Η αίσθηση ότι κρατάς το menu στα χέρια σου. Tα διαφορετικά υλικά, το χαρτόνι, το πλαστικό, το δέρμα, που από μόνα τους κάτι έχουν να πουν για μια οντότητα, το εστιατόριο. Το ξεφύλλισμα με αδημονία αλλά παράλληλα με κινήσεις σε χρόνο οργανικό σαν εκείνο με τον οποίο θα διαβάζαμε ένα βιβλίο, για να βρεθούν οι “σωστές” επιλογές.
Και η αγαπημένη στιγμή. Το μοίρασμα των πρώτων επιλογών με τους συνδαιτημόνες, οι κλεφτές ματιές στον ίδιο κατάλογο και τα δάχτυλα που δείχνουν προς τις κοινές τελικές αποφάσεις. Ωσπου το μενού να κλείσει και να τοποθετηθεί ευλαβικά στο πλάι δίνοντας το δικό του “αναλογικό” σήμα στο σερβιτόρο για να έρθει στο τραπέζι.
Το έντυπο εστιατορικό μενού δεν μοιάζει με αγγαρεία αλλά με ιεροτελεστία. Και για αυτό όλο και περισσότερο οι ασπρόμαυροι λαβύρινθοι των αυτοκόλλητων menu με qr codes που έκαναν την εμφάνισή τους με την πανδημία, εξαφανίζονται, με συνοπτικές διαδικασίες, από τις θήκες για τις χαρτοπετσέτες και τα τραπέζια των εστιατορίων σε όλο τον κόσμο.
Μια πρόσφατη γαστρονομική καινοτομία που ήδη πάλιωσε
Γράφω τις συγκεκριμένες γραμμές αναλογιζόμενη τα επίπεδα προκατάληψης ή του ρομαντισμού μου. Το γεγονός ότι έμαθα ανάγνωση κάπου ανάμεσα σε δύο τάξεις του Δημοτικού, ένα καλοκαίρι στην Τήνο, διαβάζοντας τους καταλόγους από τα ταβερνάκια και τα εστιατόρια που ανελλιπώς και σε καθημερινή βάση επισκεπτόμασταν με τους γονείς μου, που μπορεί να κατευθύνει το συγκεκριμένο άρθρο.
Πάντως, δεν μπορεί κανείς να αμφισβητήσει ότι τα menu σε qr codes κλέβουν λίγη από τη χαρά του αναλογικού τούτου κόσμου.
Τα περισσότερα ταλαιπωρημένα συχνά αυτοκόλλητα qr codes έχουν αρχίσει να μοιάζουν με κάτι σαν κακή ανάμνηση αν και σε μερικές περιπτώσεις έχουν ομολογουμένως συνδυαστεί με έξυπνους και ωφέλιμους τρόπους. Βέβαια εκείνοι που δεν είναι εξοικειωμένοι με την τεχνολογία καθώς και εκείνοι που με κάποιον άγνωστο τρόπο έχουν καταφέρει να κρατήσουν σε λειτουργία κάποιο κινητό-αντίκα σαν το Νοkia 8800, σίγουρα δεν θα τους μάθουν ποτέ.
Τα ψηφιοποιημένα μενού μπορεί να φάνταζαν σαν τον τρόπο του μέλλοντος. Σήμερα όμως, παρότι πολλά εστιατόρια εξακολουθούν να τα χρησιμοποιούν, πολλοί πελάτες φαίνεται να τα αγνοούν. Από την άλλη καφετέριες με μεγάλη κίνηση και πολλά τραπέζια, μπυραρίες και επιχειρήσεις γρήγορου φαγητού όπου η ταχύτητα στις παραγγελίες και τις πληρωμές είναι προτεραιότητα, εξακολουθούν να τα χρησιμοποιούν.
Σίγουρα πια στις εξόδους μας ψάχνουμε αφορμές για να κρύψουμε τα κινητά μας στη τσάντα αντί για να τα χρησιμοποιήσουμε. Ειδικά το βράδυ, με το ενοχλητικό τους φως να σαμποτάρει κάθε υπόνοια ατμόσφαιρας, ρομαντισμού και επικοινωνίας. Ενώ η διαδικασία της επιστροφής στην χρήση των κινητών σε μια εξεχόντως αναλογική διαδικασία, συχνά αποτρέπει από επιπλέον παραγγελίες ποτών, ποτηριών με κρασί και επιδορπίων.
Από την άλλη τα qr codes είναι πιο άμεσα συνδεδεμένα με το φαγητό "to go" αλλά και με τις online παραγγελίες καθώς στις περιπτώσεις αυτές προκύπτουν ορισμένα επιπλέον πλεονεκτήματα. Ειδικά σε περιοχές με μεγάλα ποσοστά τουρισμού για παράδειγμα πολλά σχέδια και γραφιστικά στοιχεία μπορούν να βοηθήσουν όταν υπάρχουν γλωσσικά κενά. Ενώ σε κάποια εστιατόρια η απόδειξη συνοδεύεται από qr code με την βοήθεια του οποίου οι πελάτες μπορούν να πληρώσουν χρησιμοποιώντας τα κινητά τους τηλέφωνά.
Μπορεί τα χάρτινα menu να μοιάζουν με παράθυρο που ανοίγει στην “ψυχή” του εστιατορίου αλλά τα qr codes μπορεί, μεταξύ άλλων, να είναι ιδιαίτερα χρήσιμα στο τέλος του γεύματος. Αν κάναμε μια πρόβλεψη θα ήταν πως ο αναλογικός και ο ψηφιακός κόσμος θα καθίσουν στο ίδιο τραπέζι.
Σχόλια