTC με πληκτρολόγιο που θύμιζε τα Blackberry. Εντούτοις, η παρουσίαση ενός άλλου smartphone με οθόνη αφής, θα την στείλει πίσω στο «σχεδιαστήριο».

Έως τον Ιανουάριο του 2007, οι προγραμματιστές έχουν εργαστεί από εξήντα έως ογδόντα ώρες την εβδομάδα για δεκαπέντε μήνες - κάποιοι για περισσότερα από δύο χρόνια - γράφοντας και δοκιμάζοντας κώδικα, με διαπραγματεύσεις για άδειες λογισμικού και με ταξίδια σε ολόκληρο τον κόσμο για να εντοπιστούν τα σωστά υποσυστήματα, οι προμηθευτές και οι κατασκευαστές. Δούλευαν με πρωτότυπα για έξι μήνες και είχαν προγραμματίσει να διαθέσουν τη συσκευή στα τέλη του έτους. Μέχρι τη στιγμή που ο Steve Jobs ανέβηκε στη σκηνή και αποκάλυψε το iPhone, το 2007. Αν και το iPhone αποτελούσε μια σημαντική εξέλιξη για την τεχνολογική κοινότητα, για την Google ήταν μια γροθιά στο στομάχι.

Σύμφωνα με τις σχετικές αναφορές, ο Rubin θα μείνει τόσο έκπληκτος από αυτό που θα αποκαλύψει ο Jobs που, στο δρόμο του για μια συνάντηση, θα ζητήσει από τον οδηγό να σταματήσει έτσι ώστε να μπορέσει να τελειώσει την παρακολούθηση της διαδικτυακής παρουσίασης. «Να πάρει» θα πει σε έναν από τους συναδέλφους του στο αυτοκίνητο. «Υποθέτω ότι δεν πρόκειται να παρουσιάσουμε αυτό το τηλέφωνο», αναφερόμενος στη συσκευή που είχαν ήδη «στα σκαριά». Μέσα σε λίγες εβδομάδες, η ομάδα του Android θα αναδιαμορφώσει πλήρως τους στόχους της. Ένα τηλέφωνο με οθόνη αφής, με κωδικό όνομα Dream, που βρισκόταν στα πρώτα στάδια ανάπτυξης, θα μπει στο επίκεντρο.

Τον Σεπτέμβριο του 2008, θα ανακοινωθεί το πρώτο εμπορικά διαθέσιμο Android smartphone, το T-Mobile G1, γνωστό και ως HTC Dream σε άλλα μέρη του κόσμου. Θα κυκλοφορήσει στις ΗΠΑ τον Οκτώβριο του ίδιου έτους. Το τηλέφωνο, με μια αναδυόμενη οθόνη αφής 3,2 ιντσών σε συνδυασμό με το φυσικό πληκτρολόγιο QWERTY, δεν θα θεωρηθεί τεχνολογικό θαύμα. Πράγματι, η συσκευή θα λάβει αρκετές άσχημες κριτικές από τα μέσα τεχνολογίας. Το smartphone δεν διαθέτει ούτε μια τυπική υποδοχή ακουστικών 3,5 mm, η οποία, σε αντίθεση με σήμερα, ήταν σχεδόν de facto χαρακτηριστικό των συσκευών του ανταγωνισμού.

Ωστόσο, η πρώτη έκδοση του Android αποτελούσε ήδη τα πρώτα βήματα του επιχειρηματικού σχεδίου της Google για το mobile λειτουργικό σύστημα. Ενσωμάτωνε ορισμένα άλλα προϊόντα και υπηρεσίες της εταιρείας, συμπεριλαμβανομένων των Χαρτών, του YouTube και ενός προγράμματος περιήγησης HTML (πριν από τον Chrome) που, φυσικά, χρησιμοποίησε τις υπηρεσίες αναζήτησης της εταιρείας. Είχε επίσης την πρώτη έκδοση του Android Market, του καταστήματος εφαρμογών για το οποίο η εταιρεία δήλωνε με περηφάνια ότι θα είχε «δεκάδες μοναδικές εφαρμογές». Όλα αυτά τα χαρακτηριστικά ακούγονται συνηθισμένα σήμερα, αλλά αυτή ήταν μόνο η αρχή της διείσδυσης του Android στην αγορά της κινητής.

Ο Rubin θα παραμείνει για αρκετά χρόνια επικεφαλής ανάπτυξης του Android. Το 2013 θα αναλάβει άλλα projects, με τον Sundar Pichai, τον μετέπειτα επικεφαλής της εταιρείας, να αναλαμβάνει το mobile λειτουργικό σύστημα. Στις 31 Οκτωβρίου του 2014 και μετά από 9 χρόνια στην Google, θα αποχωρήσει, για να ξεκινήσει ένα venture capital γύρω από τεχνολογικές εταιρείες, την Playground Global. Η εταιρεία θα συγκεντρώσει 300 εκατομμύρια δολάρια και θα επενδύσει σε διάφορες τεχνολογίες. Το επόμενο βήμα του ήταν η ίδρυση της Essential Products, που θα αναπτύξει το smartphone Essential Phone. Η συγκεκριμένη προσπάθεια θα σταματήσει τη λειτουργία της στις 12 Φεβρουαρίου 2020, δηλώνοντας ότι αναπτύσσει μια νέα συσκευή, αλλά δεν διαθέτει «σαφής διαδρομή για να φτάσει στους πελάτες της».

Σύμφωνα με τους New York Times, ενώ η αποχώρηση του από την Google παρουσιάστηκε στα μέσα μαζικής ενημέρωσης ως μια φιλική διαδικασία, με στόχο ο Rubin να αφιερώσει περισσότερο χρόνο σε φιλανθρωπικούς σκοπούς και νεοσύστατες επιχειρήσεις, ο διευθύνων σύμβουλος Larry Page ζήτησε προσωπικά την παραίτηση του, μετά από καταγγελία για σεξουαλική παρενόχληση από μια υπάλληλο, η οποία κρίθηκε αξιόπιστη κατά τη διάρκεια εσωτερικής έρευνας. Ο ίδιος θα αρνηθεί τότε τους ισχυρισμούς, αναφέροντας ότι είναι ψευδείς και «αποτελούν μέρος μιας εκστρατείας συκοφάντησης κατά τη διάρκεια μιας διαδικασίας διαζυγίου και επιμέλειας».

Το Android θα συνεχίσει, φυσικά, χωρίς τον Rubin και θα αποτελέσει τον έναν πόλο του δίπολου μεταξύ των iPhone της Apple και των συσκευών με το λειτουργικό της Google, μετά την αποχώρηση της Microsoft και των Windows Phone από την αγορά, αλλά και την αποτυχία της Blackberry να διατηρηθεί σε αυτήν. Άλλωστε, σύμφωνα με αναφορές της Google κατά τη διάρκεια παρουσίασης το 2019, υπήρχαν 2,5 δισεκατομμύρια ενεργές συσκευές με Android, αριθμός που αυξάνεται συνεχώς. Η ανοικτότητα, άλλωστε, του Android, είναι εκείνη που βοηθά τα νούμερα να μεγαλώνουν μέρα με την ημέρα.

Άλλωστε, ο ίδιος ο Rubin δήλωνε παθιασμένος με την ανοικτότητα: «Το κύριο πλεονέκτημα του Android είναι ότι είναι ένα ανοιχτό σύστημα. Αυτό κάνει τη ζωή ευκολότερη για τους προγραμματιστές και τους κατασκευαστές.» Όταν ο Steve Jobs θα σχολιάσει ότι το Android δεν είναι πραγματικά ανοιχτό, ο Rubin θα απαντήσει μέσω Twitter: «Ο ορισμός του open: mkdir android; cd android; repo init -u git: //android.git. kernel.org/platform/manifest.git; repo sync; make». Η γραμμή είναι η εντολή για να «δημιουργηθεί» ο πυρήνας του Android, το πιο θεμελιώδες μέρος του λειτουργικού συστήματος, που μπορεί να τροποποιηθεί από τον οποιοδήποτε. «Το Android είναι η δική μου δημιουργία, το μωρό μου», θα πει.

Με πληροφορίες από : wired, theatlantic, wikipedia, androidcentral, androidauthority [Φωτογραφία]