Τι θέλουν τελικά Gen Z και Millennials: Εργασία, εξέλιξη, εκπαίδευση, τεχνολογία και ευημερία

Αυτή την οπτική για τα πράγματα φαίνεται πως έχουν οι εκπρόσωποι της γενιάς των millennials και της Gen Z. Τα στοιχεία που προκύπτουν απο τελευταία μεγάλη έρευνα της Deloitte είναι ιδιαίτερα σημαντικά αν αναλογιστεί κανείς πως το 2030 οι πληθυσμιακές αυτές ομάδες θα αποτελούν το 74% του παγκόσμιου εργατικού δυναμικού.

Για την ακρίβεια, οι γενιές αυτές δίνουν προτεραιότητα στην ισορροπία επαγγελματικής και προσωπικής ζωής και σε μια εργασία που έχει νόημα, ενώ ταυτόχρονα επιδιώκουν τη χρηματοοικονομική τους σταθερότητα. Τώρα, καθώς αντιμετωπίζουν τις επιπτώσεις του GenAI στον χώρο εργασίας, επαναξιολογούν τόσο τις δεξιότητες που χρειάζονται προκειμένου να επιτύχουν όσο και την υποστήριξη που περιμένουν από τους εργοδότες τους.

Στην Ελλάδα, το 42% των Gen Z και το 46% των Millennials δηλώνουν ότι η εργασία αποτελεί βασική πηγή άγχους — ενώ λιγότεροι από τους μισούς θεωρούν ότι οι εργοδότες τους λαμβάνουν σοβαρά υπόψη την ψυχική υγεία, όπως αποκαλύπτει η έρευνα της Deloitte. Ειδικότερα, σύμφωνα με τα στοιχεία για την χώρα μας εντοπίζονται οι παρακάτω τάσεις:

• Ενίσχυση του GenAI: Ήδη το 42% των Gen Z και το 39% των Millennials στη χώρα μας χρησιμοποιούν εργαλεία GenAI στην καθημερινή τους εργασία. Μόνο όμως το 9% των Gen Z και το 6% των Millennials στη χώρα μας έχουν ήδη ολοκληρώσει εκπαίδευση στo GenAI. Πάντως, σημαντικό ποσοστό (31% και 38% αντίστοιχα) σκοπεύει να αποκτήσει σχετική εκπαίδευση μέσα στον επόμενο χρόνο.
• Πίεση από το κόστος ζωής και εργασιακό άγχος: Το 42% των Gen Z και το 46% των Millennials δηλώνουν ότι η εργασία είναι βασική πηγή άγχους, ενώ οι περισσότεροι θεωρούν πως οι οργανισμοί δεν λαμβάνουν επαρκή μέτρα για την ψυχική ευημερία των εργαζομένων.
• Αμφισβήτηση του παραδοσιακού ακαδημαϊκού δρόμου: Ένας στους τέσσερις Gen Z (28%) και δύο στους πέντε Millennials (40%) επέλεξαν να μην ακολουθήσουν ανώτατη εκπαίδευση, επιλέγοντας πρακτικές και επαγγελματικές δεξιότητες – σε επίπεδα παρόμοια ή ελαφρώς χαμηλότερα από τον παγκόσμιο μέσο όρο. Πολλοί επίσης έχουν επιλέξει να αλλάξουν επαγγελματικό προσανατολισμό: 21% των Gen Z και 35% των Millennials δεν εργάζονται πλέον στο αντικείμενο που είχαν αρχικά επιλέξει.
• Εκπαίδευση και δεξιότητες: Το 68% των Gen Zs και το 49% των millennials στην Ελλάδα δηλώνουν ότι αναπτύσσουν δεξιότητες για την καριέρα τους τουλάχιστον μία φορά την εβδομάδα. Πολλοί θεωρούν τη μάθηση και ανάπτυξη καθοριστικής σημασίας, αλλά διαπιστώνεται κενό μεταξύ των προσδοκιών τους και της υποστήριξης που λαμβάνουν από τους μάνατζερ.
• Αναζήτηση σκοπού: Το 89% των Gen Z και το 91% των Millennials στην Ελλάδα δηλώνουν ότι το να βρίσκουν νόημα στην εργασία τους είναι σημαντικό για την προσωπική και επαγγελματική τους ικανοποίηση — ποσοστά που ευθυγραμμίζονται με τον παγκόσμιο μέσο όρο. 52% των Gen Zs και 53% των millennials στην Ελλάδα έχουν εγκαταλείψει δουλειά επειδή δεν ένιωθαν ότι υπήρχε σκοπός (ποσοστά υψηλότερα από τον παγκόσμιο μέσο όρο ~44–45%)
• Περιβαλλοντικές ανησυχίες: Το 61% των Gen Zs και το 63% των millennials στην Ελλάδα ανησυχούν για τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις — ποσοστά εφάμιλλα με τον παγκόσμιο μέσο όρο. Ωστόσο, είναι λιγότερο πιθανό να ασκήσουν πίεση στους εργοδότες τους για περιβαλλοντική δράση σε σύγκριση με τον παγκόσμιο μέσο όρο.

Όσον αφορά την "μεγάλη εικόνα" σε διεθνές επίπεδο Gen Z και Millennials φαίνεται πως ζητούν ευκαιρίες εξέλιξης, όχι κατ’ ανάγκη ηγετικές θέσεις. Υπάρχει επίσης ανάγκη για καθοδήγηση, νόημα και ανθεκτικότητα στην εποχή της Τεχνητής Νοημοσύνης.

Νέοι εργαζόμενοι μεταξύ φιλοδοξίας και αβεβαιότητας στην εποχή της GenAI

Σε αναζήτηση ουσιαστικής καθοδήγησης, συνεχιζόμενης μάθησης και εργασιακού νοήματος βρίσκονται οι νέες γενιές εργαζομένων, σύμφωνα με πρόσφατα ευρήματα που καταγράφουν τη στάση των Gen Z και Millennials απέναντι στην εργασία, την ηγεσία και την τεχνητή νοημοσύνη (GenAI). Παρότι διατηρούν υψηλές φιλοδοξίες για προσωπική και επαγγελματική εξέλιξη, μόλις το 6% των Gen Z επιδιώκει ηγετικές θέσεις, δίνοντας αντ’ αυτού έμφαση στην ισορροπία ζωής-δουλειάς και στη συνεχή ανάπτυξη δεξιοτήτων.

Παράλληλα, το χάσμα μεταξύ των προσδοκιών για καθοδήγηση και της πραγματικότητας εντείνεται: μόνο το ένα τρίτο νιώθει ότι λαμβάνει mentoring και υποστήριξη από τους προϊστάμενους. Σχετικά με την εκπαίδευση, ένας στους τέσσερις εκφράζει επιφυλάξεις για τη συνάφεια των σπουδών με τις ανάγκες της αγοράς εργασίας, τονίζοντας την ανάγκη πρακτικής εφαρμογής.

Η τεχνητή νοημοσύνη ενισχύει ήδη την καθημερινή εργασία – με ποσοστά χρήσης άνω του 50% – ωστόσο προκαλεί και ανασφάλεια: πάνω από 60% των νέων ανησυχεί για πιθανή απώλεια θέσεων εργασίας, αναζητώντας πλέον επαγγελματικούς ρόλους «ανθεκτικούς στην αυτοματοποίηση». Η ανάπτυξη soft skills, όπως η ενσυναίσθηση και η ηγεσία, αναδεικνύεται πιο κρίσιμη για την πρόοδό τους από τις τεχνικές δεξιότητες.

Τέλος, οι βασικοί παράγοντες που επηρεάζουν τις επαγγελματικές τους αποφάσεις συνοψίζονται σε τρεις λέξεις: χρήματα, νόημα, ευημερία. Η οικονομική ανασφάλεια αυξάνεται, επηρεάζοντας την ψυχική υγεία και την αντίληψη για την αξία της εργασίας. Το αίσθημα σκοπού, είτε ως κοινωνική συνεισφορά είτε ως προσωπική ισορροπία, είναι καθοριστικός παράγοντας επαγγελματικής ικανοποίησης - ιδίως για όσους απολαμβάνουν καλή ψυχική ευημερία.