Θα μπορούσε η πόλη της Πομπηίας που θάφτηκε κάτω από τη λάβα το 79 μ.Χ., 2.000 σχεδόν χρόνια πριν εμφανιστεί ο σύγχρονος πολιτισμός, να έχει ως κύριο πιάτο στις μαζώξεις ή έστω στα μοναχικά γεύματα, την πίτσα με πεπερόνι ή χωρίς;
Αν και το ερώτημα μοιάζει αρκετά γελοίο και αν και δίνουμε τα ρέστα μας στο ότι δεν θα είχε vegan nuggets, extra cheese ή πεπερόπονι, ένας ζυμωτός δίσκος, ένα στρογγυλό κομμάτι ζύμης με μπόλικα υλικά στο πάνω μέρος του που μοιάζει εξαιρετικά με πίτσα, αποκαλύφθηκε σε μια τοιχογραφία 2.000 ετών σε πρόσφατες ανασκαφές που έγιναν στην Πομπηία.
Σύμφωνα με τους New York Times, o συγκεκριμένος πίνακας βρέθηκε στον τοίχο ενός σπιτιού στην Πομπηία και ενδεχομένως να αποτελεί μια μικρή ζωγραφική ωδή σε ό,τι θα μπορούσαμε να αποκαλέσουμε ως μακρινό πρόγονο της σύγχρονης πίτσας.
Και έτσι… κάπως αναπόφευκτα τράβηξε τα βλέμματα των αρχαιολόγων -λογικά και τα δικά σας στην αρχική φωτογραφία του άρθρου μας- που εργάζονταν στα ερείπια της Πομπηίας και όχι απαραίτητα επειδή πεινούσαν.
Από την Πομπηία, στη Νάπολη και το Ιόνιο Πέλαγος
Οι ερευνητές έκαναν ανασκαφή στον χώρο από την αρχή τους έτους όταν βρήκαν την τοιχογραφία που απεικονίζει μια ασημένια πιατέλα με κρασί, φρούτα - και μια πίτσα;-.
Πάγκος φαγητού που είχε βρεθεί στην Πομπηία σε προηγούμενες ανασκαφές.
Ωστόσο οι αρχαιολόγοι υποστηρίζουν ότι δεν πρόκειται δα να ξαναγραφτεί η Ιστορία της πίτσας καθώς λείπουν τα βασικά της χαρακτηριστικά που σε μια ιταλική εκδοχή είναι τουλάχιστον η ντομάτα και η μοτσαρέλα (ας πούμε ότι αφήνουμε έξω τον βασιλικό).
Αρκέστηκαν στο να δηλώσουν ότι αυτή η ζωγραφισμένη εκδοχή νεκρής φύσης που αποκαλύφθηκε κατά την ανασκαφή του αίθριου μίας κατοικίας σε περιοχή του αρχαίου χώρου που αυτή τη στιγμή διερευνάται, τιμά κάποιον πολύ «μακρινό πρόγονο της σύγχρονης πίτσας»
Και θα μιλήσουμε με “δικές μας λέξεις” καθώς σύμφωνα με τα όσα δήλωσε ο Gabriel Zuchtriegel, γενικός διευθυντής του Αρχαιολογικού Πάρκου της Πομπηίας, η τοιχογραφία εμπίπτει σε μια αρκετά κοινή κατηγορία εικόνων φαγητού που ονομάζεται "xenia", απεικονίζει δηλαδή την προσφορά φαγητού σε επισκέπτες.
Ενώ ο Μαρίνο Νιόλα, ανθρωπολόγος και ειδικός στην πίτσα, τόνισε ότι το να ανακατεύεις νερό με αλεύρι και μετά να το ψήνεις είναι μια πρακτική, χαρακτηριστική για πολλούς αρχαίους πολιτισμούς ενώ πρόσθεσε ότι η λέξη focaccia προέρχεται από την λέξη «εστία»!
Μάλιστα το ίδιο άρθρο κάνει αναφορά στην διαμάχη της προέλευσης της πίτσας καθώς και μιας “αρχαίας” ζύμης με τυρί και βότανα που κατάγεται από το δικό μας Ιόνιο Πέλαγος -και για να μην αναφέρουμε και εμείς τη λαδένια που βρίσκει πολλές παραλλαγές στα νησιά του Αιγαίου , ενώ μας υπενθυμίζει και ότι στην αρχαία Ελλάδα, η Νάπολη, ήταν αρχικά ελληνική αποικία.
Οι κ. Zuchtriegel και Niola περιέγραψαν ότι οι αρχαίοι φούρνοι στην Πομπηία και τη Νάπολη έμοιαζαν πολύ με τους φούρνους που χρησιμοποιούνται από τους σύγχρονους παρασκευαστές πίτσας αλλά και ότι χρειάστηκαν αιώνες για να φτάσει η πίτσα όπως την ξέρουμε από τους αρχαίους φούρνους στα κουτιά σε πακέτο.
Σε κάθε περίπτωση στο φαγητό είναι που βρίσκουμε πολλές φορές αυτό το αόρατο νήμα που μπορεί να συνδέει διαφορετικά μέρη, χώρες, πολιτισμούς. Το ίδιο που αψηφά ακόμα και τον χρόνο. Μεγάλη υπόθεση που σίγουρα δεν χωρά στο “σύγχρονο κουτί” ακόμα και της μεγαλύτερης οικογενειακής πίτσας.
Σχόλια