Αυτά που κάποιοι δεν θέλουν να ακούσουν. Season 2

Διαβάστε επίσης: Αυτά που κάποιοι δεν θέλουν να ακούσουν…

Υπήρξαν και πολλοί που ενοχλήθηκαν και έφτασαν στα αυτιά μου παράπονα και γκρίνιες διότι είχα αναφέρει ότι πολλοί CEOs δεν αφιερώνουν χρόνο για τη δική τους εκπαίδευση και ανάπτυξη. Σας καταλαβαίνω παιδιά αλλά αντί για να τα βάζετε με μένα, θα ήταν καλύτερο αν κάνατε κάτι για τον εαυτό σας. Δεν σας υπόσχομαι Season 3… αλλά που ξέρετε. Προς το παρόν καθίστε απολαυστικά για να δούμε το Season 2. Πρωταγωνιστές είμαστε πάλι εμείς.

• Το «πρέπει» δεν ταιριάζει με τη δημιουργικότητα και τον πνεύμα της καινοτομίας. Απλά δεν αναμιγνύονται. Είναι όπως το λάδι με το νερό. Έχω και έχετε ακούσει πολλούς να υποστηρίζουν ότι «πρέπει» να είμαστε δημιουργικοί. Σχεδόν κανένας από αυτούς δεν είναι σε θέση να μας απαντήσει στο ερώτημα: Και τι πιστεύεις ότι «πρέπει» να κάνουμε για να γίνουμε δημιουργικοί; Διότι καλές και χρυσές οι παραινέσεις αλλά απουσιάζει το «δια ταύτα». Μη περιμένετε να ακούσετε ότι θα χρειαστεί να είμαστε φιλοπερίεργοι, να αφιερώνουμε χρόνο και να ψάχνουμε εναλλακτικές και ιδέες εκεί που οι άλλοι δεν θέλουν καν να κοιτάξουν, να παίρνουμε κάποια ρίσκα που αυτά με τη σειρά τους μεταφράζονται στο ότι θα μάθουμε να ανεχόμαστε κάποια λάθη, αστοχίες και αποτυχίες, να σταματήσουμε να υπεραναλύουμε και να μένουμε μόνο στο τι θα μπορούσε να πάει λάθος. Το χειρότερο που έχω ακούσει –και δυστυχώς πρόκειται για επαναλαμβανόμενο μοτίβο– είναι «ναι στη δημιουργικότητα αλλά να κάνουμε ένα βήμα τη φορά». Αν υιοθετήσουμε αυτόν τον τρόπο σκέψης, πολύ φοβάμαι ότι θα έχουν παραδώσει το δικό μας πνεύμα πολύ πριν αποκτήσουμε το πολυπόθητο πνεύμα καινοτομίας.
• Κάτι που συνορεύει νοητικά με τα παραπάνω, είναι η εμμονή μας στο να λαμβάνουμε τις σωστές αποφάσεις. (Παραβλέπω την απάντηση στην ερώτηση για το πώς ορίζεται η «σωστή» απόφαση και πώς γνωρίζουμε προκαταβολικά ότι θα αποδειχθεί σωστή). Πολλές φορές αισθανόμαστε παγιδευμένοι ακριβώς επειδή πιστεύουμε ότι λαμβάνουμε σωστές και λογικές αποφάσεις με βάση τα γεγονότα που βρίσκονται μπροστά μας. Το πρόβλημα έγκειται στο ότι όλοι προσπαθούν να πάρουν τέτοιου είδους αποφάσεις που να εμπεριέχουν αυτά τα δύο χαρακτηριστικά. «Και τι μας προτείνεις; Να μη παίρνουμε ορθολογικές αποφάσεις;» θα με ρωτήσετε. Τι θα συνέβαινε αν δεν λαμβάναμε προβλέψιμες και ασφαλείς αποφάσεις που βρίσκονται στη ζώνη της άνεσης μας; Αυτές οι «μη ορθολογικές» (και άρα «λανθασμένες») αποφάσεις μας οδηγούν στο να σκεφτόμαστε με διαφορετικούς τρόπους που στο παρελθόν δεν θα είχαμε καν λάβει υπόψη μας και μπορεί να μας οδηγήσουν εκτός πεπατημένης και σε δρόμους λιγότερο ταξιδεμένους, για να παραφράσω ελαφρώς τον Scott Peck.
• Και για να ολοκληρώσω τη σκέψη μου, υποστηρίζω ότι μια καλή ιδέα είναι αυτή που υλοποιείται. Αν δεν υλοποιηθεί τότε δεν μπορεί να θεωρηθεί πλέον ως καλή. Ακόμα και μια ιδέα που υλοποιηθεί και αποδειχθεί ότι είναι κακή, θα είναι μάλλον καλύτερη από μια που δεν υλοποιήθηκε ποτέ. Λαμβάνω υπόψη μου και το μαθησιακό όφελος που θα έχουν οι άνθρωποι που θα συμμετέχουν στη διαδικασία της υλοποίησης και της αξιολόγησης της.
• Για να αλλάξουμε κλίμα, σκεφτόμουν ότι πέρα από τις πομπώδεις εκφράσεις και τους μαξιμαλιστικούς βερμπαλισμούς περί της αξίας και της (εύλογης) αναγκαιότητας της στρατηγικής, στην πραγματικότητα και χωρίς πολλές περιστροφές, μιλάμε για μια εξαιρετικά απλή έννοια. Επιλέγουμε τη στρατηγική (με όποια κριτήρια έχουμε θέσει)και κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας για να την υλοποιήσουμε όσο πιο καλά μπορούμε. Πολύ σοφό αυτό που είχε αναφέρει ο Herb Kelleher: Έχουμε ένα στρατηγικό πλάνο και αυτό λέγεται υλοποίηση. Ακριβώς σε αυτό το σημείο –της υλοποίησης– γίνεται η μεγαλύτερη παρανόηση που οδηγεί σε κολοσσιαίες αποτυχίες. Η υλοποίηση του στρατηγικού πλάνου αφορά ΚΑΙ σε ανθρώπους που κατέχουν ηγετικές θέσεις. Αυτή είναι η δουλειά τους. Εκφράσεις του συρμού, όπως «υψηλή επιστασία» και «θέλω να έχω μόνο τη μεγάλη εικόνα και δεν μπαίνω πιο μέσα στη λεπτομέρεια…» αποτελούν αστειότητες και δικαιολογίες. Καλή η φιλοσοφία γύρω από τη στρατηγική αλλά αυτή κρίνεται και δοκιμάζεται ΜΟΝΟ στην πράξη.