Κάπου ανάμεσα στα εφηβικά ραβασάκια ή τα γραπτά μηνύματα που χρησιμοποιούν εικόνες στη θέση από λέξεις, τα τρισδιάστατα σχέδια που κινούνται χειροκίνητα σε διάφορα σημεία από τις σελίδες των παιδικών βιβλίων για αποκαλύψουν λέξεις και έννοιες καθώς μια ιστορία εξελίσσεται και στα τάματα που προστατεύουν τις ανθρώπινες ζωές, το έργο «Φυλαχτό όλων των Όντων» του Άγγελου Πλέσσα «φυλάει» τη νέα του γειτονιά, στην οδό Πατησίων, απέναντι από το Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών (ΑΣΟΕΕ).
Η Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση παρουσιάζει σε νέα τοποθεσία το έργο του Άγγελου Πλέσσα, «Φυλαχτό όλων των Όντων», μια εγκατάσταση από νέον που προσθέτει χρώμα στο βλέμμα των κατοίκων και των περαστικών και θετική ενέργεια στη μέρα και τη νύχτα τους.
Αν τα φυλαχτά μπορούν ειδωθούν σαν κάποιου είδους ελπίδα ή ευχή, ή έστω μια θετική σκέψη κρυμμένη μέσα σε μια εικόνα, τότε η συγκεκριμένη εγκατάσταση που αποτελείται ένα κόκκινο χαρούμενο emoji και επτά σύμβολα εμπνευσμένα από διάφορους πολιτισμούς του κόσμου σε κυκλική διάταξη, διαθέτει κάθε είδους νόημα ύπαρξης και ανά-γνωσης. Ως αντίδοτο σε έναν κατακερματισμένο κόσμο, στρέφει την διαμελισμένη μας προσοχή σε ένα φωτεινό σημείο και μέσα από τη δύναμη της συγκέντρωσης, της προσοχής τελικά απορρέει μια στιγμή ήρεμη, λυτρωτική.
Οι φωτεινές ακτίνες που εκπέμπουν ένα πράσινο μανιτάρι, ένα μπλε πουλί, ένα κίτρινο yin yang μάτι, ένα διπλό μoβ φεγγάρι, ένα πορτοκαλί χέρι, ένα βεραμάν κυκλικό τετράγωνο (το σύμβολο command στα πληκτρολόγια της Apple) και ένα ροζ φίδι με ποτήρι, αρκούν ως χρωματιστοί καλοί λογισμοί που μπορούν να αποβάλλουν, έστω και στιγμιάια, το στρες της ημέρας.
Ο A. Πλέσσας αναφέρει για το έργο, που αποτελεί την τρίτη κατά σειρά εκδοχή του Extropic Optimisms: «Το “Φυλαχτό όλων των Όντων” είναι ένα έργο νέον, αποτέλεσμα έρευνας που έκανα με σύμβολα εμπνευσμένα από αρχαιοελληνική, μεσοποταμιακή, λαπωνική και βουδιστική εικονογραφία, ενώ κάποια από αυτά πλέον είναι οικειοποιημένα σύμβολα της ιντερνετικής κουλτούρας. Το έργο, λόγω της περίοπτης θέσης του στην πόλη, μπορεί να μας θυμίζει ένα πολύχρωμο “φυλαχτό”, αλλά παράλληλα θα αποτελεί μια αυθόρμητη ανάγνωση μιας ιστορίας ή ενός κύκλου ενός όντος. Τα “επικολλημένα” στον τοίχο σύμβολα (φεγγάρια, μάτια, χέρια, ζώα κ.ά.) είναι συσχετιζόμενα με αρχέγονες έννοιες, όπως θεραπεία, σοφία, σωματική ανανέωση, αλλά και με πιο σύγχρονα βιώματα, όπως συνδεσιμότητα, συμφιλίωση, ισονομία και οικολογία».
Κάθε χρόνο, μέσα από αναθέσεις και επιτόπιες καλλιτεχνικές παρεμβάσεις στον δημόσιο χώρο του κέντρου της Αθήνας, η Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση αναζητά μέρη στα οποία η τέχνη μπλέκεται με τη καθημερινότητα. Μέσα από μια σειρά έργων που διαπερνούν τις πολυκατοικίες, έργα σύγχρονων Ελλήνων εικαστικών αναγεννιούνται σε μεγάλη κλίμακα.
Οι πρώτες τοιχογραφίες που είναι ήδη μέρος του αστικού ιστού της Αθήνας είναι το «Φιλί» του Ηλία Παπαηλιάκη στην πλατεία Αυδή στο Μεταξουργείο, το «Κύμα / Νεύμα» της Σοφίας Στεβή στην πλατεία Μαβίλη, το “She Who Protects” του Αριστείδη Λάππα κοντά στην πλατεία Ομονοίας (Πανεπιστημίου 58), τα έργα «Σταγόνα της Γνώσης» και «Ρους» της Νικομάχης Καρακωστάνογλου, πίσω από τη Στέγη, στον Νέο Κόσμο.
Σχόλια