Κάπου ανάμεσα στην αίσθηση που αποπνέει ένα παλιό καφενείο, μια βιτρίνα που αναγράφει “ Απ’όλα τα αφηρημένα ουσιαστικά πειράζει να εξαιρέσουμε τη μοναξιά;” από τα “Μικρά Ποιήματα” του Ντίνου Χριστιανόπουλου και τα προϊόντα παντοπωλείου όπως πατατάκια, σοκοφρέτες και γλυφιτζούρια που αχνοφαίνονται, υπάρχουν πολλές κρυμμένες ιστορίες.
Ιστορίες που κρύβουν τα αντικείμενα που υπάρχουν μέσα στο χώρο. Αντικείμενα που η ματιά μας ανακαλύπτει σιγά σιγά αφού δρασκελίσουμε το κατώφλι αυτού του σύγχρονου καφενείου.
Ιστορίες που με μουσικό χαλί από το ραδιόφωνο “Σαρωνικός” και με την ανελλιπή παρουσία του ήχου από μπουζουκάκι, μας αφηγήθηκε ο Μίλτος Κοντογιάννης designer (Studio Materiality) και συνιδιοκτήτης του χώρου με το “τιτάνιο” παιχνίδισμα ανάμεσα στο σήμερα και το χθες, στα funky και συνάμα στα ρετρό στοιχεία, στα σύγχρονα αντικείμενα και την αίσθηση που έχει ένα παλιό στέκι.
Οι κρυμμένες ιστορίες πίσω από τα memorabilia του Τιτάνα
Τόσο ο Μίλτος όσο και ο συνιδιοκτήτης του Τιτάνα, Λεωνίδας έχουν μεγαλώσει στην επαρχία, σε μέρη που τα καφενεία είχαν την τιμητική τους... Σε μέρη όπου αποτελούσαν έναν ιδι-όμορφο πυρήνα συνάντησης με ραδιόφωνο, τάβλι, ενδεχομένως λίγα προϊόντα παντοπωλείου, πολύ ποδόσφαιρο στην τηλεόραση και χειριστήριο που άλλαζε συνεχώς στα χέρια των θαμώνων.
Κάτι σαν μια νοερή προέκταση τους σπιτιού τους. Ένας χώρος ανοιχτός όλη τη μέρα, οικείος τόσο ώστε να βρίσκει “χώρο” κάθε παρέα, κάθε συζήτηση, κάθε καλαμπούρι για την καθημερινότητα και τη ζωή. Για αυτό και οι ιδιοκτήτες έφεραν προσωπικά τους αντικείμενα στο χώρο. Από πράγματα που αγόρασαν μαζί κατά τη μακρόχρονη φιλία τους, πράγματα που υπήρχαν στο πατρικό ή στο τωρινό τους σπίτι, μέχρι τα δώρα που συνεχώς τους υπενθυμίζουν τους φίλους ή τους συνεργάτες τους.
Έτσι στο ίδιο τραπέζι στον Τιτάνα “κάθονται” δύο πολύ διαφορετικές μεταξύ τους καρέκλες. Μια γυαλιστερή ασημί καρέκλα του Naoto Fukasawa με το όνομα Deja-Vu, κόντρα σε ένα μαύρο και κίτρινο σκαμπό της Dewalt ειδικά σχεδιασμένο για εργασίες μέσα σε ένα συνεργείο. Προερχόμενα από δύο διαφορετικούς κόσμους, την γκαλερί Ζουμπουλάκη και ένα μαγαζί με εργαλεία στην Καλλιθέα, “τα λένε” καθημερινά μεταξύ τους δίπλα στο παράθυρο.
Μια ποδοσφαιρική φανέλα του Αργεντίνου ποδοσφαιριστή Αριέλ Ορτέγκα που ανήκει στον Λεωνίδα, φιγουράρει μέσα σε μια κορνίζα σε περίοπτη θέση, τοποθετημένη στο ψηλότερο σημείο του Τιτάνα, θυμίζοντας λίγο πολύ… εικονοστάσι. Άλλωστε η σχέση του ποδοσφαίρου με τα καφενεία είναι, λίγο-πολύ, ευλαβική.
Η γυναίκα που κρατά ένα φως στο χέρι της προέρχεται από το πατρικό του Μίλτου. Την θυμάται πάντα επιβλητική, τοποθετημένη ψηλά σε μια σκάλα. Κάτι σαν το σήμα κατατεθέν του σπιτιού. Ήταν λοιπόν ένα διακοσμητικό κομμάτι που σίγουρα ήθελε να έχει μαζί του ως αναμνηστικό από το σπίτι του. Το είχε μεταφέρει αρχικά στο τωρινό του σπίτι στην Αθήνα και από εκεί βρήκε την θέση του, σήμερα, στον Τιτάνα.
Μια φωτογραφία της Αλίνας Λέφα στέκει δίπλα από το “κόκκινο αποχωρητήριο”. Η Αλίνα είναι εδώ και χρόνια συνεργάτιδα και φίλη του Μίλτου, έχει φωτογραφίσει μεταξύ άλλων και τον Τιτάνα και χάρισε την συγκεκριμένη της φωτογραφία ακριβώς με τον σκοπό να υπάρχει μέσα στο καφενείο, να ενσωματωθεί στην καθημερινή του ζωή.
Όπως και ένα πολύχρωμο μεταξωτό μαντήλι της Klelia Andrali, επίσης φίλη του Μίλτου, δημιουργημένο με μετάξι από το Σουφλί που τους το έκανε δώρο για το μαγαζί. Αλλά και ένα αυτοκόλλητο σε σχήμα μαργαρίτας κολλημένο στο τζάμι που θυμίζει το κατάστημα September του κέντρου της Αθήνας και την ιδιοκτήτριά του, μια ακόμη φίλη όλων, την Ελισάβετ Μαύρου.
Ενώ μια ακόμα, αυτή τη φορά ασπρόμαυρη φωτογραφία, είναι δημιουργημένη από τον Σεραφείμ Παππά, συνάδελφό του Studio Materiality και θαμώνα του Τιτάνα. Ουσιαστικά εκείνος τράβηξε μια φωτογραφία του εξωτερικού χώρου αμέσως μόλις τον νοίκιασαν και την επεξεργάστηκε με τέτοιο τρόπο ώστε το καφενείο πριν ακόμα μετατραπεί στον “Τιτάνα” να υπάρχει μόνο του σε έναν παράλληλο γαλαξία, σε ένα σύμπαν με δύο χέρια να το αγκαλιάζουν και δύο ανθρωποειδείς μπετονίερες να είναι έτοιμες να το φτιάχνουν.
Και ένα κασκόλ που αναγράφει “Πάντα Ρει” σχεδιασμένο από τον Cattelan στα πλαίσια μια σειράς κασκόλ με γηπεδική αισθητική που φτιάχτηκαν για διάφορα σημαντικά μουσεία σε όλο τον κόσμο, συμπεριλαμβανομένων του MOMA της Νέας Υόρκης αλλά και στου DESTE Foundation ( Athens 1983) από όπου προέρχεται και το κασκόλ που “ζεσταίνει” αισθητικά τον Τιτάνα σήμερα.
Ενώ ο μεγάλος πολύχρωμος Τιταν-ικός αποτελούμενος από κομμάτια lego προέρχεται από ένα μαγαζί με lego στην Θεσσαλονίκη και φτιάχτηκε στο σπίτι από τον Μίλτο και την παρέα του. Για να το ολοκληρώσουν τους πήρε περίπου έναν μήνα. Μαζευόντουσαν κάθε τόσο με φίλους προκειμένου και τα 9.990 κομμάτια να μπουν στη θέση τους. Οι προσπάθειες τους δεν ναυάγησαν και εν τέλει ο Τιτανικός έχει πάρει την θέση του στο ράφι του Τιτάνα.
Σχόλια