Αγαπητές νεαρές και νεαροί CV experts, specialists, advisors, counsellors, interview coaches, job searchconsultants και όλοι οι λοιποί που δίνετε συμβουλές σε ανθρώπους που ψάχνουν για εργασία, έχω ένα μήνυμα για εσάς: Κρατήστε τις συμβουλές για τους εαυτούς σας, λυτρώστε όλους εμάς από τις αναμασημένες ανοησίες και κυρίως σταματήστε να αναδημοσιεύετε σχόλια και να κάνετε υποδείξεις για ένα αντικείμενο που δεν γνωρίζετε γιατί ακόμα δεν έχετε προλάβει να το μάθετε.
Και μια συμβουλή προς τους δεινοπαθούντες αναγνώστες όλων αυτών των ευτράπελων που γράφονται από αυτή την τάξη των «επαγγελματιών». Μη καταπίνετε αμάσητη την τροφή που σας δίνουν. Αν μη τι άλλο, επιλέξτε τι θα βάλετε στο πιάτο σας και τι θα πετάξετε στον κάδο των αχρήστων.
Διαβάζω κατ΄επανάληψη άρθρα, δεκάλογους και όλον αυτό τον συρφετό κειμένων, προτροπών και Q&As, με τίτλους όπως: 5 συμβουλές για μια επιτυχημένη συνέντευξη, τα 7 πράγματα που πρέπει να αποφύγετε, οι 6 ερωτήσεις που χρειάζεται να κάνετε, οι 3 ερωτήσεις που θα σα οδηγήσουν στην έξοδο πριν καν τελειώσει η συνέντευξη και αναρωτιέμαι: Παίζετε με τις τύχες των νέων ανθρώπων που βρίσκονται στο στάδιο της εύρεσης μιας εργασίας; Για να φανεί το δικό σας όνομα –σε κάτι που άλλωστε δεν είναι δικό σας διότι το έχετε αντιγράψει βασισμένοι σε άλλες πηγές αφού ήδη τις ανακατέψατε για να μη «καρφωθείτε– και στην προσπάθεια σας να δείξετε ότι είστε αυθεντίες στο αντικείμενο, εκθέτετε σε κίνδυνο ανθρώπους που δίνουν τις μάχες τους για να παρουσιάσουν τον εαυτό τους με τον καλύτερο δυνατό τρόπο σε μια συνέντευξη;
Θα τολμήσετε να ρωτήσετε για το μισθολογικό πακέτο;
Τουλάχιστον, κάντε τον κόπο να αιτιολογήσετε και να υποστηρίξετε τα γραφόμενα σας. Προσφέρετε γεγονότα και επιχειρήματα αντί για γενικόλογες κατευθύνσεις, ερμηνείες και προσωπικές πεποιθήσεις. Θα σας δώσω ένα παράδειγμα. Γράφει ένας «ειδικός» ότι δεν πρέπει, σε καμία απολύτως περίπτωση, να κάνετε ερωτήσεις περί μισθού κατά τη διάρκεια της πρώτης συνέντευξης. Αυτό που δεν μας γράφει είναι πώς ξέρουμε ότι θα ακολουθήσει δεύτερη συνέντευξη. Και τελικά γιατί είναι τόσο κατακριτέο να γνωρίζετε το μισθολογικό εύρος για τη θέση που ενδιαφέρεστε; Αν δεχθούμε ότι δεν πρέπει εσείς να κάνετε μια τέτοια ερώτηση, τότε δεν θα ήταν επίσης δίκαιο να δεχθούμε ότι ούτε η άλλη πλευρά θα πρέπει να σας ρωτήσει «ποιος ήταν ο μισθός σας στην προηγούμενη εργασία σας;» ή «ποιο είναι το ποσό με το οποίο εσείς θα θεωρείτε τον εαυτό σας ευχαριστημένο;» Ήδη μαντεύετε την απάντηση των ειδημόνων. «Ναι αλλά η άλλη πλευρά είναι αυτή των εργοδοτών. Μπορεί να ρωτάνε ό,τι θέλουν και αν οι ερωτήσεις που εσείς κάνετε δεν αρέσουν, τότε κινδυνεύετε να βρεθείτε εκτός». Αν έχετε τέτοιες παλαιολιθικές αντιλήψεις για τις συνεντεύξεις, να τις μοιράζεστε μόνο με τους εαυτούς σας. Η συνέντευξη αποτελεί μια μορφή αμφίπλευρης επικοινωνίας. Δεν επιλέγει μόνο η επιχείρηση, επιλέγει και ο υποψήφιος και το πιο φυσικό πράγμα στον κόσμο είναι να ενδιαφερθεί να μάθει μισθό ή οτιδήποτε άλλο σχετικό. Προφανώς, αν με το «καλημέρα» ρωτήσετε για το μισθό και τα bonus μάλλον θα έχετε ένα άδοξο τέλος. Προσωπικά δεν διανοούμαι να μη με ρωτήσει κάποιος υποψήφιος για την αμοιβή που προσφέρεται ή που ίδιος προσδοκάει. Συνήθως, αν καταλάβω ότι θέλει να το ρωτήσει αλλά συγκρατείται –γιατί οι «γκουρού» τον έχουν δασκαλέψει να μη κάνει «αδιάκριτες» ερωτήσεις– το κάνω εγώ. «Τι θα ήθελες να μάθεις και δεν μου το έχεις ρωτήσει ακόμα;» Αν επιμείνει και απαντήσει κάτι σαν «Ευχαριστώ, με έχετε καλύψει» επιμένω και τον διευκολύνω ακόμα περισσότερο: «Θα σε ενδιέφερε να ξέρεις ποια είναι η τάξη μεγέθους των απολαβών που προσφέρει η εταιρία για αυτή τη θέση»; Ο κάθε υποψήφιος δικαιούται να γνωρίζει.
Θαυμάστε συμβουλή αλλά προσδεθείτε!
Κλείνω με ένα δεύτερο παράδειγμα. «Ακόμα και αν από την προηγούμενη δουλειά φύγατε υπό κακούς όρους, φροντίστε να το αποκρύψετε». Δηλαδή τι σας συμβουλεύει η εν λόγω κυρία που κάνει την παραπάνω τραγική υπόδειξη; Να πείτε ψέματα. (Εν τω μεταξύ, η πρώτη της συμβουλή στο άρθρο ήταν «να είστε ειλικρινείς.) Εννοείται ότι δεν θα πάρετε το φτυάρι για να θάψετε τους προηγούμενους εργοδότες σας. Κάτι τέτοιο θα ήταν αγένεια και απρεπής συμπεριφορά είτε πρόκειται για συνέντευξη είτε για μια οποιαδήποτε συζήτηση σε μια παρέα φίλων όταν καταλήγετε να κακολογείτε τρίτους. Αν έχετε αποχωρήσει οικειοθελώς ή ακόμα και αν έχετε απολυθεί από την προηγούμενη εργασία σας, μπορείτε –αν σας ζητηθεί– να εκθέσετε σε γενικές γραμμές τους λόγους. (Δεν είστε υποχρεωμένοι να δώσετε λεπτομέρειες ακόμα και αν το άτομο με το οποίο συνομιλείτε διακατέχεται από κουτσομπολίστικη διάθεση, καλυμμένη από το μανδύα ερωτήσεων του τύπου «Εσείς τι ακριβώς του είπατε; Και ο άλλος πώς αντέδρασε;», δήθεν για να αξιολογήσει τον τρόπο που χειριστήκατε την κατάσταση). Κατά τη διάρκεια μιας συνέντευξης, θυμάμαι ότι ένας υποψήφιος που είχε απολυθεί από την προηγούμενη εταιρία, όταν τον ρώτησα αν ήθελε και αν αισθανόταν άνετα να μου αναφέρει τους λόγους, μου απάντησε περίπου τα εξής. «Για δύο συνεχή εξάμηνα δεν είχα πιάσει τους στόχους μου. Είχα βελτιώσει την απόδοση μου αλλά και πάλι δεν ήταν αρκετό». Τόσο απλά, τόσο αληθινά, τόσο ανυπόκριτα.
Το κερασάκι στην τούρτα ήταν ένα πρόσφατο post κάποιου/κάποιας Senior Job Search Coach: «Να φροντίζετε να μη παρεξηγηθείται ακόμα και αν πραγματικά ο interviewer σας προκάλεσε για να ελέγχει αν παρεξηγηθείται». Κάλλιο να σου βγει το μάτι (από τα ορθογραφικά και συντακτικά λάθη του/της) παρά το όνομα. Σε αυτή την περίπτωση, κατάφερε και τα δύο. Επιπλέον, έβγαλε και το δικό μας μάτι.
Σχόλια