Η Δύναμη του «Ανάμεσα»: Γιατί το Middle Level Management είναι ο Σιωπηλός Ήρωας των Οργανισμών

Αυτή η φράση έμεινε χαραγμένη στο μυαλό μου, γιατί συμπυκνώνει την ουσία του middle management: έναν ρόλο συχνά αόρατο, αλλά απολύτως κρίσιμο, πάντα «ανάμεσα» στα θέλω και στα πρέπει.

Η Διπλή Πίεση του Ρόλου

Ο middle manager ισορροπεί καθημερινά σε ένα τεντωμένο σκοινί. Ασκήσεις ακροβασίας. Από τη μία πλευρά, η διοίκηση στέλνει στόχους, στρατηγικές, KPIs, πολιτικές και διαδικασίες. Από την άλλη, οι εργαζόμενοι περιμένουν Καθοδήγηση, Υποστήριξη, Ενσυναίσθηση. Κι εκείνος πρέπει να βρίσκει τα σωστά πατήματα κάθε φορά για να μην χάσει την εύθραυστη ισορροπία, να μην γύρει η ζυγαριά μονομερώς.

Η πολυπλοκότητα του ρόλου δεν είναι πάντα κατανοητή με την πρώτη επαφή. Συχνά, ένας middle manager πρέπει την ίδια μέρα να φέρει άριστο και άκρως ποιοτικό αποτέλεσμα, ίσως να πάρει μία συνέντευξη από κάποιον υποψήφιο κάνοντας εν μέρη χρέη recruiter, όντας ταυτόχρονα, μέντορας, συνεπής ακόλουθος των εταιρικών διαδικασιών, πολιτικών ασφάλειας και υγιεινής, εκπαιδευτής και καθοδηγητής και άριστος στις δημόσιες σχέσεις με πελάτες, προϊσταμένους και συνεργάτες.

Παράλληλα, εκπροσωπεί την εταιρική κουλτούρα και στρατηγική, μεταφράζοντας σε πράξη τις εταιρικές πολιτικές και αξίες και διαμορφώνοντας σε μεγάλο βαθμό το κλίμα μέσα στις ομάδες και τους οργανισμούς.

Αυτό το συνεχές juggling είναι που κάνει τον ρόλο τόσο απαιτητικό — και ταυτόχρονα τόσο καθοριστικό.

Και Manager και Leader

Ένα από τα πιο λεπτά σημεία του ρόλου είναι η ικανότητα να ξέρεις πότε να φορέσεις το «καπέλο» του Manager και πότε του Leader. Υπάρχουν στιγμές που η ακρίβεια, η οργάνωση και η τήρηση διαδικασιών είναι ζωτικής σημασίας: όταν πρέπει να διασφαλιστεί η συνέπεια στους χρόνους, η ποιότητα του παραδοτέου ή η συμμόρφωση σε κανονισμούς. Εκεί, η πλευρά του Μanager είναι απαραίτητη. Όμως, σε περιόδους αλλαγής, αβεβαιότητας ή όταν η ομάδα χρειάζεται έμπνευση και νόημα, τότε αναδύεται η ανάγκη για Ηγεσία. Να εμπνεύσεις όραμα, να δώσεις κουράγιο, να κρατήσεις τους ανθρώπους ενωμένους. Άλλη μία αρετή του Μiddle Μanager: να ξέρει πότε να καθοδηγεί με πλαίσιο και κανόνες και πότε να παρακινεί και να εμπνέει με όραμα.

Middle Management και Employee Engagement

Έχουμε ακούσει για πολλές έρευνες σε εργαζομένους που έχουν πραγματοποιηθεί σε χώρες της Δύσης, όπου αναδεικνύουν ως νούμερο 1 παράγοντα που οδηγεί τους εργαζομένους σε παραίτηση, την σχέση με τον προϊστάμενο και το κλίμα που δημιουργεί μέσα στην ομάδα. «Οι εργαζόμενοι δεν αφήνουν εταιρείες – αφήνουν προϊσταμένους», μία φράση που την έχουμε ακούσει και διαβάσει αρκετές φορές, σε πολλές παραλλαγές.

Ο middle manager είναι αυτός που σε μεγάλο βαθμό καθορίζει την εμπειρία εργασίας, το employee experience. Και η εμπειρία αυτή γίνεται θετική όταν η Επικοινωνία είναι ανοιχτή και διαφανής, όταν χτίζονται σχέσεις εμπιστοσύνης, όταν υπάρχει Ενσυναίσθηση, όταν δεν υπάρχουν αποκλεισμοί και δίνεται βήμα σε όλα τα άτομα να μιλήσουν και να εκφραστούν άκριτα, συμμετέχοντας στις αποφάσεις.

Έτσι, ενδυναμώνεται το Employee Engagement, μειώνεται το Turnover και η συνεχής εναλλαγή προσωπικού και κυρίως χτίζονται ομάδες και ολόκληροι οργανισμοί με κουλτούρα Ψυχολογικής Ασφάλειας όπου τα άτομα νιώθουν ασφαλή να εκφραστούν κι έχουν έντονα αναπτυγμένη την έννοια του Accountability και του «Ανήκειν».

Συνεργασία ανάμεσα στις γενιές: η νέα πρόκληση

Ζούμε σε μία εποχή όπου καλούνται να συνυπάρξουν και να συνεργαστούν επαγγελματικά τέσσερις διαφορετικές γενιές. Οι Baby Boomers, η γενιά Χ, οι Millenialsκαι η γενιά Ζ, όλες διαφέρουν σε βιώματα, σε προκλήσεις, σε εργασιακές αξίες και στις προτεραιότητες που εστιάζουν. Μοιράζονται όμως το ότι συνυπάρχουν σε ομάδες εργασίας, καλούνται να φέρουν αποτελέσματα και να πιάσουν στόχους, καλούνται να επικοινωνήσουν αρμονικά και να παράξουν ποιοτικά.

Ενορχηστρωτής αυτής της δύσκολης συνθήκης είναι και εδώ ο middle manager, ο οποίος καλείται να αναλάβει και αυτό το βάρος, ψάχνοντας για την ιδανική ισορροπία, ανακαλύπτοντας και αξιοποιώντας τα δυνατά σημεία της κάθε γενιάς, κατανοώντας ενδεχόμενους περιορισμούς και δυσκολίες.

Αν σε όλη αυτή την εξίσωση προσθέσουμε και τους νέους συναδέλφους που έρχονται και χρειάζεται να ενσωματωθούν γρήγορα γιατί συνήθως «δεν υπάρχει χρόνος» για περισσότερο από το άκρως απαραίτητο training & onboarding, για την άμεση κάλυψη κενών θέσεων, αντιλαμβανόμαστε ότι η κατάσταση ολοένα και γίνεται πολυπλοκότερη.

Το middle level management είναι η ραχοκοκαλιά των οργανισμών

Έρευνες αποδεικνύουν ότι μόνο ένα ποσοστό γύρω στο 40% των middle level managers έχει λάβει μία κάποιας μορφής εκπαίδευση ηγεσίας ατόμων και ομάδων. Αυτό, εκτός του πρακτικού θέματος που προκαλεί και της δυσκολίας της καθημερινής διοίκησης, προκαλεί και ένα domino effect ανεπιθύμητων καταστάσεων (μειωμένη αποτελεσματικότητα, αδιαφορία εργαζομένων, κακές εργασιακές σχέσεις και συγκρούσεις, έλλειψη εμπιστοσύνης έλλειψη accountability, έλλειψη καινοτομίας, αυξημένο άγχος, burnout, κακή διαχείριση χρόνου και προτεραιοτήτων κλπ).

Οι middle managers είναι οι άνθρωποι που μετατρέπουν τα σχέδια σε δράση. Είναι οι πρώτοι που θα ακούσουν τη φωνή των εργαζομένων και οι πρώτοι που θα κληθούν να εφαρμόσουν μια νέα στρατηγική. Είναι η συγκολλητική ουσία του οργανισμού που κρατάει ενωμένο το επάνω με τη βάση και που οδηγεί στο επιθυμητό για όλους αποτέλεσμα.

Είναι ζωτικής σημασίας να εκπαιδευτούν και να επανεκπαιδευτούν (Reskilling + Upskilling) σε θέματα Αυτογνωσίας, Αυτοηγεσίας, Συναισθηματικής Νοημοσύνης, Αποτελεσματικής Επικοινωνίας, Διαχείρισης Συγκρούσεων, Ομαδικότητας και εδραίωσης Εμπιστοσύνης, Διαχείρισης Αλλαγής και διαχείρισης Άγχους.

Εκπαιδεύσεις σε αίθουσα ή online, workshops, focus groups, ατομικό ή ομαδικό coachingδεν είναι πολυτέλεια ούτε «χάσιμο χρόνου και πόρων», είναι βασική προϋπόθεση για την δημιουργία αποτελεσματικής Ηγεσίας που εμπνέει, παρακινεί, οραματίζεται και κάνει πρώτη πράξη αυτά που ευαγγελίζεται.

Ουσιαστικά «Ανάμεσα»

Σκέφτομαι πάλι εκείνη τη manager που μου μίλησε για το «ανάμεσα», τη «διπλή καθημερινή πίεση, από πάνω και από κάτω» και συνειδητοποιώ ότι οι middle managers είναι οι σιωπηλοί ήρωες των επιχειρήσεων. Δεν βρίσκονται στα φώτα της δημοσιότητας, ούτε έχουν πάντα έναν βαρύγδουπο τίτλο που τραβάει την προσοχή. Δεν δίνουν συνεντεύξεις σε κλαδικά περιοδικά, σπάνια κάνουν παρουσιάσεις σε μεγάλα κοινά. Αλλά χωρίς αυτούς, οι στρατηγικές μένουν στα συρτάρια και οι ομάδες χάνουν τον προσανατολισμό τους.

Ίσως λοιπόν έχει έρθει η στιγμή να δούμε το «middle level» όχι ως ενδιάμεσο στάδιο, αλλά ως τον πυρήνα της οργανωτικής μας επιτυχίας. Γιατί εκεί, στη μέση, χτυπά η καρδιά της καθημερινότητας, εκεί καλλιεργείται η εμπιστοσύνη, εκεί γεννιέται η αφοσίωση και η καινοτομία.

Αν εμπνεύσουμε, στηρίξουμε και εξελίξουμε τους middle managers επενδύουμε πρακτικά στο μέλλον του οργανισμού και των ανθρώπων του, και αυτό είναι ένα στοίχημα που πρέπει να κερδίσουμε.

Disclaimer: Μόνο για λόγους ευκολίας και καλύτερης ροής του κειμένου, χρησιμοποιείται το αρσενικό γένος. Η Βίκη είναι υπέρμαχος της Συμπεριληπτικής Γλώσσας, όπου κανένα γένος δεν θα αναφέρεται ως το μοναδικό ή το επικρατέστερο. Ωστόσο, ψάχνει ακόμα τον τρόπο για να ισορροπήσει την συμπερίληψη με την αρμονία του γραπτού και του προφορικού λόγου στην ελληνική γλώσσα.